Συγκλονισμένη είναι η κοινή γνώμη από τη δολοφονία του 19χρονου Αλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη, μόνο και μόνο επειδή ήταν φίλος του Αρη. Ολη η Ελλάδα συζητά το αποτρόπαιο αυτό γεγονός, που αποδεικνύει την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας, η οποία βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.
Ρεπορτάζ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΑΝΑΣΟΥΛΗΣ
Στον δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει με αφορμή τον βίαιο θάνατο του Αλκη, ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στους οργανωμένους οπαδούς και τις δικές τους ευθύνες. Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ της Δευτέρας δίνει σήμερα τον λόγο στον Ακη Πλαγερά, μέλος των Austrian Boys, οι οποίοι είναι εδώ και περίπου μία εικοσαετία δίπλα στον Ολυμπιακό Βόλου, και τον Βαγγέλη Ζεμπίλα, γενικό γραμματέα από το 2004 του Blue Club «Π. Ντοκούζης», που αποτελεί το δυναμικό κομμάτι των οπαδών της Νίκης Βόλου.
Πλαγεράς: «Δεν έχουμε σχέση με το Big-5,
να μην μπαίνουμε όλοι στο ίδιο τσουβάλι»
Ο Ακης Πλαγεράς από τη μεριά του εκφράζει την άποψη ότι οι σύνδεσμοι των οπαδών της περιφέρειας δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτούς των τριών μεγάλων ομάδων της Αθήνας (Ολυμπιακός Π., Παναθηναϊκός, ΑΕΚ) και των δύο της Θεσσαλονίκης (ΠΑΟΚ, Αρης). Αναλυτικά η συνομιλία μας:
Ακη, από την πρώτη στιγμή πήρατε θέση για τη δολοφονία του οπαδού του Αρη με ανακοίνωσή σας… Πώς μπορεί να δράσει ένας σύνδεσμος οργανωμένων οπαδών, για να συμβάλει στην αποτροπή όχι μόνο τέτοιων ακραίων καταστάσεων, αλλά και οποιωνδήποτε άλλων φαινομένων βίας, που μπορούν να οδηγήσουν και στα χειρότερα;
«Σε ένα σύνδεσμο φίλαθλων υπάρχουν μέλη με όλους τους χαρακτήρες. Είναι κάτι σαν το στρατό. Το επιθυμητό είναι να υπάρχει μια ισορροπία και να υπάρχει ψυχραιμία την ώρα μιας κρίσης, ώστε να λαμβάνονται σωστές αποφάσεις, πριν γίνει το κακό. Εμείς ως σύνδεσμος δεν έχουμε δείξει ποτέ ότι είμαστε στην επίθεση αλλά στην άμυνα, διότι δεν θέλει και πολύ να ξεφύγουν τα πράγματα. Την ώρα της κρίσης όλα κρέμονται από μία κλωστή κι αν δεν πάρεις τη σωστή απόφαση, τα δυσάρεστα είναι μπροστά σου».
Υπάρχει μία άποψη που λέει ότι οι σύνδεσμοι οργανωμένων εκκολάπτουν τη βία. Τι έχετε να απαντήσετε σ’ αυτό; Μήπως πρέπει να διαχωρίσουμε τους συνδέσμους οπαδών των μεγάλων ομάδων με αυτών των επαρχιακών ομάδων;
«Αν η ηγεσία του κάθε συνδέσμου δεν είναι υγιής, φυσικά εκκολάπτει τη βία. Οι επαρχιακοί σύνδεσμοι φιλάθλων σε σχέση με αυτούς των big-5 δεν έχουν καμία σχέση από οπού και αν το δεις. Είτε οικονομικά είτε οργανωτικά.
Αυτοί οι σύνδεσμοι των big-5 είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις με τρελά έσοδα. Εμείς οι μικροί βάζουμε από το υστέρημά μας το αντίτιμο να πληρωθεί το ενοίκιο, οι λογαριασμοί στις ΔΕΚΟ, για να γίνει μια εκδρομή. Στους big-5 δεν υπάρχουν τα παραπάνω, τα ταμεία τους καλύπτουν τα πάντα. Οπότε, ναι, πρέπει να διαχωριστούν οι σύνδεσμοι και να μην μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Αλλο μια εκδρομή 200 ατόμων και άλλο μια των 10.000.
Επίσης οι big-5 έχουν από πίσω τους και μεγάλα κεφάλια που τους καλύπτουν, οπότε πολλές φορές βλέπουμε ότι δεν ανοίγει μύτη».
Mε το που έγινε γνωστή η είδηση της δολοφονίας του Αλκη Καμπανού ακούγεται έντονα ότι πρέπει να πάψουν να λειτουργούν οι σύνδεσμοι οπαδών. Θεωρείτε άδικη μία τέτοια προσέγγιση;
«Οι σύνδεσμοι είναι ένα ζωντανό κύτταρο της κάθε ομάδας που εκπροσωπεί. Ο κάθε σύνδεσμος υπάρχει, για να προστατεύει τα συμφέροντα της ομάδας, την παραγωγή φιλάθλων και τη δημιουργία μιας ωραίας ατμοσφαίρας την ώρα του παιχνιδιού. Ο όρος «οργανωμένος» είναι παρεξηγημένος και όχι άδικα, διότι έχουν δοθεί εκατοντάδες αφορμές κάθε χρόνο. Αλλά όπως είπαμε, δεν γίνεται να παίρνει όλους μας η μπάλα. Εμείς θα πούμε για την δική μας ομάδα.
Πολλές φορές στο παρελθόν, στα πέτρινα χρονιά του Ολυμπιακού Βόλου, ο σύνδεσμος πήγαινε τους παίχτες στον γιατρό, τους έδινε φαγητό, πλήρωνε τα έξοδα της αποστολής, για να μπορέσει η ομάδα να παρουσιαστεί την ώρα του αγώνα και να μην ξεφτιλιστεί. Τέλος, το 2012 δεν είχαμε τίποτα με τη γνωστή περιπέτεια της ομάδας μας και το μοναδικό που στάθηκε ΟΡΘΙΟ ήταν αυτό το «κάστρο» των Austrian boys στην Αγίου Δημητρίου».
ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΛΑΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ.
Φοβήθηκες κάποια στιγμή για κάποιον σοβαρό τραυματισμό φιλάθλου του Ολυμπιακού Βόλου εντός ή εκτός γηπέδων;
«Πάρα πολλές φορές. Δεν υπάρχει οργανωμένος που δεν έχει αυτήν την αίσθηση. Δυστυχώς οι στιγμές είναι πολλές. Αν ξεχώρισε μια, ήταν αυτή στην Τούμπα το 2010 στο ματς που είχε λήξει με 1-1. Επειδή δεν σταματήσαμε να τραγουδάμε για την ομάδα μας, προς το τέλος του παιχνιδιού, αφού δεν πήγαινε καλά το ματς για τον γηπεδούχο ΠΑΟΚ και η δική μας ομάδα πίεζε για το 1-2, 1000 και πλέον Βολιώτες ακούγονταν μόνο αυτοί στην κατάμεστη Τούμπα. Μετά το σφύριγμα του διαιτητή ένιωσα ότι 30.000 κόσμος ήθελε να μας «φάει». Μετά από δύο ώρες φύγαμε από το γήπεδο. Τέλος καλό, όλα καλά».
Ζεμπίλας: «Το πάθος μας εκτονώνεται στη
δημιουργία εντυπωσιακής ατμόσφαιρας»
Ο Βαγγέλης Ζεμπίλας με αδιάλειπτη παρουσία σε αγώνες της Νίκης Βόλου εντός και εκτός έδρας για δύο δεκαετίες τουλάχιστον και με πολλές δημόσιες παρεμβάσεις μέσα από τις εκπομπές του Blue Club στο νικιώτικο ραδιόφωνο κάνει λόγο για την ενσυνείδητη εσωτερική πειθαρχία στα μέλη του συνδέσμου, τα οποία ωθούνται να «εκτονώνουν» το πάθος τους μόνο στη δημιουργία εντυπωσιακής ατμόσφαιρας, σε φωνή και τραγούδι για την ομάδα. Αναλυτικά η συνομιλία μας:
Βαγγέλη, μέλη του συνδέσμου σας έδωσαν το παρών στο σημείο της δολοφονίας του Αλκη Καμπανού και άφησαν μία φανέλα της Νίκης. Πώς μπορούν να δράσουν οι σύνδεσμοι, ώστε να συμβάλουν να μην ξαναζήσουμε τέτοια φαινόμενα;
«Ηταν το ελάχιστο που οφείλαμε να κάνουμε. Τέτοιου είδους ενέργειες αμαυρώνουν τον χώρο των οργανωμένων οπαδών, τον οποίο υπηρετούμε εδώ και δεκαετίες. Στο παρελθόν έχουμε συμπαρασταθεί στο πένθος από την απώλεια οπαδών άλλων ομάδων και το αντίστροφο, έχουν γίνει εκατέρωθεν αιμοδοσίες για ασθενείς ανεξαρτήτως «χρώματος φανέλας» και άλλες εκδηλώσεις ανθρωπιάς, πολιτισμού και κοινωνικής ευαισθησίας από τους συνδεσμίτες, που δυστυχώς περνάνε συνήθως στα «ψιλά».
Το να «δράσει» ο σύνδεσμος γενικότερα για την αποφυγή τέτοιων φαινομένων με την έννοια της πρόληψης και της καταστολής είναι άτοπο. Προφανώς και δεν είναι εφικτό να κάνουν τα ΔΣ των συνδέσμων νυχθημερόν «περιπολίες», για να διαπιστώσουν, να προλάβουν και να εμποδίσουν την οπαδική βία, που ενδεχομένως να συμμετέχουν μέλη τους.
Εκεί που μπορούμε να λειτουργήσουμε πιο «δυναμικά» είναι στις οργανωμένες εκδρομές και μέσα στην κερκίδα των οργανωμένων στο γήπεδο, εκεί όπου εξαντλούμε όλο το «κύρος» και τον σεβασμό που έχουν προς εμάς τους παλαιότερους τα πιο νεαρά αδέρφια μας, για να τιθασεύσουμε το ενδεχόμενο υπέρμετρου ενθουσιασμού τους, που μπορεί να τους κάνει να παρεκτραπούν.
Ως σύνδεσμος έχουμε προσανατολιστεί στην παιδεία και τη διαμόρφωση της δέουσας νοοτροπίας, για να επιτύχουμε την ενσυνείδητη εσωτερική πειθαρχία στα μέλη μας, τα οποία ωθούμε να «εκτονώνουν» το πάθος τους μόνο στη δημιουργία εντυπωσιακής ατμόσφαιρας, σε φωνή και τραγούδι για την ομάδα».
Οι σύνδεσμοι οργανωμένων κατηγορούνται πολλές φορές ότι εκκολάπτουν τη βία. Πόσο σύμφωνο σε βρίσκει αυτή η άποψη;
«Με αυτό το σκεπτικό, είναι λογικό να θεωρήσουμε συνειρμικά ότι κάθε μπαρ και κλαμπ εκκολάπτει αλκοολικούς, κάθε ναός λατρείας τη φονταμενταλιστική τρομοκρατία και κάθε γυμναστήριο ή σχολή πολεμικών τεχνών τους νταήδες; Προφανώς και όχι!
Δεν θεωρώ ότι το «μέγεθος» του συνδέσμου ή της ομάδας καθορίζει την παραβατική συμπεριφορά, αν βεβαίως διαχωρίσουμε τους αγνούς συνδεσμίτες από τους οργανωμένους επαγγελματικούς «στρατούς» νταήδων και κατά περίπτωση δολοφόνων».
Είναι άδικη η προσέγγιση που γίνεται από ένα μέρος της κοινής γνώμης ότι, για να σταματήσουν τα φαινόμενα οπαδικής βίας, πρέπει να κλείσουν οι σύνδεσμοι;
«Απερίφραστα, όχι μόνο την θεωρώ άδικη, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Η οπαδική βία δεν χρειάζεται συνδέσμους για να εκδηλωθεί, μπορούν κάλλιστα να δημιουργηθούν θύλακες χουλιγκανισμού σε πάρκα, πλατείες, καφετέριες, αποθήκες και σπίτια.
Επ’ αυτού να σας θυμίσω στο πρόσφατο παρελθόν τα ιδιωτικά «κορονοπάρτι» που διοργανώνονταν με το κλείσιμο της εστίασης, όπου ο κίνδυνος πολλαπλασιαζόταν λόγω της ανεξέλεγκτης διεξαγωγής τους.
Κάτι αντίστοιχο θεωρώ ότι θα γίνει και με το κλείσιμο των συνδέσμων. Οι αρχές δεν θα είναι εφικτό να αναζητήσουν τις όποιες ευθύνες ενδεχομένως να υπάρχουν, λόγω του ότι θα υπάρχει το «πέπλο» της ανωνυμίας, εν αντιθέσει με τώρα που τα ονόματα των υπευθύνων στους συνδέσμους είναι στη διάθεση του νόμου. Εξάλλου είναι δεδομένο ότι όσοι είναι εθισμένοι στη βία προτιμούν να μη «φαίνονται» πουθενά και να μην είναι μέλη συνδέσμων, γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος να εντοπιστούν και να βρεθούν προ των ευθυνών τους.
Οσο παράδοξο και αν φαίνεται στους «αμύητους» , στον παρεξηγημένο μικρόκοσμο των οπαδών υπάρχει κώδικας τιμής που όποιος δεν τον τηρεί, δεν αξίζει να λέγεται συνδεσμίτης».
Υπάρχουν στιγμές που έχεις φοβηθεί στα γήπεδα;
«Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, όταν έχεις να κάνεις με ομάδες ανθρώπων που ανάμεσά τους υπάρχει η όποια αντιπαλότητα. Δόξα τω Θεώ δεν είχαμε την ατυχία να ανησυχήσουμε για κάτι ιδιαίτερα σοβαρό, γιατί δεν σας κρύβω ότι τα νεότερα μέλη τα νιώθουμε σαν παιδιά μας, μικρά μας αδέρφια ή και «μαθητές» μας, και θα ήταν ιδιαίτερα επώδυνο. Οσο για την πόλη μας πιστεύω ότι το μέγεθός της είναι τέτοιο που όλοι λίγο-πολύ είμαστε συνάδελφοι, φίλοι, συμμαθητές, γείτονες, γνωστοί, θαμώνες, πελάτες κι αυτό είναι κάτι που ευτυχώς λειτουργεί ανασταλτικά στην εμφάνιση ακραίων συμπεριφορών».
