Το Κέντρο Πολιτισμού «Ιωλκός», σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ωκεανός και το βιβλιοπωλείο Πλαστελίνη, παρουσιάζουν το βιβλίο της Νένας Ζήση και του Απόστολου Παντσά, με τίτλο «Τα παιδιά της ομίχλης», την ερχόμενη Δευτέρα 25 Ιουλίου, στις 20:30 στο Αρχοντικό Ζαφειρίου στον Αγ. Ονούφριο.
Για το βιβλίο θα μιλήσει η συγγραφέας και δρ. Αφηματολογίας Λίνα Θωμά, αλλά και οι συγγραφείς. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η συγγραφέας Λίνα Φυτιλή, ενώ τον συντονισμό της εκδήλωσης θα έχει η πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού «Ιωλκός» Αδαμαντία Μουτσινά.
Με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Κέντρο Πολιτισμού «Ιωλκός» θα αναπτύξει μια σειρά αφιερωματικών δράσεων, με συγκριμένες και στοχευμένες εκδηλώσεις αυτό το καλοκαίρι.
Ετσι μια καλή αρχή είναι η παρουσίαση του προαναφερόμενου βιβλίου της Νένας Ζήση και του Απόστολου Παντσά. Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα το οποίο μιλάει για την Καταστροφή της Σμύρνης, την έλευση των Μικρασιατών προσφύγων στην περιοχή μας πριν από έναν αιώνα και τη δημιουργία της Νέας Ιωνίας με όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία που κουβαλάει.
Μια ιστορική διαδρομή όπου καταγράφονται στα σπαρακτικά γεγονότα του εμφυλίου, η Κατοχή και η τραγική ζωή της Ελένης (της πρωταγωνίστριας), η οποία εξορίζεται στο Τρίκερι με το παιδί της, ως μία από τις 5.000 γυναίκες που εκτοπίστηκαν εκείνα τα χρόνια στο νησί του Παγασητικού. Ενώ το σκηνικό μεταφέρεται στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, τη δικτατορία των συνταγματαρχών και φτάνουμε μέχρι το 1981, δίνοντας μία πολιτική χροιά στην αφήγηση. «Παιδιά της ομίχλης» είναι τα παιδιά των προσφύγων, τα παιδιά των διωχθέντων στον εμφύλιο, αλλά και ο κάθε ανώνυμος ηττημένος ενήλικας της κοινωνίας που διαμορφώνουν οι ανισομέρειες και οι εκτροπές της Δημοκρατίας.
Το μυθιστόρημα βασίστηκε πάνω σε τρία στοιχεία, την πλοκή και δομή της αφήγησης, την έρευνα αρχειακού υλικού και τις ψηφίδες από τις σχετικές προφορικές μαρτυρίες που είναι διάσπαρτες σε ολόκληρο το μυθιστόρημα. Η Μυρσίνη, η Σουλτάνα, η Ελένη, ο Μανώλης και ο άλλος Μανώλης είναι πρόσωπα που μοιάζουν να βγαίνουν από αρχαία τραγωδία που άλλοτε εξελίσσεται στους χωμάτινους δρόμους της Νέας Ιωνίας, άλλοτε στο μακελειό της μάχης της Κερασιάς ή στο κολαστήριο στο νησί Τρίκερι, τη «βίλα λαχτάρα», όπως την ονόμαζαν οι εξόριστες.
Μιλώντας για το βιβλίο μεταξύ άλλων η Νένα Ζήση ανέφερε: «Εναν αιώνα μετά την εθνική αυτή περιπέτεια σκεφτήκαμε ότι ήταν μια καλή στιγμή να κάνουμε με τον δικό μας τρόπο, μέσα από τη μυθοπλασία, μια συναισθηματική προσέγγιση και έναν ιδιότυπο «απολογισμό». Η μαγεία της έρευνας, η αγωνία της αναζήτησης, το συνταρακτικό των προφορικών μαρτυριών, ο πλούτος της πληροφορίας αλλά και μια εσωτερική ανάγκη δημοσιοποίησης αυτών των συνταρακτικών βιωμάτων των πληροφορητών με έσπρωξαν στην οργάνωση της αφήγησης σε άλλη βάση, πιο αφηγηματική, πιο κοντινή στο μέσο αναγνώστη».
Ενώ από την πλευρά του ο Απόστολος Παντσάς επισήμανε: «πάνω σε στέρεα ιστορικά στοιχεία δημιουργήσαμε ένα μυθοπλαστικό νήμα που ενώνει τον ξεριζωμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού, την εγκατάσταση των προσφύγων και τη δημιουργία της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, τον Μεσοπόλεμο, την Κατοχή, τον Εμφύλιο». Ο συμβολισμός του τίτλου «Παιδιά της ομίχλης» είναι προφανής, γιατί αφιερώνεται στης γης τους αποδιωγμένους που σαν χελιδόνια φεύγουν από κόσμους που σκοτεινιάζουν και στενεύουν για να αναζητήσουν πέρα από θάλασσες και σύνορα της άνοιξης το φως της ειρήνης, αλλά και τη θαλπωρή. Ό,τι ακριβώς συνέβη 100 χρόνια πριν στη Μικρασία ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε χίλιες μύριες γωνιές του κόσμου».
