Ο Σύλλογος Φιλολόγων Ν. Μαγνησίας, το βιβλιοπωλείο Πλαστελίνη και οι εκδόσεις Μεταίχμιο διοργανώνουν εκδήλωση για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Αγαθοκλή Αζέλη «Στις μυλόπετρες του χρόνου».

Η εκδήλωση θα γίνει απόψε, στις 19:00, στη Λαϊκή βιβλιοθήκη Δαμιανού Κυριαζή (Κωνσταντά 137 – Κ. Καρτάλη).

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο συγγραφέας Κώστας Ακρίβος και η πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Μαγνησίας, Βίκυ Μαντζώρου. Αποσπάσματα θα διαβάσει η Μιχαέλα Ευαγγελία Αζέλη. Συντονίζει ο Αντώνης Αντωνίου υπεύθυνος Σχολικών Δραστηριοτήτων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας και ποιητής.

Ο Αγαθοκλής Αζέλης θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού και θα υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου του.

Αγαθοκλής Αζέλης

Ο Αγαθοκλής Αζέλης γεννήθηκε το 1963 στη Μηλιά Μετσόβου. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Φιλοσοφική Σχολή, και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Από το 1997 διδάσκει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στη Λέξη, στην επετηρίδα Τρικαλινά και σε γερμανική μετάφραση στον δίγλωσσο συλλογικό τόμο 13 Schreiber schreiben. Είναι συγγραφέας εκπαιδευτικών βιβλίων στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Το «Στις μυλόπετρες του χρόνου» είναι το πρώτο του βιβλίο μυθοπλασίας.

«Στις μυλόπετρες του χρόνου»

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Πώς αλλάζει μια βλαχόφωνη κοινότητα της Πίνδου κατά τον 20ό αιώνα, μέσω της εσωτερικής μετανάστευσης, της εκπαίδευσης και της κοινωνικής κινητικότητας; Πώς σκέφτονταν και πώς ένιωθαν οι άνθρωποί της; Πώς οι ορεσίβιοι απόγονοι των στρατιωτών της Μικρασιατικής Εκστρατείας κατέληξαν αφομοιωμένοι αστοί κατά την επέτειο του Ξεριζωμού;
Συλλογή διηγημάτων ή σπονδυλωτό αφήγημα, το βιβλίο του Αγαθοκλή Αζέλη μας ταξιδεύει μέσα από τρεις γενιές από τα χωριά στις πόλεις, από το τότε στο τώρα. Η αλλαγή των καιρών κατά την πορεία της αφήγησης συνεπιφέρει και αλλαγή στην εστίαση, στον ρυθμό, στα θέματα, καθώς τα αρχετυπικά πρόσωπα, όσο κι αν προσπαθούν να χαράξουν τις διαδρομές τους, δεν παύουν να καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τις δομές και τις υπερατομικές δυνάμεις που κινούν την ιστορία, ενώ ο θάνατος ως βίωμα ή απειλή είναι διαρκώς «παρών».
Ηξερε πως δεν είναι ορφανός.
Η ηλικία τού επέτρεπε από ένα σημείο και μετά να γεφυρώνει η μνήμη τις επισκέψεις των γονιών του: Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο και Χριστούγεννα. Εφυγαν χειμώνα, όταν κόντευε ενάμισι έτους. Την επόμενη χρονιά, το Πάσχα, έφτασαν στο χωριό φορτωμένοι παιχνίδια, σοκολάτες και μπισκότα. Εκείνος ντράπηκε όταν άκουσε τον ερχομό και κρύφτηκε σε ένα ντουλάπι.