Μέσα από το Αίμα του Σταυρού του Χριστού και η Θεομητορική Ησυχαστική Σιωπή
Της Ράνιας Γάτου
Όλος ο δρόμος της ζωής του ανθρώπου είναι μια σπίθα που σε οδηγεί στο αγνότερο ηλιοτρόπιο του κόσμου που είναι ο Χριστός. Για να ζήσεις αληθινά πρέπει να καθαρθείς από τον ηθικό και ανήθικο εαυτό σου. Να δεχθείς το παγκόσμιο ήθος της λατρείας του Θεού. Να μεταμορφώσεις το κίβδηλο θράσος της αμαρτίας σε μια επιδέξια πνευματική τιμιότητα. Να ωριμάσεις μέσα στο φως της συμφιλίωσης του θείου ιδρώτα μέσα από τον αληθινό κόσμο του ευαγγελίου. Όπως χαρακτηριστικά βεβαιώνει ο Μπωντλαίρ: «Ο αληθινός πολιτισμός βρίσκεται στην ελάττωση των ιχνών του προπατορικού αμαρτήματος». Καθώς η ατελής ανθρώπινη φύση υπακούει στη φυγή του ανθρωπίνου πάθους, το τίμιο αίμα του Χριστού αποκωδικοποιεί και εξουδετερώνει τη συνωμοσία του ψεύδους.
Κι ο ποιητής της ορατής και αόρατης φύσης αποκαλύπτει τη θεία δύναμη της δόξας και της ταπείνωσής του πάνω στο σταυρό. Κι ο άνθρωπος πλησιάζει τον κρυπτό εναγκαλισμό της μεγαλοσύνης του Θεού, ενώ θησαυρίζει μέσα στο φως της αιωνιότητας αδιαλείπτως. Κατά τον Αββά Ισσάκ τον Σύρο: «Η ταπείνωσις είναι κρυπτή τις δύναμις, την οποία δέχονται οι τέλειοι άγιοι μετά το τέλος πάσης της εαυτών πολιτείας, και δεν δίνεται η δύναμις αυτή εις άλλον, παρά μόνον εις τους τελείους κατά την αρετήν διά της δυνάμεως της θείας χάριτος».
Πλησιάζοντας το εκούσιο πάθος του θεού καταφρονούμε την ευτέλεια της πνευματικής μας δουλείας. Η ψηλάφηση της ανθρώπινης φύσης ημερεύει το πένθος της αληθινής αναξιοσύνης μας. Η κόσμια και ησύχια πνευματική ευωδία επιπλήττει τους εχθρούς της απωλείας. Η θανατηφόρα οξύτητα του εγωισμού μεγαλαυχεί στη σφοδρότητα του πάθους, ενώ αντίθετα ημερεύει ενώπιον της αληθινής σοφίας του θεού. Η σωματική κακοπάθεια βαστάζει τη δύναμη την πνευματική και στερεώνει την ανθρώπινη ελπίδα. Οι οφθαλμοί μας υψηλοφρονούν στον θάνατο. Η καθαρότητα μας ακμάζει στο πένθος.
Η βασιλεία του θεού και η δύναμη των μακαρισμών κυριεύουν τη θύρα της ουράνιας γνώσης. «Διότι καθώς η σκιά ακολουθεί το σώμα, ούτω και εις την ταπεινοφροσύνην το έλεος του Θεού» (Αββάς Ισσάκ Σύρος). Μαθητεύουμε μέσα από τη μωρία του κόσμου στη σοφία του Θεού. Γνωρίζουμε μέσα από τα πνευματικά γυμνάσματα τον αληθινό νηπιασμό μας. Όπως είπε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Όταν τις θεληματικώς ακολουθή τον φόβον του θεού και την ορθήν φρόνησιν, ταχέως λαμβάνει την αποκάλυψιν των κρυπτών μυστηρίων».
Το θεομητορικόν μυστήριον της βαθυτάτης ησυχίας της Υπεραγίας Θεοτόκου την οποία γιορτάζουμε αυτές τις μέρες είναι η δυνατότερη φωνή της κραυγαζούσης αλήθειας. Είναι ο «sound of silence» ο ήχος της σιωπής γιατί σε τελευταία ανάλυση το μυστήριο του μέλλοντος αιώνος, είναι το μυστήριο της σιωπής. Είναι η μέθεξη στην έκσταση της αλαλίας της Υπεραγίας Θεοτόκου δια της οποίας υπεδέχθη τον εύλαλον αοίδιον Λόγον.
