Τον 93χρονο αγγειοπλάστη Βαγγέλη Ανετόπουλο συναντά η εκπομπή «Προσωπικά» της Ελενας Κατρίτση
Εικόνες και πρόσωπα της Μαγνησίας κατέγραψε ο φακός της εκπομπής «Προσωπικά», που επισκέφτηκε πρόσφατα το Πήλιο με αφετηρία τη διαδρομή του Μουτζούρη, κάνοντας στάση στο εργαστήριο του αειθαλούς αγγειοπλάστη Βαγγέλη Ανετόπουλου.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Στην εκπομπή, που τιτλοφορείται «Ταξίδι με τον θρυλικό Μουτζούρη στα χωριά του Πηλίου» και θα προβληθεί την Κυριακή 30 Αυγούστου στις 4 μ.μ. από την ΕΡΤ 1, μιλούν στην κάμερα η Ελένη Ψυχούλη, η Τάνια Τσανακλίδου, η Υρώ Μανέ, ο σταθμάρχης Γιώργος Αποστολέρης και άλλοι, σκιαγραφώντας το Πήλιο, σε συνάρτηση με τη μακρόχρονη παρουσία του Μουτζούρη.
Μεταξύ των προσώπων, που μιλούν στην κάμερα της εκπομπής, εξέχουσα θέση κατέχει ο 93χρονος αγγειοπλάστης Βαγγέλης Ανετόπουλος, ο οποίος μιλά για το μουσείο Ανετόπουλου, τη μακρά επαγγελματική του δραστηριότητα και τους στόχους που θέτει για το μέλλον.
Με δήλωσή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ο κ. Ανετόπουλος υπογραμμίζει ότι «είναι ευτυχής στιγμή η επίσκεψη της Ελενας Κατρίτση» στο εργαστήριό του, τον χώρο όπου βρίσκεται καθημερινά, συνεχίζοντας να δημιουργεί τα έργα του.
Σχέση ζωής έχει αναπτύξει, άλλωστε, με τον πηλό ο Βαγγέλης Ανετόπουλος, ο οποίος ασχολείται από την παιδική ηλικία με την κεραμική. Ο διακεκριμένος αγγειοπλάστης – κεραμίστας, γόνος οικογένειας με παράδοση δύο και πλέον αιώνων, συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο και νεανικό ενθουσιασμό τη δράση του, προετοιμάζοντας την αυτοβιογραφία του και μεγάλη αναδρομική έκθεση, που θα διοργανωθεί το φθινόπωρο. O κ. Ανετόπουλος έχει τιμηθεί από το Επιμελητήριο για την προσφορά του, μετά τη συνταξιοδότησή του, ενώ δεν σταματά να βρίσκεται καθημερινά στο εργαστήριό του, το δεύτερο σπίτι του, προσθέτοντας νέα δημιουργικά κεφάλαια στο καλλιτεχνικό του βιογραφικό.
Δημιουργός του διεθνούς κέντρου κεραμικής στο Μαλάκι, άνοιξε νέο κεφάλαιο στην οικογενειακή παράδοση, που έχει ως αφετηρία το 1790 στην Απύρανθο της Νάξου, ενώ η ιστορία συνεχίζεται να γράφεται στον Βόλο από τον Βασίλη Ανετόπουλο στα 1885, μετά την απελευθέρωση του Βόλου.
Η μακρά οικογενειακή διαδρομή αποτυπώνεται στο μουσείο που δημιούργησε με μεράκι ο κ. Ανετόπουλος, ο οποίος διαφυλάττει σαν κόρη οφθαλμού την παράδοση δύο και πλέον αιώνων, μεταλαμπαδεύοντας στον γιο του Στέλιο το μεράκι για τον πηλό.
Η διαδρομή της κεραμικής τέχνης της οικογένειας Ανετόπουλου στην περιοχή του Βόλου, η οποία αποτελεί τη συνέχεια παράδοσης δύο και πλέον αιώνων, έχει καταχωρηθεί στον Εθνικό Κατάλογο Θεμάτων της Αυλης Πολιτισμικής Κληρονομιάς του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της UNESCO.
Από παιδί στο εργαστήρι
Ο δεξιοτέχνης αγγειοπλάστης – κεραμίστας εδραίωσε από πολύ μικρή ηλικία τη σχέση του με τον πηλό. Οταν οι συνομήλικοί του έπαιζαν στις αλάνες, ο ίδιος βοηθούσε τον πατέρα του στο εργαστήριο, ενώ όπως θυμάται χαρακτηριστικά: «Το σπίτι μας ήταν στην οδό Παπαδιαμάντη 49 ακριβώς απέναντι από τον σιδηροδρομικό σταθμό. Το εργαστήρι μας ήταν στην ίδια οδό, αλλά 600 μέτρα πιο πέρα. Η γειτονιά μας έμοιαζε σαν τη σημερινή βιομηχανική ζώνη, αφού υπήρχαν εκεί 5-6 καπναποθήκες τετραώροφες. Το εργοστάσιο Γκλαβάνη, το εργοστάσιο Σταματόπουλου, μεγάλες για την εποχή σιδηροβιομηχανίες, το εργοστάσιο υφαντουργίας Τσιμπλούλη και το πολύ μεγάλο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Παπαγεωργίου, ενώ σε όλο το μήκος ήταν οι Θεσσαλικοί Σιδηρόδρομοι, ο σταθμός και το εργοστάσιο των σιδηροδρόμων όπου υπήρχε πολύ μεγάλη κίνηση και οχλαγωγία από την κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών προς Λάρισα και Καλαμπάκα» αναφέρει με νοσταλγία.
Στο πεζοδρόμιο της οδού Λαρίσης, κοντά στο Δημοτικό Θέατρο Βόλου, έστησε το πρώτο του μαγαζί, μεταφέροντας με καρότσι τα κεραμικά που πουλούσε σε υπαίθριο πάγκο και το βράδυ τα μετέφερε πίσω στο εργαστήριο. Αργότερα το καρότσι μεταφέρθηκε στην πιάτσα του σιδηροδρομικού σταθμού «όπου εκτελούσα αγώγια σε αυτούς που έρχονταν με τα τρένα και τις πραμάτειες τους. Εν τω μεταξύ συνέχισα το σχολείο και το 1948 τέλειωσα το Γυμνάσιο και η τρίτη μου δουλειά ήταν να ανοίξω μαγαζί στα Τρίκαλα» συνεχίζει την αφήγηση ο κ. Ανετόπουλος.
Η επιχειρηματικό εγχείρημα ήταν επιτυχημένο, αλλά επέστρεψε στον Βόλο λόγω του θανάτου του πατέρα του, το 1950, προκειμένου να συνεχίσει τη δουλειά του στο εργαστήριο.
Οραμα για το μέλλον
Ο Βαγγέλης Ανετόπουλος ανέπτυξε πολύ σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα από νεαρή ηλικία, δημιουργώντας στους Αγίους Αναργύρους εργοστάσιο τούβλων, συνεχίζοντας παράλληλα την οικογενειακή παράδοση στο εργαστήριο του πατέρα του.
Τον Αύγουστο του 1957 δημιουργεί βιομηχανία πλινθοκεραμοποιίας στον Βόλο, στο 6ο χιλιόμετρο της οδού Βόλου – Λαρίσης, ανοίγοντας ουσιαστικά τον δρόμο για τη δημιουργία της Α’ Βιομηχανικής Περιοχής Βόλου.
Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, κάνει σύντομα το επόμενο επιχειρηματικό βήμα, δημιουργώντας στο 6ο χιλιόμετρο Λάρισας – Βόλου βιοτεχνία αγγειοπλαστικής με κύριο έργο την παραγωγή πηλοσωλήνων με μηχανικά μέσα και όχι χειροποίητα όπως γίνονταν τότε στον Βόλο, για να στραφεί στη συνέχεια στον δρόμο του τουρισμού, ανοίγοντας καταστήματα στον Βόλο και τη Σκιάθο.
Το 1989 συνταξιοδοτήθηκε, αλλά το δημιουργικό μεράκι τον ώθησε να πετύχει μεγάλο στόχο και προσωπικό στοίχημα, αγοράζοντας έκταση τεσσάρων στρεμμάτων στο Μαλάκι με πρόσοψη 50 μέτρων στον δρόμο Βόλου – Τσαγκαράδας όπου έστησε το νέο του εργαστήριο, με απώτερο στόχο τη δημιουργία κέντρου κεραμικής και πολιτισμού.
Το 1999 άρχισε να επιτυγχάνεται ο στόχος, τον επόμενο χρόνο αρχίζουν οι εκθέσεις κεραμικής και από το 2003, αντίστοιχα, τα διεθνή συμπόσια. Το 2007 δημιουργείται το Διεθνές Κέντρο Κεραμικής, το οποίο αποτελείται από δύο αίθουσες, μία εκ των οποίων περιλαμβάνει έργα παλιάς λαϊκής αγγειοπλαστικής και η δεύτερη σύγχρονα έργα κεραμικής. Το 2014 διοργανώθηκαν το συμπόσιο κεραμικής και η διεθνής έκθεση κεραμικής, που πλαισίωσαν την επέτειο των 225 χρόνων διαρκούς παρουσίας της οικογένειας Ανετόπουλου στον χώρο της αγγειοπλαστικής κεραμικής.
Στόχος του αειθαλούς αγγειοπλάστη είναι να δημιουργεί για πολλά ακόμη χρόνια, επισημαίνοντας ότι «το εργαστήριο είναι μέχρι σήμερα σπίτι μου και πάντα βρίσκεται στη σκέψη μου η δουλειά, η οποία δεν είναι κόπος, αλλά ευχαρίστηση».
