Εντυπωσιάζει το κοινό το έργο του Κώστα Κομνηνού με τίτλο «Το λιμάνι του Βόλου»
Το έργο, κάθε έργο, έχει, ως οφείλει να έχει, τη δική του ιστορία, που αφορά στην έμπνευση, αλλά και την εξέλιξη, τη διαφοροποίηση έως και την κατάληξη και βεβαίως και τον παραλήπτη εάν και εφόσον αυτός είναι γνωστός στη φάση της δημιουργίας του.
«Το λιμάνι του Βόλου» του Κώστα Κομνηνού έχει τη δική του ιστορία, μια ιστορία θέας και άποψης, θέασης και δημιουργίας που προκαλεί ξεχωριστό ενδιαφέρον με τη σχετική αναφορά από τον δημιουργό του. Στο κέντρο της δεξιάς πλευράς του Xώρου Tέχνης «δ.» στην καρδιά της πόλης στο πλαίσιο της έκθεσης «Συγγενείς διαφορετικότητες 4» το έργο του Κώστα Κομνηνού λειτουργεί κατευναστικά συνομιλώντας με ευθύτητα και ειλικρίνεια με έργα άλλων δημιουργών. Μια ομαδική έκθεση εξάλλου δίνει πάντα το δικαίωμα στον επισκέπτη – θεατή να δημιουργήσει το δικό του εικαστικό σύνολο. Καθοριστική η θέση του λιμανιού του Βόλου στο μυχό του κόλπου του Παγασητικού για τη χώρα με αναλογία στο χώρο και στο χρόνο…
Με μία γραμμή διαφορά
Από ψηλά, μέσα ή έξω, αλλά από το κτίριο του Κέντρου Τέχνης «Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο» ο Κώστας Κομνηνός δημιούργησε το έργο του «Το λιμάνι του Βόλου». Κι ήταν τότε που έργα του παρουσιαζόταν στο ισόγειο χώρο του Κέντρου Τέχνης στο πλαίσιο έκθεσης, τότε δηλαδή που λειτουργούσε έκθεση έργων του κι οι ώρες ήταν πολλές, πρωινές και απογευματινές. «…Εκείνο τον καιρό ανέβαινα στην ταράτσα του Κέντρου Τέχνης ή στο γραφείο της Χρύσας Δραντάκη και ζωγράφιζα… Κι αν δείτε το έργο που παρουσιάζεται έχει στο κέντρο μια γραμμή. Είναι η γραμμή του παραθύρου από το γυάλινο κτίριο…».
Κι είναι η απάντηση στο ερώτημα αρκετών στη θέαση του έργου. Μια γραμμή που κάνει τη διαφορά και δημιουργεί ερωτήματα και αφορμή για συζήτηση. Μια γραμμή εξάλλου για τον Κώστα Κομνηνό είναι που τον χωρίζει από όλα και όλους, από το τότε στο σήμερα, από τη Ζαγορά στο Βόλο και ενδιάμεσα στη Θεσσαλονίκη και στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μια γραμμή από την Ελλάδα στο εξωτερικό για εκθέσεις και παρουσιάσεις, για προσκλήσεις – προκλήσεις, για όσα γράφτηκαν και λέχθηκαν, για επαίνους και προτροπές χωρίς ωστόσο ποτέ να αλλάξουν τη βασική του γραμμή που αφορά την προσωπική θεώρηση περί ζωής και τέχνης.
Το λιμάνι ως αφορμή
Το λιμάνι του Βόλου είναι το θέμα του έργου, το λιμάνι από ψηλά με τη κίνηση και τη δυναμική που του αναλογεί έδωσε εικόνα με κίνηση και δράση. Από ψηλά ο Κώστας Κομνηνός έμαθε να βλέπει καθώς η Ζαγορά είναι ο τόπος που γεννήθηκε και έζησε το πρώτα του χρόνια. Ατενίζοντας το Αιγαίο, θωρώντας το απόλυτο γαλάζιο εκεί που θάλασσα και ορίζοντας ενώνονται, εκεί σε εκείνο το σημείο ο Κώστας Κομνηνός άφησε το βλέμμα και τη σκέψη του να τον ορίσουν.
Κι από τότε παρατηρεί το βάθος και την εικόνα ενεργώντας πρακτικά και ουσιαστικά με την αφαίρεση που αναλογεί στην πύκνωση που αιωρείται παράλληλα με τον κυματισμό της θάλασσας. Το λιμάνι λέει ήταν η αφορμή ενώ η αιτία είναι πάντα ο τόπος ως τοπίο και η εικόνα ως προσλαμβάνουσα για δημιουργία. Το λιμάνι του Βόλου δεν λειτούργησε δελεαστικά με την έννοια των προηγούμενων αποδόσεων από διακεκριμένους δημιουργούς. Για τον ίδιο είναι το σημείο που ακουμπά η θάλασσα δημιουργώντας συνακόλουθα δεδομένα που αφορούν εργασία και αναψυχή και κυρίως κίνηση, συνεχή κίνηση ως μεταφορά και μετακίνηση.
Προοιωνίζοντας καταστάσεις προπορεύεται
Δημιουργική ένταση βιώνει ο Κώστας Κομνηνός ως αντίδοτο στη δύσκολη κορονοϊκή περίοδο «…θα ακουστεί οξύμωρο – δηλώνει – αλλά η φάση του κορονοϊού με βρήκε σε φάση ανύψωσης από αντίστοιχη πτωτική…».
Καταστάσεις και εξάρσεις σκιαγραφούν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου που στέκεται ερευνητικά σε κάθε διακύμανση της ζωής του. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να βιώσει χωρίς να νιώσει, να ζήσει και δημιουργήσει χωρίς να ενσωματωθεί με την απόλυτη έννοια της συναίσθησης ; Από φοιτητής ακόμη στεκόταν αλώβητος σε επαινετικά σχόλια και ανάλογες προτροπές.
Ακόμα κι όταν ο καθηγητής του Μανώλης Μαυρομάτης τού ζήτησε έργο που μόλις είχε δημιουργήσει με φυσικότητα απάντησε «πως να σας το δώσω, ένα το έχω». Τόσο απλά, τόσο φυσικά αντέδρασε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρισταμένων. Με την ίδια ανεπιτήδευτη φυσικότητα αντιδρά στην έκπληκτη έκφραση όσων πληροφορούνται ότι ζωγραφίζει με μοντέλο… Καθώς όπως ο ίδιος τονίζει η επόμενη φάση φέρει (επαναφέρει πιο σωστά) δημιουργίες με φιγούρες, μια εξαιρετικά ανατρεπτική παρουσίαση – εγκατάσταση που αναμένεται με ενδιαφέρον.
Αλλωστε ο Κώστας Κομνηνός έχει δώσει σε κάθε μορφή έκφρασης τη δική του ξεχωριστή δημιουργική γραφή περνώντας με άνεση σε ξεχωριστές φάσεις, παίρνοντας έμπνευση από μια μυστήρια δύναμη που τον ακολουθεί από παιδί, από τότε που ζωγράφιζε για να αποτυπώνει τις σκέψεις του, στο ψηλό σημείο της Ζαγοράς που ήταν το σπίτι του. Κι από τότε έως τώρα με την ίδια ηχηρή σιωπή επικοινωνεί εικαστικά μαζί μας. Ευτυχώς και …επιτυχώς.
