ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χρήστος Δημόπουλος: Τα παιδιά είναι η μόνη μας ελπίδα!

χρήστος-δημόπουλος-τα-παιδιά-είναι-η-μ-645069

Ο γνωστός συγγραφέας μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τα νέα του έργα

Εχω τη χαρά και την τιμή να συνομιλώ με έναν από τους πιο αγαπητούς συγγραφείς των μικρών αναγνωστών, με έναν άνθρωπο ευρηματικό, δημιουργικό, που διαθέτει το χάρισμα της άμεσης επικοινωνίας με τα παιδιά, με τον Χρήστο Δημόπουλο. Ποιος δεν έχει παρακολουθήσει την αγαπημένη εκπομπή «Ουράνιο Τόξο» και έπειτα τα «1.000 χρώματα του Χρήστου» στην ΕΡΤ, με τον παρουσιαστή να καταφέρνει να εισχωρεί στις παιδικές ψυχές και να μεγαλώνει γενιές με τις εκπομπές του; Επίσης, με τα υπέροχα παιδικά βιβλία που μας χαρίζει και με τις πανέμορφες εικονογραφήσεις βοηθά τα παιδιά, ώστε να μάθουν για το φυσικό περιβάλλον, τη θάλασσα, τη φύση, που τόσο ανάγκη έχουν για να μεγαλώσουν σε ένα όσο γίνεται πιο υγιές περιβάλλον, αλλά και για την Ελληνική Επανάσταση. Στον κυριακάτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η όμορφη συνομιλία μας.

Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ εκπαιδευτικό – συγγραφέα

Κρατώ στα χέρια μου τρία νέα σας βιβλία το «Ημερολόγιο της καπετάνισσας», το «Πώς να τη βγάλεις καθαρή στην Ελλάδα της Επανάστασης» και το «Πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας για παιδιά» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μιλήστε μας για το περιεχόμενο των βιβλίων. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης;

Ηθελα φέτος να γράψω κάτι για το 1821 και είχα τον καιρό να ξαναδιαβάσω την ιστορία εκείνων των χρόνων, να μιλήσω με ιστορικούς, να ψάξω στο διαδίκτυο. Το πρώτο που μου ήρθε στον νου και γράφηκε αβίαστα ήταν το «Ημερολόγιο της καπετάνισσας», η πέμπτη συνέχεια της σειράς ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΗΠΙΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ. Αυτή τη φορά έβαλα τον καθηγητή και τα εγγονάκια του να ψάχνουν για ένα κειμήλιο που ανήκε στη Μαντώ Μαυρογένους, τη γνωστή ηρωίδα του Αγώνα. Ετσι, η δράση κινείται ανάμεσα στη Μύκονο, όπου είχε γεννηθεί η καπετάνισσα, το Ναύπλιο, όπου έζησε για ένα διάστημα, αλλά και τη Βαυαρία, όπου υπάρχει ο πύργος του Κόμη Άρμανσπεργκ, πρωθυπουργού της Ελλάδας το1837.

Το «Πώς να τη βγάλεις καθαρή στην Ελλάδα της Επανάστασης» είναι ένας “οδηγός επιβίωσης” 200 χρόνια πριν. Γιατί τα παιδιά ξέρουν ίσως την ιστορία της Επανάστασης, τους ήρωες, τις ημερομηνίες, τα μέρη, αλλά δεν μπορούν φανταστούν πώς ήταν η καθημερινή ζωή των Ελλήνων εκείνη την εποχή. Σ’ αυτό το βιβλίο παρουσιάζω σε ξεχωριστές ενότητες το πώς ήταν ντυμένοι, τι τρώγανε, πώς μάθαιναν γράμματα, τι παιχνίδια έπαιζαν, πώς γίνονταν καλά αν χτυπούσαν ή αν αρρώσταιναν… Είναι ένα βιβλίο με πολλές πληροφορίες, σημαντικές, αστείες, παράξενες πολλές φορές, που μας ταξιδεύει πίσω στον χρόνο.

Το τρίτο βιβλίο, το «Πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας για παιδιά», το έγραψα γιατί με συνεπήρε κυριολεκτικά η ιστορία της Α’ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου. Με συγκίνησε η λαχτάρα των επαναστατημένων Ελλήνων να βάλουν τις βάσεις του Κράτους που ονειρεύονταν να δημιουργήσουν, πολύ πριν δουν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα. Προσπάθησα να μεταφέρω τα γεγονότα και το κλίμα της εποχής με τρόπο που δεν θα θύμιζε βιβλία ιστορίας.

Πόσο σημαντική είναι για μας τους Ελληνες η φετινή ιστορική επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821;

Η φετινή επέτειος σηματοδοτεί την αρχή! Τον πόθο για ελευθερία, για συμμετοχή σ’ έναν καινούργιο κόσμο που αναδυόταν τότε, μετά από μια μακρά εποχή γεμάτη σκοτάδι. Και, κάτι άλλο, την πρωτοτυπία των Ελλήνων. Είμαστε ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο, που δεν γιορτάζει την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της, αλλά την «αρχή» της Επανάστασης!

Εχουν ήδη εκδοθεί αρκετά και εκδίδονται παιδικά βιβλία με θέμα την Επανάσταση του 1821. Πόσο επιτακτική θεωρείτε πως είναι η ανάγκη να γνωρίσουν τα παιδιά την ιστορία τους;

Φέτος είναι ιδιαίτερη χρονιά για όλους μας. Αλλά, κυρίως για τα παιδιά, που είναι κλεισμένα σπίτι και δεν έχουν πού να διοχετεύσουν την ενέργεια και τον ενθουσιασμό τους! Υπάρχει, όμως, περισσότερος χρόνος για διάβασμα. Κι από ό,τι είδα κυκλοφόρησαν εξαιρετικά βιβλία για το 1821. Αλλά, δεν θα επικεντρωνόμουν αποκλειστικά στην Επανάσταση. Αυτή, βέβαια, μας διδάσκει πως και μόνο η λαχτάρα για ελευθερία και ανεξαρτησία αρκεί για να κάνει έναν ολόκληρο λαό να πετύχει θαύματα! Όμως, τώρα, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να μελετήσουμε επιτέλους, σε βάθος, την Ιστορία. Όποιος ξέρει την ιστορία του παρελθόντος, μπορεί να ερμηνεύσει το παρόν. Να διδαχτεί από τα λάθη και να μην τα επαναλάβει. Κι εμείς, ως λαός, δεν το έχουμε πετύχει ακόμα! Τα παιδιά είναι η μόνη μας ελπίδα!

Το «Ουράνιο Τόξο», η αγαπημένη εκπομπή των παιδιών, αναβίωσε στην ΕΡΤ2 με το όνομα «Τα 1.000 χρώματα του Χρήστου». Εντοπίζετε διαφορές ανάμεσα στο τότε και στο τώρα ως προς παιδιά που έχουν λάβει μέρος;

Δυστυχώς, ναι. Τα παιδιά που έρχονται πια στην εκπομπή είναι φορτωμένα με προβλήματα, έχουν βιώσει την οικονομική κρίση, βιώνουν τώρα την πανδημία. Οι γονείς τους πέρασαν δύσκολα χρόνια και αυτό έχει συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών. Τα αισθάνομαι πιο μόνα, πιο σφιγμένα. Δεν έχουν το κέφι των περασμένων ετών. Κι έχουν στραφεί πια ολοκληρωτικά στην τεχνολογία. Δεν μου στέλνουν τόσα γράμματα, προτιμούν τα e-mail! Ευτυχώς, όμως, κάποιες σταθερές αξίες ακόμα κρατούν γερά, όπως, ας πούμε, τα μακαρόνια με κιμά!

Πείτε μου μια αξέχαστη παιδική ατάκα από το «Ουράνιο Τόξο» και μία από τα «1.000 χρώματα».

Απ’ το «Ουράνιο Τόξο», η viral δήλωση πιτσιρικά, για την πρώτη φορά που πήγε σχολείο: «Εκλαψα λίγο, αλλά έκατσα!».

Απ’ «Τα 1.000 Χρώματα του Χρήστου», στην ερώτησή μου «έχεις πάει σε καμιά πόλη, σε κανένα νησί;», η απάντηση άλλου πιτσιρικά: «Εχω πάει στο περίπτερο!».

Πού πιστεύετε ότι οφείλεται η τόσο ξεχωριστή και άμεση επικοινωνία που έχετε με τα παιδιά;

Μα, θέλει και ρώτημα; Στην αγάπη μου και στον απέραντο σεβασμό μα και θαυμασμό που τρέφω γι’ αυτά.

Υπάρχουν κάποιες δραστηριότητες, που θα προτείνατε στα παιδιά, προκειμένου να γεμίσουν τον χρόνο τους τώρα που «μένουν σπίτι» λόγω του ιού;

Μόνο κάποιες; Διάβασμα, πρώτο πρώτο! Κατασκευές με απλά υλικά που βρίσκονται στο σπίτι. Θεατρικό παιχνίδι, επιτραπέζια μαζί με τους γονείς. Τακτοποίηση της βιβλιοθήκης και της ντουλάπας μας. Πέταγμα καθετί άχρηστου που βρίσκεται στο δωμάτιό μας. Μαγειρική, γιατί όχι; Γυμναστική. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Πρέπει όλοι και όλες ν’ αντισταθούν στην εύκολη λύση καναπές, ταμπλέτα, τηλεόραση.

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Την πρώτη μου απόπειρα την έκανα το 2003, όταν αποφάσισα να φτιάξω ένα βιβλίο με κατασκευές από το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ. Ακολούθησαν τα τέσσερα βιβλία του Μπίλη Μπιζέλη κι αυτό ήταν όλο. Ως τότε, δεν μου είχε περάσει απ’ το μυαλό πως θα μπορούσα να γράψω κι άλλα βιβλία. Αλλά, όταν, το 2013, έπεσε το “μαύρο” στην ΕΡΤ και σταμάτησε η εκπομπή, βρέθηκα χωρίς δουλειά, απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Μου έλειψε πολύ η επικοινωνία με τα παιδιά. Ο μόνος τρόπος που ήξερα, για να τη συνεχίσω, ήταν το γράψιμο. Ήμουν και πολύ τυχερός που βρήκα έναν εξαιρετικό εκδότη. Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ με εμπιστεύτηκαν απόλυτα κι, έτσι, τα τελευταία 8 χρόνια έγραψα 20 βιβλία. Και συνεχίζω…

Πόσο άλλαξε τη ζωή ενός συγγραφέα η πανδημία; Τι σας λείπει περισσότερο;

Η πανδημία είχε τα καλά της και τα κακά της. Στο πρώτο λοκντάουν βρέθηκα με πολύ χρόνο στη διάθεσή μου κι έτσι, τελείως απερίσπαστος, ήμουν πολύ δημιουργικός. Κατόρθωσα να ολοκληρώσω τρία βιβλία μέσα σε ένα δίμηνο, πέρυσι, τέτοια εποχή. Τώρα, κάνω πολλές διαδικτυακές παρουσιάσεις, αλλά γράφω λιγότερο! Αυτό που πραγματικά μου έχει λείψει είναι οι περιοδείες μου. Είχα συνηθίσει, τα τελευταία χρόνια, να γυρίζω όλη την Ελλάδα απ’ τη μια άκρη στην άλλη, να μιλάω σε βιβλιοπωλεία, σε σχολεία, σε Δήμους. Να συναντώ τα παιδιά και τους γονείς -τους αναγνώστες μου- από κοντά. Αυτό μου λείπει περισσότερο.

Υπάρχει κάποια νέα ιστορία, που περιμένει να βγει στο φως;

Μα, φυσικά! Πάντα υπάρχουν ιστορίες κλεισμένες στο συρτάρι του γραφείου μου. Μια από αυτές, η έκτη κατά σειρά περιπέτεια του Ηπιου Θερμοκηπίου, με τίτλο Η ΘΕΑ ΤΩΝ ΦΙΔΙΩΝ, έχει ήδη ολοκληρωθεί και θα εκδοθεί του χρόνου. Μα, τώρα, δουλεύω σε μια νέα ιδέα που προέκυψε τυχαία και ελπίζω να καταλήξει σ’ ένα ακόμα βιβλίο.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου