Το ενδιαφέρον του κοινού προσέλκυσε η επίκαιρη εκδήλωση με γενικό τίτλο «Παιδική Πασχαλιά», που πραγματοποιήθηκε χθες στο «Αχίλλειον» με πρωτοβουλία της Διεύθυνσης Πολιτισμού του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου και πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Δακτυλά και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Δήμου Βόλου. Οι τοπικές καλλιτεχνικές δυνάμεις συνεργάστηκαν για τη συγκεκριμένη εκδήλωση, που εντάχθηκε στο πλαίσιο του εορταστικού προγράμματος του Δήμου Βόλου.
Τη σκηνοθεσία και την αφήγηση της πρωτότυπης αυτής παράστασης ανέλαβε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Δακτυλάς, ενώ τη μουσική επιμέλεια και τη διεύθυνση ορχήστρας ανέλαβε ο αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής Δήμου Βόλου, Βασίλης Τασούδης.
Ο αθάνατος παπαδιαμαντικός λόγος συνάντησε τη μουσική που αναφέρεται στο κλίμα των ημερών, αποδίδοντας με ήχους το Θεία Δράμα.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε δραματοποιημένη αφήγηση, ζωντανή μουσική και εικαστικό βίντεο. Το μουσικό μέρος, με μελωδίες θρησκευτικής μουσικής και ύμνους που αναδεικνύουν τη θρησκευτική μουσική παράδοση, συνδυάστηκε με τη μοναδική γραφή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μέσα από τα πασχαλινά του διηγήματα, εκφράζοντας όχι μόνο το κλίμα των ημερών αλλά και μια ολόκληρη εποχή.
Στενότερα ηθογράφος στην αρχή, πλάτυνε με τον καιρό την ηθογραφία του και την τεχνική του, ώστε να θεωρείται ότι αυτός εγκαινίασε τη διηγηματογραφία στον τόπο μας. Ο ρακένδυτος μάγος της Σκιάθου διαχύνει στο έργο του μια πλούσια σπατάλη ταλέντου, που τον καθιερώνει ως πρωθιεράρχη της πεζογραφίας μας. Ένα απόθεμα μνήμης τροφοδοτεί νοερά τις εμπνεύσεις του, ένας ποιητικός οίστρος τις διαποτίζει, μια μαγεία του λόγου τις μετουσιώνει.
Οι ήρωές του απλοί, ταπεινοί, γραφικοί και βασανισμένοι, γίνονται οι πυρήνες των δραματικών συγκρούσεων τους με τη ζωή, γίνονται χαρακτήρες και άνθρωποι. Η καθαρεύουσα που χρησιμοποιεί, σπάνια γίνεται δυσνόητη, γιατί διαπνέεται από τον κραδασμό και τη θέρμη του πλέον ευσυγκίνητου ανθρωπισμού. Σιγά-σιγά όμως απλοποιούσε τη γλώσσα, βάζοντας περισσότερα λαϊκά στοιχεία, και λίγο πριν τον θάνατο του έγραψε και διηγήματα στη δημοτική γλώσσα. Τον διακρίνει ποιητικό ύφος και γόνιμη φαντασία. Σκορπάει στις σελίδες του το απόθεμα της θρησκευτικής του κατάνυξης, που τον συγκλόνισε από την παιδική του ηλικία. Δεν περιορίζεται στην περιγραφική γοητεία, αλλά εισχωρεί στο δράμα της ανθρώπινης ψυχής. Στις εικόνες του, που έχουν την ίδια ζωγραφική γοητεία, είτε αναφέρονται στο ήλιο πλημμυρισμένο Αιγαίο είτε στη φτωχογειτονιά της Αθήνας, εμφυσά την πνοή της λυρικής του έξαρσης, ενσταλάζει το βυζαντινό ημίφως του μυστικισμού του και αποθέτει την τρυφερότητα της χριστιανικής του αγάπης.
Η διαχρονικότητα και η λογοτεχνική αξία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη είναι γεγονότα αναμφισβήτητα, και τα εορταστικά του διηγήματα αποτελούν μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τους σημερινούς αναγνώστες αλλά και τις επόμενες γενιές. Οι θεατές της χθεσινής εκδήλωσης βίωσαν τα προαναφερθέντα και έγιναν κοινωνοί της παπαδιαμαντικής μυσταγωγίας, που συγκινεί πάντα το κοινό.
