ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Γύρισε στερνή φορά το φεγγάρι

γύρισε-στερνή-φορά-το-φεγγάρι-57581

Της Εύας Λόλιου

Γύρισε στερνή φορά το φεγγάρι

την στέγη να γυαλίσει με τα λευκά της τσιμέντα,

τη λαλιά του αηδονιού στην παγωνιά

και τα δάχτυλά σου ασημένια στα κάγκελα

λίγο πριν κλείσεις την πόρτα και φύγεις.

Το σπίτι από κάτω βουλιάζει

πέφτεις κι εσύ

γκρεμίζεσαι απ’ εκεί ψηλά με όλους τους πίνακες

τα γυαλικά, τα πόμολα

τις γωνιές που κάποτε υπήρχαν να σε προφυλάσσουν

απ’ τον αγέρα και το χιόνι.

Και λες μαζί σου να πάρεις έστω ένα παράθυρο

αυτό που κοιτάζει τον ήλιο

να γράφεις στίχους, να θυμάσαι

τον γαλάζιο δρόμο και το μικρό ποδήλατο

που περνούσε το παιδί σου

με το καλάθι γεμάτο λουλούδια και χαμόγελα.

Τα δάκρυα μοιάζουν αλλιώτικα

γλυκά και πικραμένα τα γεύομαι

που κυλούν στο πρόσωπό σου..

Γλυκά και πικραμένα

(όπως άλλωστε λένε για καλό ή για κακό)

που δε θα ξαναγυρίσεις

στο ίδιο τραπέζι να κάτσεις μ’ αυτούς που αγάπησες..

Υστερα σου λένε αν άξιζε η ζωή εκείνη

και άλλη θα βρεις σ’ ένα σπίτι

κοντά στη θάλασσα..

Μοιάζει νομίζω σαν εκείνον που πεθαίνει,

όλοι τον φιλούν

και του εύχονται καλό παράδεισο,

μα ’κείνος δεν ξέρει τον δρόμο και πώς θα τον βρει..

Γύρισε στερνή φορά το φεγγάρι

και ξέρω πως δε θα το ξαναδείς απ’ αυτό το σπίτι

ούτε που μαζί σου θα πάρεις τις κουρτίνες..

Το φως του γυάλιζε τα κεντημένα κρίνα

πάνω στα κλαριά με τα πουλιά του χειμώνα..

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου