Στο Παρίσι, την πόλη του φωτός και της δημιουργίας εκθέτει τη νέα ενότητα των ζωγραφικών της έργων η ταλαντούχα Βολιώτισσα εικαστικός Αναστασία Σουλιώτου. Οι «Πύλες των Παρισίων» άνοιξαν χθες για το φιλότεχνο κοινό στο Maison des Associations du 11e στο Παρίσι και θα παραμείνουν ανοιχτές έως και το τέλος του μήνα. Εμπνευσμένη από τις Πύλες των Παρισίων η Αναστασία Ζωή Σουλιώτου δημιουργεί καινούριους πίνακες ζωγραφικής, παίζοντας με τη μορφή και την έννοια της «Πύλης». Πολύ περισσότερο από είσοδοι και έξοδοι της πόλης του Παρισιού, οι Πύλες παρουσιάζονται ως πολυεπίπεδοι τόποι, που μετασχηματίζονται από την παρέμβαση της καλλιτέχνιδος.
Οπως αναφέρει η δημιουργός: «Επιμένω στη δημιουργία έργων μικτής τεχνικής, για να ερευνήσω και να αποκαλύψω όλα τα στοιχεία του κάθε πίνακα: τόσο τα υλικά από τα οποία αποτελείται το τελάρο, όσο και από τις πηγές έμπνευσης. Κάνοντας ποικίλες παρεμβάσεις στα τελάρα (σχέδιο, ζωγραφική, κολάζ, ντεκουπάζ) δείχνω τα στάδια της διαδικασίας της δημιουργίας, η οποία είναι το αποτέλεσμα μίας ορατής δράσης και πράξης. Όσον αφορά στο θέμα της έκθεσης, παίζω με τη φόρμα ή με την έννοια της «Πύλης»».
Σκιαγραφώντας το ιδιαίτερο χρώμα της τωρινής έκθεσης, υπογραμμίζει «μου αρέσει να δίνω ποικίλες διαστάσεις στην εικόνα, αμφισβητώντας την αληθοφάνειά της και συνδέοντάς την με το εγγύς περιβάλλον της. Κόβοντας το τελάρο στα έργα «Porte de Chois» και διαβάσεις αθλούνται λάβετε κόρη, aux cinq Portes de Paris δημιουργώ «Πύλες» που μας οδηγούν στα «παρασκήνια» του πίνακα: στα ξύλα, στο σύρμα και στο χώρο που δημιουργείται από το βάθος του τελάρου».
Η Μαρία Γράβαρη-Μπάρμπας Αρχιτέκτονας, Γεωγράφος, Πανεπιστήμιο Paris 1 Πάνθεον-Σορβόννη, τονίζει από την πλευρά της: «η έκθεση της Αναστασίας Σουλιώτου «Πύλες των Παρισίων». αποτελεί συνέχεια παλαιότερων έργων της νέας καλλιτέχνιδος. τα οποία θέτουν τα δίκτυα, την κυκλοφορία, τις ανταποκρίσεις και τις διασταυρώσεις στην καρδιά της καλλιτεχνικής της σκέψης.
Οι Πύλες των Παρισίων είναι, λοιπόν, ένας στοχασμός πάνω στο μέσα και στο έξω, στο ενδόμυχο και στο άγνωστο, στην παύση και στη συνέχεια, στα μεμονωμένα στοιχεία και στα δίκτυα, στις σκηνές και στα παρασκήνια… Σπάνια έχω δει μια καλλιτέχνιδα με τόσο ενδιαφέρον για το αστικό τοπίο».
