Αφιέρωμα στο έργο του Ραούλ Ρουίζ θα πραγματοποιηθεί στο Αχίλλειο, στο πλαίσιο του οποίου την Τρίτη 21 Ιανουαρίου θα προβληθεί στις 9:30 μ.μ η ταινία «Τρεις ζωές κι ένας μόνο θάνατος» και την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου την ίδια ώρα, θα παρουσιαστεί η ταινία «Γενεαλογία ενός εγκλήματος». Οι δύο προαναφερθείσες ταινίες θα παρουσιαστούν στο πλαίσιο του «Σινέ Μεσόγειος».
Ο Ραούλ Ρουίζ (1941-2011) γεννήθηκε στο Puerto Montt της Χιλής, γιος φτωχού ψαρά. Ο ίδιος συνήθιζε να λέει: «Οι ταινίες μου είναι φτωχές. Είναι σαν την οικογένειά μου. Όλοι μέσα στη φτώχεια, αλλά έχουν μακροζωία». Με την πρώτη κιόλας ταινία του Tres tristes tigres κερδίζει τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο (1969). Υποστηρικτής του Σαλβαδόρ Αλιέντε, εγκαταλείπει τη Χιλή το 1973, μετά το πραξικόπημα του Πινοσέτ, εγκαθίσταται στο Παρίσι και συνεχίζει ακατάπαυστα να εργάζεται μέχρι το τέλος της ζωής του. Ο θάνατος τον βρίσκει ακριβώς τη στιγμή που ολοκληρώνει τα γυρίσματα της ταινίας La Noche de Enfrente, εμπνευσμένης από τα παιδικά του χρόνια στη Χιλή.
Ο Ρουίζ υπήρξε ένας από τους πιο συναρπαστικούς και καινοτόμους κινηματογραφιστές που εμφανίστηκαν στο σινεμά. Το έργο του είναι ιδιόρρυθμο, ακατάτακτο, εσωστρεφές, έργο ενός ενεργού διανοούμενου-μυθοπλάστη, με μια δική του ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ, δομημένο πάνω στο παράλογο και στον ελεύθερο συνειρμό. Ο κόσμος του είναι ένας κόσμος βαθιάς πρωτοτυπίας, σουρεαλισμού, ποίησης, φιλολογικού διαλογισμού, γεμάτος μυστήριο, αμφισημία και οπτικά συναρπαστικές μορφικές πρωτοτυπίες. Οι ταινίες του, κάποιες από τις οποίες διασκευάζουν εμβληματικά έργα της λογοτεχνίας, βρίθουν αναφορών σ’ ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών και τάσεων: από τους Χίτσκοκ, Μπουνιουέλ, Μαρκές και Μπόρχες στους Μέλβιλ, Στίβενσον, Κλοσόφσκι, Προυστ και Ρεμπό. Συχνά αδιαφορεί για την αφηγηματική σαφήνεια, η γραφή του είναι συνειρμική και ελλειπτική, δημιουργεί έναν κόσμο μυστικιστικό.
Το στυλ του χαρακτηρίζεται από πολυμορφία: παράξενες γωνίες λήψης, close-ups, βάθος πεδίου, υποκειμενικά πλάνα, λαμπερά χρώματα, πειραματική χρήση του ήχου, δαιδαλώδεις δραματικές πλοκές, με ευδιάκριτες επιρροές από το νοτιοαμερικάνικο cinema nuovo μέχρι τα b-movies του Ρότζερ Κόρμαν. Με 113 ταινίες σε 50 χρόνια ο Ρουίζ δοκίμασε και δοκιμάστηκε όσο κανείς από τους σύγχρονούς του στην κινηματογραφική πρωτοπορία. Παράλληλα με τον κινηματογράφο, εργάστηκε στην τηλεόραση και το θέατρο. Δίδαξε ως καθηγητής στο Χάρβαρντ και άλλα πανεπιστήμια και τιμήθηκε με πλήθος βραβεία.
