ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Τεχνάσματα διαολικά

τεχνάσματα-διαολικά-480733

Της Εύας Λόλιου

Οι άνθρωποι, ρωτώ, μπορούν ν’ αντέξουν

τεχνάσματα διαολικά;

Που ’χει το δειλινό το χρώμα του ροδιού

κι έτσι τον κόσμο αθώα ζωγραφίζει,

πίσω απ’ την πόλη, λίγο πριν να δύσει

μες απ’ το τζάμι χρυσές τις πόρπες της γυαλίζει

στο αγνό της στήθος ακουμπά, ω! θεέ μου πόση ομορφιά..

ας κοιμηθεί που εβασίλεψε στον κόσμο τούτο ακόμη μια φορά.

Γλυστρά του πονηρού το χέρι χαμηλά

με την φωτιά σε θάμνους, κάτω απ’ την ελιά

γνωρίζει ο βδελυρός την κάθε σκανταλιά

(το σκοτάδι βλέπεις έχει ελαφρυντικά)

και μάτια ελαφιού, μήτε σπουργιτιού ορίζει..

Κείνο το δύστυχο παιδί, φιδαετό τον λέγανε ή Πετρίτη,

αλαφιασμένο στα δάση σαν ξυπνά,

μες στα καμένα τα ποτάμια, τα λαγκάδια, τα κλαριά

τις θύμησες τ’ ονείρου παραληρά

κι ο ήλιος ένοχος θαρρείς, κρύβεται πίσω απ’ τα βουνά..

Ρωτώ λοιπόν, οι άνθρωποι μπορούν ν’ αντέξουν

τεχνάσματα διαολικά;

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου