Της Βαρβάρας Τσακουρίδου
Μεθυστικό το άρωμα
τα κρίνα ευωδιάζουν
αισθήματα πανανθρώπινα
αιθερικές μοσχοβολιές
μες στην ψυχή φωλιάζουν
Λευκό είναι το χρώμα τους
«κρίνα της Παναγίας»
το όνομά τους
αγνότητα ανήμερα
αέναης ευλογίας
η προσφορά τους.
Κοιμήθηκε η Παρθένος μας
και η φύση προσκυνάει
στο μυρωδάτο σκήνωμα
τη σκέψη ακουμπάει
ως πλέρια ανασεμιά,
αδελφωμένη ρέει
στη Θεϊκή αγκαλιά
Μητέρα του Χριστού
μητέρα των ανθρώπων
σε προσκυνούμε ευλαβικά
στης γης, σε κάθε τόπον.
Ποτέ δεν ορφανεύουμε
γιατί είσαι στην καρδιά μας
Μητέρα, Μάνα, Παναγιά
στη βλέψη, στη ματιά μας…
εισάκουσε την ικεσία
οι δρόμοι μας να’ χουν ουσία
Θεοτόκε Μεγαλόχαρη
η περπατησιά μας,
να’ ναι ηλιόχαρη
οδήγησέ μας να διαβούμε
τους άγονους καιρούς
να υπερβούμε δίνες
κλαθμούς και οδυρμούς.
