«Σπάει ταμεία» η υπερπαραγωγή, που είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή
«Σπάει ταμεία» στους κινηματογράφους, που προβάλλεται, η υπερπαραγωγή «Σμύρνη μου Αγαπημένη», που είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι προβολές στα Village Cinema στον Βόλο, σήμερα Πέμπτη, συνεχίζονται στις 19.00 και στις 21.10, «αποζημιώνοντας» το κοινό.
Πρόκειται για μία πλούσια υπερπαραγωγή, με αφηγηματικό ρυθμό που ικανοποιεί το ευρύ κοινό και με μια ιστορία που κυλάει χωρίς παρατράγουδα, δένοντας προσεκτικά και μεθοδικά το προσωπικό δράμα της οικογένειας Μπαλταζτή με το εθνικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Η ταινία του Γρηγόρη Καραντινάκη αποτελεί μια ευπρεπή διασκευή του ομότιτλου θεατρικού έργου της Μιμής Ντενίση που είχε σκίσει πριν από μερικά χρόνια στην Αθήνα.
Το χορταστικό θέαμα δεν οφείλεται μόνο στο υψηλό επίπεδο της παραγωγής που αναβιώνει υποδειγματικά το κλίμα της εποχής (προκαλώντας αισθήματα νόστου και θλίψης για τον χαμένο κοσμοπολιτικό χαρακτήρα της «συναρπαστικής» πόλης της Ιωνίας) αλλά και στην έξυπνη σύνδεση των ιστορικών γεγονότων που οδήγησαν στην καταστροφή της Σμύρνης με το σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα που ξετυλίγεται στον ίδιο γεωγραφικό χώρο.
Είναι αλήθεια ότι ο ελληνικός κινηματογράφος δεν μας έχει συνηθίσει σε πρότζεκτ τέτοιου βεληνεκούς και εκτοπίσματος. Η επιβλητική «Smyrna», όπως θα είναι ο τίτλος του φιλμ όταν προβληθεί στο εξωτερικό, είναι ένα άρτιο ιστορικό δράμα, με δυνατές κορυφώσεις, υψηλό επίπεδο παραγωγής και αξιοπρεπείς επιδόσεις στα περισσότερα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.
Παρ’ ότι έχει κάποια προβλήματα στο σενάριο, καταφέρνει να είναι πειστικό σε αρκετές από τις υποϊστορίες του, η σκηνοθεσία είναι διακριτική και αποτελεσματική, αν και στο τελευταίο ημίωρο που γίνεται η καταστροφή της πόλης χάνει κάπως το μέτρο των ίσων αποστάσεων, ενώ επιτυγχάνει τη σημαντικότερη επίδοση στον αντικειμενικό τρόπο που παρουσιάζεται η διχαστική πολιτική αντιμετώπιση της πραγματικότητας μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών γύρω από το όραμα της Μεγάλης Ιδέας.
Η ιστορία
Η ηλικιωμένη Ελληνοαμερικανίδα Φιλιώ Μπαλτατζή φτάνει στη σημερινή Μυτιλήνη με την εγγονή της, για να συμπαρασταθεί στους Σύριους πρόσφυγες. Κανείς δεν ξέρει την καταγωγή της ούτε πως η Σμυρνιά γιαγιά της βρέθηκε κάποτε στο ίδιο νησί κατατρεγμένη και προσφυγοπούλα. Το τεφτέρι με τις συνταγές της συνονόματης γιαγιάς ξετυλίγει την πολυτάραχη ιστορία της κοσμοπολίτικης οικογένειας Μπαλτατζή.
Ουσιαστικά η ιστορία παρακολουθεί μια μεγάλη οικογένεια της Σμύρνης, τους Μπαλτατζήδες. Η Φιλιώ (Ντενίση), η μάνα και οικοδέσποινα, είναι μια γυναίκα… «σμυρνιά», κοσμοπολίτισσα, ευγενική αλλά και δραστήρια, στα σαλόνια αλλά και πίσω από τις κλειστές πόρτες. Ο άντρας της (Κακούρης) είναι βενιζελικός παθιασμένος, ο αδελφός του (Κατσούλης) επιφυλακτικός με τη Μεγάλη Ιδέα, η κόρη της (Παντούση) ερωτευμένη με Αγγλο αξιωματούχο στην πόλη, η υπηρέτρια Ζαχαρούλα (Γερονικολού) ερωτευμένη με τον γιο της οικογένειας, η φίλη Τακουΐ (Κουλίεβα) προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της ζωής της. Στο σπίτι ζει κι ο Χαλίλ (Μπουράκ Χακί), ο οδηγός, με τον πατέρα του (σύντροφος, αυτός, από δεκαετίες του πατριάρχη του σογιού, Πολύκαρπου), ο οποίος, γεροδεμένος κι όμορφος Χαλίλ, έχει μεγαλώσει με τη Φιλιώ και δεν κρύβει την αγάπη του για εκείνη. Κανείς τους δεν ξέρει τι τους περιμένει.
