Ο κορυφαίος συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος συναντάει την ερμηνεύτρια Ρίτα Αντωνοπούλου και παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα πιάνο – φωνή που θα καταπλήξει τους φίλους της μουσικής, σήμερα Πέμπτη 14 Μαρτίου στις 22.30 στο «Οσο πατάει η γάτα», Σουλίου- Βελισσαρίου (παλαιά Βόλου). Στη μουσική βραδιά συμμετέχει ο τοπικός καλλιτέχνης Ιορδάνης Σιδηρόπουλος. Πασίγνωστα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, μεγάλες επιτυχίες ενός από τους σπουδαιότερους έλληνες συνθέτες, ερμηνευμένα μοναδικά από την Ρίτα Αντωνοπούλου, συνθέτουν μια ξεχωριστή βραδιά. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα αγαπημένα τραγούδια από τον «Σταυρό του Νότου» σε συνδυασμό με τους περίφημους αυτοσχεδιασμούς του στο πιάνο. Επίσης θα παρουσιαστούν κομμάτια του συνθέτη που έχουν να ακουστούν καιρό, αλλά και τραγούδια άλλων δημιουργών που ερμηνεύει η χαρισματική Ρίτα Αντωνοπούλου.
Μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, με αφορμή την αποψινή βραδιά, ο κορυφαίος δημιουργός σκιαγραφεί την σημερινή κατάσταση και τις συνέπειες της κρίσης, υπογραμμίζοντας ότι «η τέχνη εμψυχώνει και συμβάλλει στην αφύπνιση της κοινής γνώμης». Εχοντας θητεύσει ως Υπουργός Πολιτισμού, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στο συγκεκριμένο πεδίο, τονίζει ότι «η πολιτιστική πολιτική που ακολουθείται είναι πιο καταστροφική από οτιδήποτε. Πρόκειται δηλαδή, εξηγεί, για μια απόλυτη ανυπαρξία, η οποία όταν δίνει σημεία ζωής, τα δίνει για να κλείνει θεσμούς». Ο ίδιος δηλώνει, ωστόσο, αισιόδοξος για το μέλλον, επισημαίνοντας ότι «θα είναι ευοίωνο» υπό την προϋπόθεση ότι ο κόσμος θα «συνειδητοποιήσει την καταστροφή που συντελείται».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
-Στην καλή μουσική, σ’ ένα δωρικό ζεϊμπέκικο θα αναζητήσουμε τις άμυνές μας κόντρα στην κρίση;
Η τέχνη έχει ένα βασικό ρόλο, που είναι, θα έλεγα, το χνάρι του ανθρώπου πάνω στη γη. Δηλαδή στην περιπέτεια του ανθρώπου χιλιάδες χρόνια, η τέχνη είναι αυτή που αποτυπώνει αυτή την πορεία. Στον 20ο αιώνα η τέχνη απέκτησε κι ένα δεύτερο χαρακτηριστικό, βοηθώντας τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Η τέχνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο ως προς την συνειδητοποίηση ακριβώς αυτής της αλήθειας. Ενας τρίτος ρόλος είναι ότι σε περιόδους πολύ μεγάλης κρίσης, όπως ήταν η κρίση του 1929 και όπως είναι η κρίση του 2008 την οποία δυστυχώς βιώνουμε εδώ στην Ελλάδα και στον Ευρωπαϊκό νότο με καταστροφικό τρόπο, η τέχνη έχει και τον χαρακτήρα της εμψύχωσης. Δηλαδή η σοβαρή, η σπουδαία τέχνη, έχει την δυνατότητα να εμψυχώνει τους ανθρώπους. Αρα έχει κι ένα τρίτο χαρακτηριστικό, το οποίο είναι χαρακτηριστικό της περιόδου της κρίσης. Επομένως ένα δωρικό ζεϊμπέκικο, με την έννοια όμως όχι του κοινόχρηστου και του κοινότοπου, βεβαίως συμβάλλει σε αυτή την εμψύχωση.
-Ο δημιουργός διακρίνει άραγε ακτίνες φωτός και έμπνευσης, πάνω και πέρα από την κατήφεια της κρίσης;
Ο δημιουργός ως ευαίσθητος δέκτης αποτυπώνει και εισπράττει και αποθηκεύει ότι συμβαίνει γύρω του. Πιστεύω στη συνέχεια του ανθρώπινου είδους και επομένως όχι στην καταστροφή του, άρα είμαι αισιόδοξος, με μια προϋπόθεση. Ότι ο κόσμος θα συνειδητοποιήσει αυτή την καταστροφή και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
-Τα τραγούδια, η μουσική, είναι η φωνή του δημιουργού και η κάθε σας εμφάνιση είναι αντίστοιχα ανοιχτός διάλογος με το κοινό, τους ανθρώπους που συμπορεύονται με τη δική σας σκέψη και φιλοσοφία;
Η κάθε εμφάνιση είναι ανοιχτός διάλογος. Είναι ακριβώς έτσι. Ήμουν πάντα, παράλληλα με τις συνθέσεις μου, ένας μουσικός που προσπαθούσα να επικοινωνήσω με το κοινό. Δεν άφησα ποτέ τις συναυλίες. Η ζωντανή επαφή είναι ένα στοιχείο το οποίο κουβαλάω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά από την εποχή που ξεκίνησε η κρίση ενέτεινα τις προσπάθειές μου και πρέπει να σας πω ότι από τον Μάϊο του 2010 μέχρι την συναυλία του Βόλου πρέπει να έχω πραγματοποιήσει περί τις 270 συναυλίες, σε όλων των ειδών τους χώρους και θα έλεγα ότι έχω και μια προτίμηση στους μικρούς χώρους, γιατί εκεί επικοινωνείς άμεσα με τον κόσμο, τον κοιτάς και σε κοιτάζει στα μάτια. Εκεί μπορώ να επικοινωνήσω καλά και άμεσα με τον κόσμο.
-Τι περιλαμβάνει η αποψινή σας εμφάνιση στο «Οσο πατάει η γάτα» με την Ρίτα Αντωνοπούλου;
Αναμφισβήτητα όταν κάνω μια τέτοια συναυλία δεν μπορώ να αποφύγω μια σειρά τραγούδια που έχουν θεωρηθεί σήματα δικά μου. Αναφέρομαι στον Καββαδία, αναφέρομαι σε τραγούδια όπως η «Ρόζα», «με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις», όμως προσπαθώ να παίζω όλα αυτά τα τραγούδια με απρόβλεπτο τρόπο. Ταυτόχρονα παίζω και τραγούδια δικά μου, μη προβλέψιμα, αλλά υπάρχει κι ένα στοιχείο που θα ήθελα να σας πω. Παρότι έχω τραγούδια πολλά τα οποία θα μπορούσαν να γεμίσουν μια συναυλία δέκα ωρών, εντούτοις ακόμη και σε συναυλίες τριών ωρών, βάζω αρκετές φορές, όπως και αυτή την φορά, και τραγούδια άλλων συνθετών που εκτιμώ ιδιαίτερα, δηλαδή Τσιτσάνη, Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Κραουνάκη, Λοΐζο.
-Εχοντας θητεύσει ως Υπουργός Πολιτισμού, πως κρίνετε την κατάσταση που επικρατεί σήμερα;
Η κατάσταση από πλευράς πολιτικής είναι καταστροφική. Είναι φανερό ότι αυτός ο δρόμος της διαχείρισης του προβλήματος, μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού, είναι ότι χειρότερο και δεν γίνεται τυχαία. Βρεθήκαμε δηλαδή να μας ποδοπατεί η ελίτ της Ευρώπης, για λόγους πάρα πολύ συγκεκριμένους. Θέλουν έναν ελληνικό λαό το 2020-2025, να ζει πάρα πολύ φτωχά, να είναι φτωχή η εργατική δύναμη, έτσι ώστε οι διάφορες μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού να αγοράσουν κοψοχρονιά τον εθνικό πλούτο και να ‘χουν και χέρια κινέζικου τύπου για να το δουλέψουν.
Εάν πούμε ότι υπάρχει πολιτιστική πολιτική αυτή είναι πιο καταστροφική από οτιδήποτε. Πρόκειται δηλαδή για μια απόλυτη ανυπαρξία, η οποία όταν δίνει σημεία ζωής, τα δίνει για να κλείνει θεσμούς. Και στο Βόλο και σε άλλες πόλεις οι θεσμοί που πρέπει το Υπουργείο Πολιτισμού να βοηθάει καθοριστικά, δεν βοηθούνται καθόλου, με αποτέλεσμα να μαραζώνουν η να κλείνουν. Στην διάρκεια της θητείας μου, είχα ρίξει μεγαλύτερο βάρος σε περιφερειακούς θεσμούς, γιατί πίστευα ότι η ανάπτυξη του πολιτισμού στην Ελλάδα θα γίνει από την περιφέρεια όπου μπορεί ο πολιτισμός να συνδεθεί με την ανάπτυξη και να μπορέσει η κάθε πόλη δημιουργώντας αξιόλογο ή πολύ σπουδαίο θεσμό, να καταγραφεί στην συνείδηση του Ευρωπαϊκού πολιτιστικού χάρτη. Στην εποχή μου αυτό ήταν η κύρια πλευρά της πολιτικής μου.
-Ποια είναι η άποψη που έχετε για τη σημερινή πολιτιστική εικόνα του Βόλου;
Θεωρώ το Βόλο μια εκπληκτική πόλη και από πλευράς πολιτισμού και γενικότερα με πολλά χαρίσματα. Πάντοτε είχα πολύ καλή σχέση με το Βόλο και γι’ αυτό άλλωστε εγώ ήμουν εκείνος που από πλευράς Υπουργείου πολιτισμού δημιούργησε θεσμούς, συμβάλλαμε στη δημιουργία χώρων και γενικά γιατί πιστεύω ότι ο Βόλος ήταν μαζί με 3-4 άλλες πόλεις, οι σημαντικότερες πόλεις της περιφέρειας που θα μπορούσαν να στεριωθούν θεσμοί γιατί και επίπεδο υπάρχει στο Βόλο και γιατί είναι μια πόλη της καρδιάς μου. Η σημερινή εικόνα είναι, θα έλεγα, ίδια όπως σε όλη την Ελλάδα.
-Ποια μουσικά μοτίβα θα χρησιμοποιούσατε για να περιγράψετε την σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, αλλά και τις σκέψεις σας για το μέλλον;
Θα δανειζόμουν από τον Μπετόβεν ένα κομμάτι από την 7η Συμφωνία. Συγκεκριμένα το δεύτερο μέρος, γιατί είναι ένα κομμάτι που μου έχει μείνει από παιδί, καθότι παιζόταν στην Πάτρα την Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο, από την περίφημη μπάντα της Πάτρας και το ‘χω συνδέσει με πολύ θλιβερά πράγματα. Σε ότι αφορά το μέλλον, το μοτίβο θα ήταν με πολύ δυναμική, αλλά με την προϋπόθεση ότι το μέλλον δεν θα έρθει μονάχο του, αν δεν πάρουμε μέτρα εμείς.
