Πολύς κόσμος στη συναυλία της Βολιώτισσας ερμηνεύτριας στην πλατεία της Μακρινίτσας
Σε έναν τόπο γεμάτο μνήμες από την εφηβική και νεανική της ηλικία, εμφανίστηκε την περασμένη Κυριακή 24 Αυγούστου στην πλατεία Μακρινίτσας, η Βασιλική Καρακώστα. Η ταλαντούχα ερμηνεύτρια του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, που έζησε για 10 χρόνια στο Βόλο όπου και ξεκίνησε να τραγουδά επαγγελματικά με δημοτικές και λαϊκές ορχήστρες όπως η Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου -από τότε που ήταν 16 χρονών- έδωσε μια μοναδική συναυλία, με τον ιδιαίτερο, δικό της τρόπο: με μεράκι, κέφι διασχίζοντας το μπαλκόνι του Πηλίου, ανταποκρινόμενη χωρίς φειδώ στο κάλεσμα του κοινού.
Για τη συγκεκριμένη βραδιά η Βασιλική είχε ετοιμάσει κάτι πολύ ιδιαίτερο, ένα προσεγμένο πρόγραμμα με τραγούδια από την προσωπική της δισκογραφία, αγαπημένα παραδοσιακά, καθώς και τραγούδια που έχει επιλέξει η ίδια με την υπογραφή μεγάλων δημιουργών.
Η Βασιλική Καρακώστα αφιέρωσε αυτή τη βραδιά στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής που τους αισθάνεται συντοπίτες της αφού ο Βόλος και το Πήλιο ξυπνούν σε εκείνη μνήμες από τότε που τραγουδούσε στα πανηγύρια και έπαιρνε το βάπτισμα στην τέχνη του τραγουδιού και βεβαίως, ολοκλήρωσε τον κύκλο των εγκύκλιων μουσικών της σπουδών.
Στη Μακρινίτσα της καρδιάς της όπως εκμυστηρεύτηκε, τραγούδησε από το «Τζιβαέρι» και το «Τώρα τα πουλιά», ως τα «Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια» του Μάρκου Βαμβακάρη αλλά και την «Αστροπαλιά» τραγούδι που αγαπήθηκε πολύ από τον πρώτο προσωπικό δίσκο της «Η σβούρα και άλλες ιστορίες» σε στίχους και μουσική του Νίκου Πορτοκάλογλου. Το κοινό άρχισε να απογειώνεται με την ερμηνεία της στον «Κηπουρό» του Παύλου Παυλίδη πριν περάσει στα «Επικίνδυνα» τραγούδια του δεύτερου προσωπικού της δίσκου του Κωνσταντίνου και της Λυδίας Μπουντούνη.
Η Βασιλική Καρακώστα απέδειξε ότι κινείται με άνεση σε διαφορετικά μεταξύ τους είδη, μπορεί με τη δωρική φωνή της να αναδεικνύει τα δημοτικά, παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια που αποτελούν το βίωμα της, αλλά και ηλεκτρικές συνθέσεις που γράφτηκαν ειδικά για εκείνη.
Από τη μία το λαούτο, η γκάιντα και το βιολοντσέλο και από την άλλη, η ηλεκτρική κιθάρα, το μπάσο και τα τύμπανα, η Βασιλική Καρακώστα βρήκε τον τρόπο να τα ενώνει αρμονικά με την ευαισθησία και τη δυναμική της ερμηνείας της.
Στη δροσιά των αιωνόβιων πλατάνων της αρχοντικής Μακρινίτσας, η Βασιλική Καρακώστα κάνοντας μια δυναμική επιστροφή στα μέρη που μεγάλωσε, με τραγούδια από καρδιάς αφιερωμένα εξαιρετικά στο βουνό των Κενταύρων και τους κατοίκους του, πράγματι, επιβεβαίωσε ότι : «…της αρέσει να μιλάει για την αγάπη που θα έρθει», και όπως δήλωσε λίγο πριν το φινάλε: «ο τόπος που μεγαλώνουμε είναι μια αγάπη που δεν προδίδει ποτέ…».
