Με αφορμή το βιβλίο της «Λήδα η Φυσαλίδα» η γνωστή συγγραφέας μιλά για την ίδια τη ζωή
Η Ελληνοεκδοτική συνεχίζει τις ενδιαφέρουσες εκδοτικές της προτάσεις με ενδιαφέρον παραμύθι για μικρότερους αναγνώστες με θέμα την αποδοχή της διαφορετικότητας. «Λήδα η Φυσαλίδα» τιτλοφορείται το νέο βιβλίο της συγγραφέως Αλεξάνδρας Κλάδη, σε εικονογράφηση της Μαρία Μανουρά. Πρόκειται για μια ιστορία, που καλλιεργεί την ευαισθησία, με σκοπό να αναπτυχθούν η προσωπικότητα, το πνεύμα και η καλλιτεχνική ανησυχία του παιδιού από τη στιγμή που διαθέτει αρκετό χιούμορ, μουσική και τραγούδι
Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ εκπαιδευτικό – συγγραφέα
To συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα πολύ γλυκό και όμορφο παραμύθι για παιδιά από 4 ετών και άνω, που με τους ομοιοκατάληκτους στίχους του και τις έξυπνες ανατροπές της ιστορίας βοηθά τα παιδιά να αγαπούν τον εαυτό τους, όπως και αν είναι εμφανισιακά, να μη νιώθουν άσχημα απέναντι στην παρέα τους, στην οικογένεια, στο σχολείο. Στον κυριακάτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη συγγραφέα.
«Λήδα η Φυσαλίδα» τιτλοφορείται το νέο σας βιβλίο για παιδιά από την Ελληνοεκδοτική. Μιλήστε μας για την ιστορία.
Πολλές φορές θα θέλαμε να είμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε τώρα.
Είναι κάτι καλό, γιατί έτσι μόνο γινόμαστε καλύτεροι, αλλάζοντας και βελτιώνοντας αυτά που δεν μας αρέσουν στον εαυτό μας, αυτά που πλέον δεν μας εξυπηρετούν. Τι γίνεται όμως με εκείνα τα στοιχεία του εαυτού μας, που δεν μπορούν να αλλάξουν, εκείνα που ονομάζουμε αναλλοίωτα χαρακτηριστικά; Η πολύ τρυφερή ιστορία της Λήδας μάς ταξιδεύει στα πέρατα της Γης και μαζί της διαπιστώνουμε ότι για να ζούμε καλύτερα και πιο ευτυχισμένα είναι σημαντικό να αποδεχόμαστε αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε, να αγαπάμε τον εαυτό μας και να δείχνουμε κατανόηση στους άλλους γύρω μας.
Ποια ήταν η αφορμή για να γεννηθεί η ιστορία;
Πριν περίπου δέκα χρόνια βρισκόμουν για τις διακοπές των Χριστουγέννων στο πατρικό μου στη Ζάκυνθο. Αργά τη νύχτα, λοιπόν, παρακολουθούσα διάφορες εκπομπές σε συνδρομητικά κανάλια του εξωτερικού και μια από αυτές μιλούσε για ανθρώπους, που είχαν κάνει τόσες πολλές πλαστικές εγχειρήσεις, που τελικά έφταναν σε σημείο να έχουν παραμορφωθεί εντελώς. Η ιδέα να μην αντέχεις καθόλου τον εαυτό σου με σόκαρε. Αυτό είναι το κεντρικό θέμα της ιστορίας. Να μην αντέχεις τον εαυτό σου.
Η ιστορία δεν είναι αφηγηματική, αλλά είναι γραμμένη σε έμμετρο λόγο. Γιατί προτιμήσατε την ποιητική μορφή;
Μεγάλωσα στα ποιήματα και στα τραγούδια της προφορικής παράδοσης του νησιού μου. Εμείς οι Ζακυνθινοί και γενικά οι Επτανήσιοι, όπως επίσης και οι Κρητικοί, σκαρώνουμε στιχάκια συνεχώς. Είναι στο αίμα μας. Ακόμα, θυμάμαι πως όταν ήμουν μικρή, πριν ακόμα να μάθω να διαβάζω ή να γράφω, το αγαπημένο μου παραμύθι είχε τη μορφή ποιήματος. Το αγαπούσα πολύ. Το ποίημα μένει πιο εύκολα στη μνήμη από ό,τι το πεζό και τα παιδιά, ειδικά τα πολύ μικρά, μπορούν να ανασύρουν λέξεις από αυτά, ώστε να εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους. Για εμένα, τουλάχιστον, λειτούργησε έτσι.
Η Λήδα η Φυσαλίδα είναι η ηρωίδα του βιβλίου. Γιατί μια σταγόνα νερού και όχι ένα κοριτσάκι; Πώς έγινε η επιλογή;
Οσο αστείο και αν ακούγεται, η ιδέα γεννήθηκε με αφορμή ένα κοκτέιλ. Μέσα στο ποτήρι υπήρχε ένα παράξενο λουλούδι. Ρώτησα τι ήταν αυτό και μου είπαν πως το λένε φυσαλίδα. Είπα «Λήδα η Φυσαλίδα». Και έμεινε η πληροφορία στο πίσω μέρος του μυαλού μου μέχρι που ήρθε η ώρα να ανασυρθεί. Συμβολικά το νερό συνδέεται με την αγνότητα, την απεραντοσύνη, την αιωνιότητα και τη ζωή. Το νερό δεν έχει δική του μορφή, παίρνει τη μορφή του δοχείου που το δέχεται και το κάνει αδιαμαρτύρητα. Ιδανικά στοιχεία για τον ρόλο της ηρωίδας μας.
Ξεφυλλίζοντας το τρυφερό αυτό βιβλίο είναι διάχυτη η ιδέα της αποδοχής του εαυτού μας και η αντίστοιχη της διαφορετικότητας του άλλου. Ποια άλλα μηνύματα κρύβονται στις σελίδες του;
Αυτό που πάντα προσπαθώ να κάνω είναι να υπενθυμίζω, πρώτα σε εμένα και μετά στους άλλους, πως ζωή χωρίς χιούμορ και αυτοσαρκασμό είναι ζωή θλιβερή. Οι ήρωες στο τέλος αυτοσαρκάζονται και γελούν με τον εαυτό τους. Η ζωή θέλει ελαφρότητα, χιούμορ και γέλιο. Να μην παίρνουμε τα πάντα τόσο σοβαρά. Αν δεν γελάμε με τον πόνο μας, τότε ο πόνος γίνεται αβάσταχτος και μαζί του και η ζωή.
Ποια είναι η σχέση σας με τη μουσική;
Πρωτίστως είμαι μουσικός. Είμαι τραγουδοποιός και καθηγήτρια μουσικής, αλλά πέρα από τους τίτλους, αυτό που έχει σημασία είναι πως στη μουσική στρέφομαι όταν θέλω να συνομιλήσω με την ψυχή μου. Ολα τα παιδικά μου έργα έχουν τραγούδια και μουσικές. Παίρνω μεγάλη απόλαυση όταν γράφω για παιδιά. Αφήνω τη φαντασία μου να οργιάσει και δεν λογοκρίνω τίποτα. Στο παιδικό τραγούδι νιώθω απόλυτα ελεύθερη. Κατά κάποιο τρόπο γίνομαι και εγώ παιδί.
Στο τέλος του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να βρει τραγούδια και τις παρτιτούρες τους. Πώς, πιστεύετε, ότι η λογοτεχνία και η μουσική μπορούν να επικοινωνούν πιο εύκολα μηνύματα στα παιδιά;
Τόσο η λογοτεχνία, όσο και τα τραγούδια υπάγονται σε αυτό που λέμε αφήγηση (storytelling). Η ζωή μας είναι μια αφήγηση, με αρχή, μέση και τέλος. Τα πιο σπουδαία μηνύματα τα παίρνουμε από τις ιστορίες. Η λογοτεχνία, η ποίηση, η μουσική, ο κινηματογράφος, το θέατρο, ο χορός, οι εικαστικές τέχνες, οι μυθολογίες και ακόμα και οι θρησκείες αυτό κάνουν, λένε ιστορίες, τις οποίες έχουν ανάγκη τόσο τα παιδιά, όσο και οι μεγάλοι.
Moυσικός, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδίστρια λοιπόν και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Ξεχωρίζει κάποια από τις ιδιότητες αυτές λίγο περισσότερο μέσα σας;
Ολα αυτά σχετίζονται με τη μουσική και μέσα μου τα νιώθω σαν ολότητα. Δεν είναι ξεχωριστές διαδικασίες. Η διαδικασία είναι μια, η δημιουργία.
Τι είναι το «Zero Waste Athens» και πώς συνδέεται με εσάς;
Είναι μια κοινότητα (στο Facebook), που ίδρυσα το 2016 με σκοπό την ευαισθητοποίηση και την πληροφόρηση γύρω από το θέμα των απορριμμάτων. Με λίγα λόγια, ψάχνουμε να βρούμε τρόπους, ώστε να μην παράγουμε πολλά σκουπίδια. Η φιλοσοφία του ίσως να αντικατοπτρίζεται κάπως ποιητικά στη φράση «less is more». Πριν την πρώτη καραντίνα (ναι, ο χρόνος θα μετριέται πλέον έτσι…) διοργανώσαμε το πρώτο Zero Waste Music Festival στην Αθήνα, στο Μπάγκειον. Στις τρεις ημέρες, που διήρκησε, πέρασαν χιλιάδες Αθηναίοι. Είχαμε συναυλίες, εικαστικές εκθέσεις, dj sets, βιντεοπροβολές, installations, bazaar, φαγητό και ποτό. Δεν παράχθηκε ούτε ένα σκουπιδάκι (εκτός από κάποιες γόπες τσιγάρων, για να είμαι ειλικρινής).
Μια ευχή για τους αναγνώστες.
Εύχομαι να βρίσκουν κάθε μέρα λίγη ομορφιά. Οπουδήποτε.
Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι πάντα επιτυχίες.
Ευχαριστώ πολύ.
