Συντοπίτες δημιουργοί κληροδότησαν έργο απαράμιλλης ιστορικής, πνευματικής και πολιτιστικής αξίας
Του Τάκη Παντελόπουλου
Ηταν Δεκέμβριος του 2019 και μια είδηση από το παραθαλάσσιο προάστιο της περιοχής μας – την Κάτω Γατζέα – ήρθε σαν « κεραυνός εν αιθρία» – η είδηση που συγκλόνισε τις κοινωνίες του Βόλου και του Πηλίου. Ιδιαίτερα τον πνευματικό κόσμο της περιοχής μας. Αφορούσε τον θάνατο του Κώστα Λιάπη. Θλίψη και ανησυχία για το κενό που αφήνει, που είναι δυσαναπλήρωτο.
Αναμενόμενα τα συναισθήματα φίλων και συνεργατών, αλλά και όλης της Βολιώτικης και Πηλιορείτικης κοινωνίας, που προκάλεσε η είδηση και κατέκλυσαν εκατοντάδες φίλοι, συνεργάτες και απλοί πολίτες από όλη την Μαγνησία για να τον τελευταίο χαιρετισμό. Ήσουν. Σήμερα ξεδιπλώνουμε πτυχές του έργου του, στα 5 χρόνια απουσίας του, και καταθέτουμε την απεριόριστη αγάπη, σεβασμό, αναγνώριση στο έργου του, ως ταπεινό μνημόσυνο στη μνήμη του. Επιχειρούμε μια δύσκολη διαδρομή ακολουθώντας τα δημιουργικά μονοπάτια του Κώστα, ατέρμονα σε χρόνο και πολυσήμαντα σε δημιουργική συνέργεια. Ξετυλίγουμε το νήμα αυτής της διαδρομής από τα μαθητικά χρόνια του Κώστα, που φανέρωσε στοιχεία πλούσια σε αξίες και πολιτισμό. Παρά τις οικογενειακές υποχρεώσεις, που η μοίρα του επιφύλαξε να είναι προστάτης της οικογένειας, μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα του, έβρισκε χρόνο να έχει μια μόνιμη παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής μας. Κάθε Κυριακή στις εφημερίδες του Βόλου, ιδιαίτερα στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τελευταία, η παρουσία του ήταν εμφανής με άρθρα ιστορικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, που οι φιλαναγνώστες και φίλοι του Κώστα τα απολάμβαναν και πάντα είχαν να πουν έναν καλό λόγο. Ανθρωπο των γραμμάτων, ρέκτης και δημιουργός του ιστορικού και πολιτιστικού κλίματος και προσφοράς, που σφράγισε μια εποχή, αφήνοντας σημαντικό κληροδότημα για τους επερχόμενους. Συνδιαμόρφωσε εποχές της σύγχρονης τοπικής ιστορίας και γενικότερα της ελλαδικής ιστορίας. Ο Κώστας Λιάπης ήταν μια φυσιογνωμία, στο χώρο του πολιτισμού, που δεν άφησε κενό. Προσπάθησε και τα κατάφερε να τα καλύψει όλα, είχε εμπιστοσύνη για αυτό που ήταν και ένιωθε αυτογνωσία. Τον περιέλαβε από πολύ νωρίς ένας ανθεκτικός οίστρος, γύρω από τις δυνατότητες παρέμβασης που είχε σχεδόν σε όλο το φάσμα των ιστορικών και πολιτιστικών πραγμάτων. Πίστευε βαθιά ότι έχει πατριωτικές υποχρεώσεις έναντι του τόπου του. Είχε προφανώς πλήρη συνείδηση της δύναμης επιρροής που διέθετε και τις διακυμάνσεις, που θα συναντούσε στην εξέλιξη.
Αυτή όμως η δημόσια εικόνα δεν αποθησαυρίζει όλες τις χαρισματικές όψεις της προσωπικότητας του Κώστα Λιάπη, αλλά ο ίδιος δεν επιθυμούσε την υπερβολή, κρατούσε πάντα το μέτρο. Ηταν η αντίληψη του ίδιου του δημιουργού, απλότητα και ανιδιοτέλεια, απέφευγε την δημοσιότητα, τον ικανοποιούσε η δική του χαρά, το μόνο που τον ενδιέφερε είναι αυτό που έκανε το καθήκον του. Χαρακτηριστικό ιδεολόγημα για τους τους άξιους δημιουργούς, που παράλληλα προσπαθούσαν να το συντηρούν. Μια άλλη αξία του Κώστα ήταν να δίνει βήμα στους νέους, ήταν το έμπρακτο ενδιαφέρον του και ο διακαής πόθος του, ο τόπος αυτός να συνεχίσει την πολιτιστική της πορεία, γι’ αυτό και πρόσφερε βήμα με την εκδοτική του δραστηριότητα, μέσω των περιοδικών του «Βίγλα» και «Πλώρη» και αργότερα ενιαίο περιοδικό «Βίγλα-Πλώρη». Δεκάδες δημιουργοί παλαιότεροι και νεότεροι είχαν συχνά παρουσία στα περιοδικά του με άρθρα, συνεντεύξεις, περιγραφές συνεδρίων και άλλα πολιτιστικά νέα. Όλα αυτά, για τον απλό αναγνώστη, φάνταζαν απροσπέλαστα και αδύνατα στην πραγμάτωσή τους, αλλά για τον Κώστα προσπελάσιμα. Κείμενα που δεν αφορούσαν μόνο την τοπική ιστορία, αλλά και την τέχνη και τον πολιτισμό, ακόμη και τα κακώς κείμενα στις πολιτικές εξελίξεις της τοπικής μας κοινωνίας και της αυτοδιοίκησης. Προσαρμοσμένα πάντα προς την προοδευτική κατεύθυνση, δεν δίσταζε να αρθρώνει λόγο και να επιπλήττει και ανθρώπους υψηλά ιστάμενους με γνώμονα πάντα την αλήθεια και το καλό της Μαγνησίας. Ως δάσκαλος έθετε σε σωστή διδακτική και παιδαγωγική γραμμή τους προβληματισμούς του. Αποτελούσε μάθημα και πολύτιμη διδαχή προς τους μαθητές του (Πολίτες της Μαγνησίας μικρούς και μεγάλους).
Με ενδιαφέρον η κοινωνία της περιοχής μας, παρακολουθούσε τα γραφόμενα του Κώστα. Ηταν μάθημα γνώσης, μια πολύτιμη διδαχή για τον κάθε Μάγνητα κάτοικο. Και ήρθε, όπως ήταν αναμενόμενο η αναγνώριση και αποτίμηση του έργου του. Δεκάδες βραβεία από φορείς, συλλόγους, τοπικούς και πανελλήνιους, με αποκορύφωμα την βράβευση από την Ακαδημία Αθηνών για το εμβληματικό και ιστορικά σημαντικό του έργο «Το Γλωσσικό Ιδίωμα του Πηλίου». Μια δικαίωση που όφειλε η Ελλαδική κοινωνία και αυτοί που την εκπροσωπούν να του απονείμει. Πανάξια και η πρωτοβουλία του Συλλόγου του Αγίου Γεωργίου Νηλείας που στο Λαογραφικό Μουσείο, που δημιουργείται το αφιερώνουν στον Κώστα με την επωνυμία : «Λαογραφικό Μουσείο Αγίου Γεωργίου Νηλείας Κώστας Λιάπης».
Υποκλινόμαστε στην ιστορική προσωπικότητα του Κώστα Λιάπη και αναγνωρίζουμε το έργο του. Υποσχόμαστε πως το σημαντικό κληροδότημά του θα το προβάλλουμε και θα αναδεικνύομε πάντα με κάθε δυνατή επικοινωνία για όφελος των νέων. Ας είναι τα λόγια αυτά ένα ταπεινό μνημόσυνο στη μνήμη του.- Αδελφικέ φίλε Κώστα να είσαι αναπαυμένος «Στας Αιωνίας Μονάς» που η μοίρα σε ενέταξε. Θα σε θυμόμαστε πάντα.
