Η συγγραφέας του βιβλίου «Ιχνος στον καθρέφτη» μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ
Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η εκδοτική παραγωγή όσον αφορά στην ελληνική λογοτεχνία είναι πλούσια και πολυσχιδής. Η συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, Ελευθερία Μεταξά, δημιουργεί ιστορίες που συνδυάζουν τον λυρισμό με το σασπένς, ενώ συνεχίζει να εμπνέει και να μαγνητίζει νέους αναγνώστες. Το νέο της βιβλίο με τον τίτλο «Ίχνος στον καθρέφτη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, είναι ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ, μ’ έναν επιδέξιο συνδυασμό χιούμορ και φόβου, μυστηρίου και έντασης. Οι χαρακτήρες απεικονίζονται με τόση λεπτομέρεια, που αποκαλύπτεται κάθε πτυχή τους, ακόμα και τα πιο εσωτερικά μυστικά τους. Συνολικά, είναι ένα αριστοτεχνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με χαρακτήρες τόσο αληθινούς, που ζωντανεύουν σε κάθε σελίδα. Σήμερα, στον κυριακάτικο Ταχυδρόμο, η άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη συγγραφέα.
Συνέντευξη στην Ελενα Νταβλαμάνου
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο με τον τίτλο «Ίχνος στον καθρέφτη» από τις εκδόσεις Μίνωας. Μιλήστε μας για την ιστορία.
Η ιστορία ξεκινά όταν η Έλσα Γληνού διαβάζει τυχαία σε έναν καθρέφτη ένα μισοσβησμένο μήνυμα που σχετίζεται με έναν διαβόητο ασύλληπτο κακοποιό, τον Γύπα, ο οποίος κατηγορείται για την αρπαγή ανήλικων κοριτσιών. Ο Βαρσάμης και ο Λάπας θεωρούν τις ανησυχίες της υπερβολικές, μέχρι τη στιγμή που στη ΓΑΔΑ εμφανίζεται ένας συγγραφέας με το περίεργο ψευδώνυμο Βοΐων Τουρής, για να καταγγείλει ότι ο Γύπας διαπράττει τις απαγωγές αντιγράφοντας το μυθιστόρημά του. Η αστυνομία, ακολουθώντας την πλοκή του βιβλίου, εντοπίζει τα κορίτσια νεκρά, θαμμένα με ένα οικόπεδο, με μια τριανταφυλλιά φυτεμένη πάνω σε κάθε τάφο. Οι έρευνες ξεκινούν ξανά, ενώ το μυστήριο πυκνώνει όταν κάποιοι από τους υπόπτους πέφτουν κι αυτοί θύματα του Γύπα. Βασικός ύποπτος θεωρείται βέβαια ο Τουρής, ο οποίος προσπαθεί εναγωνίως να αποδείξει την αθωότητά του.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του μυθιστορήματος; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσής της;
Κολλημένη ένα πρωί στην κίνηση, πρόσεξα ένα πιτσιρίκι στο διπλανό μου αυτοκίνητο που θόλωνε με το χνώτο του το τζάμι και ζωγράφιζε εκεί ένα χαμογελαστό προσωπάκι. Μόλις το τζάμι ξεθόλωνε, ο πιτσιρίκος το ξαναθόλωνε και το προσωπάκι εμφανιζόταν και πάλι. Αυτή η εικόνα γέννησε στο μυαλό μου το μήνυμα στον θολωμένο καθρέφτη που διάβασε η Έλσα και στη συνέχεια έπλασα ολόκληρη την ιστορία.
Κεντρικοί ήρωες του βιβλίου σας συνεχίζουν να είναι η ψυχολόγος Έλσα Γληνού και ο αστυνόμος Μάνος Βαρσάμης. Μπορείτε να μας σκιαγραφήσετε τους χαρακτήρες τους;
Η Έλσα είναι μια γυναίκα πολύ ευαίσθητη, αλλά παράλληλα δυναμική∙ τη χαρακτηρίζουν η παρατηρητικότητα, η διεισδυτική ματιά στην ψυχή των ανθρώπων και η οξυδέρκεια. Ο Μάνος δείχνει ιδιαίτερα αυστηρός, όμως στην πραγματικότητα έχει καρδιά μικρού παιδιού. Θυμώνει εύκολα, απεχθάνεται την τεχνολογία, είναι ευφυής, αδυνατεί να κόψει το κάπνισμα και διαθέτει ένα ιδιότυπο χιούμορ.
Στο βιβλίο σας υπάρχει αναφορά στους επονομαζόμενους «καταραμένους ποιητές». Ποιοι ήταν αυτοί;
Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός οφείλεται στον Αλφρέντ ντε Βινύ, που στο έργο του «Στέλλο» αποκαλεί τους ποιητές «ράτσα των παντοτινά καταραμένων από τους ισχυρούς της γης». Η ζωή των καταραμένων ποιητών ήταν αντισυμβατική, με τυπικά χαρακτηριστικά της τη βία, την κατάχρηση του αλκοόλ, τα ναρκωτικά, ακόμα και το έγκλημα, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν πολύ νέοι. Ο Μποντλέρ, ο Βερλαίν και ο Ρεμπό συγκαταλέγονται μεταξύ των γνωστότερων.
Με ποια εποχή συνδέονται και πόσο δύσκολο είναι να πλέξεις το παρελθόν με το παρόν;
Οι καταραμένοι ποιητές συνδέονται με τη Γαλλία του 19ου αιώνα. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν εύκολο να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν, βρίσκοντας όμως έναν συνδετικό κρίκο κατάφερα να τα πλέξω, αφού η σειρά εγκλημάτων που καλούνται να διαλευκάνουν ο Μάνος Βαρσάμης και η Έλσα Γληνού έχει την αφετηρία της στη μακρινή εποχή των καταραμένων ποιητών.
Αν και πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα, υπάρχουν μηνύματα που θέλετε να φτάσουν στον αναγνώστη; Αν ναι, ποια είναι αυτά;
Το αστυνομικό μυθιστόρημα ασχολείται με το έγκλημα, το οποίο αποτελεί φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας. Ως τέτοιο, λοιπόν, μπορεί να χαρακτηριστεί κοινωνικό μυθιστόρημα και σαφώς να περιέχει κοινωνικά μηνύματα. Στο «Ίχνος στον καθρέφτη» αναδεικνύονται η σχέση μητέρας-παιδιού, η έννοια της φιλίας, η δικαιοσύνη ως υπέρτατη αξία, οι ολέθριες επιπτώσεις της εθελοτυφλίας αλλά και της υπέρμετρης φιλοδοξίας.
Τα τελευταία χρόνια το αστυνομικό μυθιστόρημα έχει κερδίσει πολλούς αναγνώστες. Πού πιστεύετε πως οφείλεται αυτό;
Νομίζω πως αυτό οφείλεται στη σχέση του αστυνομικού μυθιστορήματος με την κοινωνία. Ζούμε σε εποχή με πολλά και διαφορετικά προβλήματα (βία, εγκληματικότητα, ανεργία, προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις, κρίση των θεσμών, πόλεμοι, φυλετικός και κοινωνικός ρατσισμός) και είναι μοιραίο ο κόσμος να επηρεάζεται από αυτά. Μπορεί να νιώθει την ανάγκη να ξεχαστεί, να δραπετεύσει από τη δύσκολη καθημερινότητα, από την άλλη μεριά ωστόσο δεν μπορεί να αποκοπεί και από αυτήν. Βέβαια, ένα επιπλέον στοιχείο που το αστυνομικό μυθιστόρημα κερδίζει έδαφος στις προτιμήσεις των αναγνωστών είναι και η γοητεία που ανέκαθεν ασκούν στον άνθρωπο το μυστήριο, οι γρίφοι και η αγωνία. Και αυτά τα τρία περιέχονται σε άφθονες δόσεις στην αστυνομική λογοτεχνία.
Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη «συνταγή» για να γράψει κάποιος ένα αστυνομικό βιβλίο;
Προσωπικά, δεν πιστεύω καθόλου στις «συνταγές». Εννοείται πως ως είδος, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πρέπει να περιέχει ένα έγκλημα και την προσπάθεια διαλεύκανσής του. Αποκεί και πέρα, όμως, η συνέχεια έγκειται στη φαντασία του εκάστοτε συγγραφέα. Αυτό που εγώ προσπαθώ σε κάθε μου βιβλίο είναι να χτίζω μια ιστορία μυστηρίου όπου όλα τα στοιχεία δένουν αρμονικά και οδηγούν σε μια λύση που φαντάζει αληθινή, που πείθει τον αναγνώστη και δεν βασίζεται σε «από μηχανής θεούς» ή στην τύχη.
Είναι εύκολο για έναν συγγραφέα να σκοτώνει χαρακτήρες ή ταυτίζεστε μαζί τους όπως ένας αναγνώστης και σας είναι δύσκολο;
Η αλήθεια είναι πως για κάποιους χαρακτήρες που «σκότωσα» στενοχωρήθηκα, όμως δεν γινόταν διαφορετικά γιατί πρέπει πρωταρχικά να εξυπηρετείται η πλοκή. Όλους μου τους ήρωες τους αγαπώ, ο καθένας ωστόσο πλάστηκε για να εκπληρώσει έναν συγκεκριμένο ρόλο από τον οποίο θα κριθεί και η… μακροημέρευσή του. Με τους μόνους που έχω δεθεί πάρα πολύ και αρνούμαι έστω και να σκεφτώ ότι θα πάθουν κάτι κακό είναι ο Μάνος Βαρσάμης και η Έλσα Γληνού.
Θα θέλατε κάποιο από τα βιβλία σας να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη; Κι αν ναι, ποιο θα επιθυμούσατε να είναι το ξεκίνημά σας;
Θα μου άρεσε πολύ να μεταφερθεί κάποιο από τα βιβλία μου στη μικρή (ή και στη μεγάλη) οθόνη. Νομίζω ότι θα ήθελα το ξεκίνημα να γίνει από το «Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά», ένα βιβλίο που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, στο οποίο γνωρίζουμε για πρώτη φορά την Έλσα και μαθαίνουμε την ιστορία της.
Ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σας σχέδια;
Αυτή τη στιγμή γράφω το επόμενο βιβλίο μου, που αποτελεί μια ακόμα περιπέτεια του αγαπημένου μου διδύμου, Μάνου Βαρσάμη και Έλσας Γληνού.
Μια ευχή για τους αναγνώστες!
Εύχομαι πρώτα και πάνω από όλα υγεία (κοινότοπη ευχή, αλλά ουσιαστική). Εύχομαι επίσης να συνεχίσουν να αγαπούν και να στηρίζουν το βιβλίο και να έχουν στη ζωή τους αληθινές σχέσεις.
Σας ευχαριστώ θερμά και εύχομαι πάντα επιτυχίες!
Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και αντεύχομαι ό,τι καλύτερο!
