ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Φθινοπωρινή Ισημερία – Το Φως, το Σκοτάδι και ο Κύκλος της Ζωής

φθινοπωρινή-ισημερία-το-φως-το-σκοτ-864512

Της Χρυσής Μεραμβελιωτάκη (Γεωπόνος PhD)

Φέτος, την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022 έχουμε την Φθινοπωρινή Ισημερία (Equinox). Ανάλογα τη χρονιά, συμβαίνει άλλοτε στις 22 και άλλοτε στις 23 Σεπτεμβρίου. Στην αστρονομία καλείται ως «αστρική ημέρα» και το κέντρο του ηλιακού δίσκου βρίσκεται για ίσο χρόνο πάνω και κάτω από τον ορίζοντα, ο Ήλιος ανατέλλει και δύει ακριβώς στην Ανατολή και τη Δύση, ενώ επίσης, στον Ισημερινό το μεσημέρι ο Ήλιος βρίσκεται κατακόρυφα ακριβώς από πάνω του.

Η «ισότητα» όμως ημέρας και νύχτας (Equilux) συμβαίνει λίγες ημέρες αργότερα, καθώς την ίδια την ημέρα της φθινοπωρινής ισημερίας η ίση ημέρα-νύχτα συμβαίνει μόνο πάνω στον γήινο ισημερινό. Στις άλλες περιοχές πάνω ή κάτω από τον ισημερινό, αυτό συμβαίνει μερικές ημέρες πριν ή μετά από την ισημερία. Έτσι, στην Αθήνα, η οποία βρίσκεται περίπου 38 μοίρες βόρεια του Ισημερινού, η ισότητα στη διάρκεια ημέρας και νύχτας συμβαίνει περίπου τέσσερις ημέρες μετά από την Φθινοπωρινή και 4 μέρες πριν την εαρινή ισημερία.

Αστρολογικά αυτή η μέρα συμπίπτει με τη μετάβαση από το ζώδιο του Παρθένου στο ζώδιο του Ζυγού, το ζώδιο της ισορροπίας, της δικαιοσύνης και των σχέσεων. Και όπως είναι εύκολα κατανοητό, η σχέση του φωτός με το σκοτάδι είναι από τις πιο καθοριστικές για τη ζωή πάνω στη γη. Μια μικρή αλλαγή μπορεί να φέρει τεράστιες και δραματικές αλλαγές ακόμα και για την επιβίωση μας. Ειδικά φέτος, αυτή η μετάβαση συνδυάζεται και με τη Νέα Σελήνη στις 25 Σεπτεμβρίου, που ενισχύει την είσοδο σε μια νέα περίοδο της ζωής μας.

Η μέρα της Ισημερίας ήταν πολύ σημαντική για όλους τους αρχαίους πολιτισμούς και αυτό το γνωρίζουμε από την ευθυγράμμιση των μεγαλιθικών μνημείων που έχουν κατασκευάσει σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε προηγούμενα άρθρα μου, όπως και στο κανάλι μου στο YouTube, θα βρείτε μια αναλυτική εξήγηση του φαινομένου των Ισημεριών πατώντας

ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=AoPooNrfNf8, καθώς και το πως έβλεπαν οι αρχαίοι πολιτισμοί την Ισημερία μέσα από τα μνημεία τους πατώντας

ΕΔΩ: https://www.youtube.com/watch?v=YPdPIi_O0yQ.

Αρκετά αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία τους (Πρωτοχρονιά) τη φθινοπωρινή ισημερία, ενώ έχουμε αναφορές για σημαντικές εορτές που τελούνταν τότε σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα πιο σημαντικά μυστήρια στην Αρχαία Ελλάδα ήταν τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια που ολοκληρώνονταν ακριβώς τη μέρα της φθινοπωρινής Ισημερίας, ενώ τα Μικρά λάμβαναν χώρα την άνοιξη κατά την Εαρινή Ισημερία. Οι μύστες, ολοκλήρωναν την μύηση τους ακριβώς τη μέρα που το σκοτάδι ήταν ίσο με το φως και άρχιζε σιγά-σιγά να υπερτερεί. Εκείνοι όμως, είχαν λάβει τα εφόδια για να αντιμετωπίσουν το σκοτάδι της ζωής αλλά και το σκοτάδι του εσωτερικού τους κόσμου, μέσα από τις νέες γνώσεις σχετικά με τα μυστήρια του κόσμου και της ανθρώπινης ύπαρξης. Η τελετή έναρξης των Μεγάλων Μυστηρίων ήταν 9 μέρες πριν, στις 14 Σεπτεμβρίου, που σήμερα είναι η γιορτή του Τιμίου Σταυρού για τους Χριστιανούς, μια εξίσου σημαντική μέρα και για τότε και για τώρα.

Ίσως θεωρούμε πρωτόγονους τους αρχαίους λαούς που λάτρευαν το Ήλιο, τη Γη, τη Σελήνη και τα αστέρια, αλλά ας προσπαθήσουμε να το δούμε από μια λίγο πιο διαφορετική σκοπιά, ευρύτερη από τα «στενά» όρια που έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε.

Όλο και περισσότεροι επιστήμονες μιλάνε για κρυμμένες δυνάμεις της φύσης που τώρα ανακαλύπτουμε… κρυμμένες διαστάσεις, αόρατες στα δικά μας ανθρώπινα μάτια… φαινόμενα άπιαστα από τις περιορισμένες αισθήσεις μας.

Τα τελευταία 100 χρόνια έχει «προοδεύσει» τόσο πολύ η επιστημονική σκέψη που έχει αναιρέσει αντιλήψεις δύο χιλιάδων ετών. Η λέξη «προοδεύσει» είναι σε εισαγωγικά διότι υπάρχουν αρχαίοι πολιτισμοί που πίστευαν ακριβώς τα ίδια με τις τελευταίες ανακαλύψεις, αλλά επειδή τα παρουσίαζαν μέσω της μυθολογίας τους, τα θεωρήσαμε «παραμυθάκια» και τα αφήσαμε στην άκρη. Ενώ στην πραγματικότητα ήταν κωδικοποιημένη επιστημονική σκέψη, δοσμένη με ένα πιο ωραίο και ευφάνταστο τρόπο από ότι οι μαθηματικές συναρτήσεις, ώστε να είναι προσβάσιμη σε όλους τους ανθρώπους. Μορφωμένοι ή μη, μικροί και μεγάλοι, ήταν εύκολο να τη διδαχθούν, να τη θυμούνται και να τη μεταδώσουν από γενιά σε γενιά για να μη χαθεί η πολύτιμη γνώση.

Και αν προχωρήσουμε λίγο ακόμα με την σκέψη και τη φαντασία μας προς τη δημιουργία του κόσμου, πως είμαστε σίγουροι, βασιζόμενοι στις περιορισμένες μας αισθήσεις, ότι ο Ήλιος, για παράδειγμα, δεν αντιπροσωπεύει μια δύναμη που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, πέραν από την ηλεκτρομαγνητική μορφή της ενέργειας που ήδη γνωρίζουμε; Μια δύναμη ίσως αντίστοιχη της αγάπης, της ελπίδας, της πίστης, της δύναμης του φωτός, που μπορεί να έχει και άλλες ιδιότητες πέραν των όσων γνωρίζουμε στον υλικό κόσμο μας. Ίσως πρέπει να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας και να εξετάσουμε την πιθανότητα οι αρχαίοι λαοί να λάτρευαν τον Ήλιο όχι σαν νοήμων θεϊκή οντότητα, αλλά σαν μια τέτοια δύναμη που μέσα από τη διαδικασία και την ιεροτελεστία των εορτών συνδέονταν για να αποκομίσουν ό,τι καλό είχε να τους δώσει.

Εξάλλου ξέρουμε σήμερα ότι ανάλογα με το που στρέφουμε την προσοχή μας, ενεργοποιείται και διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου μας, που κατά συνέπεια έχει ανάλογη επίδραση στο σώμα μας, φυσικά και ενεργειακά. Στη κβαντική φυσική, υπάρχει ο όρος «κβαντική διεμπλοκή» για να περιγράψει ότι δύο μόρια που έχουν υπάρξει συνδεδεμένα, όσο και αν τα απομακρύνουμε μεταξύ τους, συνεχίζουν να έχουν ενεργειακή σύνδεση. Αυτό σημαίνει ότι αν με κάποιο τρόπο επηρεάσουμε το ένα, αυτόματα το ίδιο αποτέλεσμα θα εμφανιστεί και στο άλλο. Όμως, αν γυρίσουμε πολύ πίσω στην ιστορία μας, ακόμα και πριν το Big Bang, όλοι μας, όλη η ύλη δεν ήταν ένα «πράγμα»; Άρα όλοι μας, έμψυχα και άψυχα όντα, σε υλικό επίπεδο αποτελούμαστε από τα ίδια άτομα και είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι.

Έτσι, από αυτήν την σκοπιά, η άποψη ότι προερχόμαστε από την Μητέρα-Φύση, Μητέρα-Γη, Γη-Μήτηρ (Δη-μήτηρ, Δήμητρα) και τον Πατέρα-Ουρανό, Πατέρα-Ήλιο δεν είναι τόσο άκυρη. Είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με την Φύση με τρόπους που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουμε επίγνωση στην καθημερινότητα μας. Η εναλλαγή των εποχών φέρνει αλλαγές τόσο σε σωματικό επίπεδο αλλά και στον συναισθηματικό μας κόσμο, συντελώντας στην εξέλιξη μας.

Ο Σεπτέμβριος είναι η εποχή που ταυτίζεται με τις έννοιες του «θερισμού» και της «συγκομιδής» των καρπών που γονιμοποιήθηκαν την Άνοιξη. Όπως και στα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια ολοκληρωνόταν η μύηση που είχε ξεκινήσει στα Μικρά την Άνοιξη και αποκαλύπτονταν συγκλονιστικές αλήθειες, που όμως μέχρι σήμερα παραμένουν άγνωστες, αφού δεν επιτρέπονταν κανείς να μιλήσει για αυτές.

Το ΦΩΣ της Άνοιξης και του Καλοκαιριού συμβάλλουν στην ανάπτυξη, στη βλάστηση και στην ωρίμανση των εσωτερικών καρπών μας, των στόχων μας, των προσπαθειών μας. Φτάνει το Φθινόπωρο και μετά τη συλλογή των καρπών, αρχίζει η αξιολόγηση των πράξεων μας. Καθώς η νύχτα μεγαλώνει και νικάει τη μέρα, είναι καιρός για ενδοσκόπηση. Η ενέργεια από εξωστρεφής γίνεται εσωστρεφής. Κρατάμε τα χρήσιμα και αποβάλουμε τα άχρηστα. Είναι ο καιρός να προετοιμάσουμε το έδαφος για να δεχτεί τους νέους σπόρους, τους νέους στόχους μας για την καινούργια χρονιά. Κι όπως οργώνουμε τη γη για να γίνει γόνιμη, έτσι καλλιεργούμε και τον εαυτό μας με όποια μέθοδο Αυτογνωσίας έχουμε επιλέξει. Αναγνωρίζουμε τα λάθη και τα σωστά μας και προετοιμαζόμαστε για τις αλλαγές που θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας, θέτοντας νέους στόχους, σα να φυτεύουμε νέους σπόρους. Ο Χειμώνας είναι η πιο σκοτεινή περίοδος που περιμένουμε χωρίς βιασύνη τη μεταμόρφωση του σπόρου σε φυτό. Ένα θαύμα που δε γίνεται στα φανερά, αλλά στα σκοτεινά, χωρίς να μπορούμε να δούμε πως ακριβώς συμβαίνει. Και το άγνωστο πάντα πυροδοτεί φόβους και φοβίες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε. Γι’ αυτό και λίγες μέρες μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου, που η μέρα αρχίζει πλέον να μεγαλώνει, πολλές θρησκείες γιορτάζουν τη γέννηση του δικού τους Θεού, φέρνοντας μαζί και το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναγέννησης! Το σκοτάδι χάνει την ιδιότητα του «κακού» και γίνεται πολύτιμος σύμμαχος στη διαδικασία της Ζωής. Στην πραγματικότητα το σκοτάδι δεν έχει οντότητα, υπάρχει μονάχα η έλλειψη του φωτός. Αν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ανάψουμε ένα κερί, αρχίζουμε να βλέπουμε όχι γιατί το φως έδιωξε το σκοτάδι, αλλά γιατί απλώς γεννήθηκε το Φως! Και όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, οι νέοι σπόροι βλασταίνουν και τα ξερά κλαδιά πρασινίζουν και ανθίζουν. Η Άνοιξη ξεκινά στην Εαρινή Ισημερία στις 21 Μαρτίου και περίπου τότε γιορτάζουμε το Πάσχα και το θαύμα της Ανάστασης. Το φως νικά το σκοτάδι και εμείς γινόμαστε πιο αισιόδοξοι και εξωστρεφείς, έτοιμοι για νέα ξεκινήματα.

Το παιχνίδι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, τη μέρα και τη νύχτα είναι μαγικό και σαγηνεύει τον άνθρωπο από την αρχή της ύπαρξης του. Οι Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια αποτελούν ορόσημα για τον κύκλο όλων των μορφών ζωής πάνω στη Γη και για την εξέλιξη του ανθρώπου, που αξίζει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία και να μην είναι άλλη μία ημέρα στο ημερολόγιο μας!

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου