Δύο είδη ανταχινών (Antechinus), μικρά σαρκοφάγα θηλαστικά της Ωκεανίας που μοιάζουν με ποντίκι με γούνα σκαντζόχοιρου, συνουσιάζονται (sic) μέχρι θανάτου, όπως έδειξε μια νέα αυστραλιανή μελέτη που εξέτασε τις συνήθειες αυτών των περίεργων όντων.
Στην περίπτωση αυτών των ζώων που μάλιστα βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης, η σεξουαλική ορμή δεν διαφέρει από τον αυτοκτονικό ιδεασμό, δηλαδή μια κατάσταση αυτοκαταστροφικής εμμονής.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα εν λόγω μαρσιποφόρα ζευγαρώνουν μετά μανίας μέχρις ότου πέφτουν νεκρά όλα τα αρσενικά.
Η περίοδος αναπαραγωγής εντοπίζεται τον χειμώνα, όταν η διαθέσιμη τροφή -κυρίως έντομα- είναι λιγοστή. Στις δύο με τρεις τελευταίες εβδομάδες της ζωής τους, «τα γεμάτα τεστοστερόνη αρσενικά ζευγαρώνουν με όσο περισσότερα θηλυκά μπορούν, μέχρι και 14 ώρες κάθε φορά» λέει ο Δρ Άντριου Μπέικερ του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ, πρώτος συγγραφέας της μελέτης στην επιθεώρηση Memoirs of the Queensland Museum – Nature.
«Τελικά, η τεστοστερόνη προκαλεί δυσλειτουργία στη βαλβίδα διακοπής των ορμονών του στρες· η άνοδος των ορμονών του στρες που ακολουθεί προκαλεί κατάρρευση του ανοσοποιητικού συστήματος στα αρσενικά, τα οποία πέφτουν νεκρά πριν τα θηλυκά γεννήσουν έστω και ένα μωρό».
Σύμφωνα με τον Μπέικερ, αυτή η «ετήσια αποστολή αυτοκτονίας» περιορίζει τον πληθυσμό στο μισό, αφήνοντας αρκετή τροφή για τα θηλυκά και τα μικρά τους. Πρόκειται με άλλα λόγια για έναν σεξουαλικό, αλτρουιστικό θάνατο.
Μια διαφορετική εξήγηση έδινε παλαιότερη μελέτη του 2013 που υποστήριζε ότι τα θηλυκά συγχρονίζονται έτσι ώστε η εγκυμοσύνη τους να ολοκληρώνεται όταν αυξάνεται και η διαθεσιμότητα τροφής. Αυτή η συνήθεια εξασφαλίζει ένα μικρό μόλις χρονικό περιθώριο ζευγαρώματος μέσα στο οποίο ο σεξουαλικός ανταγωνισμός είναι τέτοιος που τα αρσενικά δεν μπορούν κυριολεκτικά να ανταπεξέλθουν και πεθαίνουν.
Το σεξ και οι άλλοι κίνδυνοι
Όποια κι αν είναι η απάντηση, οι ανταχινοί κινδυνεύουν σήμερα να πεθάνουν από άλλα αίτια κι όχι από το σεξ: οι βασικές απειλές που αντιμετωπίζουν είναι η κλιματική αλλαγή, οι ξενόφερτες, χωροκατακτητικές γάτες και αλεπούδες και η αποψίλωση των βιοτόπων του.
Το ένα από τα δύο νέα είδη, το Antechinus vandycki που βρέθηκε στην Τασμανία, ενδημεί κυρίως σε κρατικές δασικές εκτάσεις που βρίσκονται σε καθεστώς εντατικής υλοτόμησης. «Το είδος αυτό φαίνεται πως επιζεί σε μικρά, κατακερματισμένα τμήματα άθικτου δάσους που απειλούνται» επισημαίνει ο Μπέικερ.
«Είναι κρίμα που, λίγες στιγμές μετά την ανακάλυψή τους, αυτά τα μικρά μαρσιποφόρα της Τασμανίας απειλούνται να εξαφανιστούν από ανθρώπινο χέρι».
Το άλλο νέο είδος, με την προτεινόμενη ονομασία Antechinus mimetes, ζει στη νοτιοδυτική Αυστραλία. Δεν είναι άγνωστο στην επιστήμη, μέχρι σήμερα όμως θεωρείτο υποείδος ενός άλλου ανταχινού.
econews
