Παραπλανητικά δημοσιεύματα ή οι κατά καιρούς εισηγήσεις των σοφών (πχ. επιτροπή Πισσαρίδη) εντείνουν την ανησυχία των ασφαλισμένων ότι επίκειται η κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης. Δεν είναι λίγοι οι ασφαλισμένοι που ρωτούν αν πρέπει να σπεύσουν να υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης πριν το 2022 για να μη χάσουν το δικαίωμα της πρόωρης εξόδου. Στις περισσότερες περιπτώσεις μάλιστα αυτή η πρόωρη έξοδος σημαίνει και αρκετά μειωμένη σύνταξη εξαιτίας των «πέναλτι» που προβλέπει ο νόμος.
Μιλώντας χθες στη Βουλή ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Πάνος Τσακλόγλου διέλυσε την σύγχυση, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι όσοι θεμελίωσαν ή θεμελιώνουν δικαίωμα με μεταβατικό όριο ηλικίας από το 2015 έως και τις 31 Δεκεμβρίου 2021 δεν θα αιφνιδιαστούν αλλά θα μπορέσουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους όποτε θέλουν και μετά το 2022.
Ο νόμος ορίζει ότι στην περίπτωση που το προβλεπόμενο από τους Πίνακες μεταβατικών ορίων ,όριο ηλικίας συμπληρώνεται μετά την 1.1.2022, η σύνταξη καταβάλλεται κατά το έτος που συμπληρώνεται το νέο αυτό όριο ηλικίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι ασφαλισμένοι να έχουν συμπληρώσει ή να συμπληρώνουν τα κατά περίπτωση απαιτούμενα έτη ασφάλισης μέχρι την 31 /12/2021.έλουν και μετά το 2022.
Επομένως η πρόωρη συνταξιοδότηση δε θα καταργηθεί μετά το 2022 καθώς οι περισσότεροι από τους εν λόγω ασφαλισμένους έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και περιμένουν να «πιάσουν» το απαιτούμενο όριο ηλικίας προκειμένου να υποβάλλουν αίτηση συνταξιοδότησης.
Στο Δημόσιο το δικαίωμα συνταξιοδότησης θεμελιώνεται τη χρονιά που ο υπάλληλος συμπληρώνει 25ετία.
Στο πρώην ΙΚΑ η έξοδος για σύνταξη προϋποθέτει να έχουν οι παλαιοί ασφαλισμένοι 35 έτη ως το 2012 και οι μητέρες με ανήλικο 5.500 ένσημα ως το 2012 για να κατοχυρώσουν πλήρη ή μειωμένη σύνταξη.
Οι ειδικοί στην κοινωνική ασφάλιση υπολογίζουν ότι περίπου 100.000 ασφαλισμένοι μπορούν να αποχωρήσουν πρόωρα και μετά το 2022 που εκπνέει το μεταβατικό διάστημα.
Πρόκειται κυρίως για μητέρες ανηλίκων στον ιδιωτικό τομέα, γονείς στο Δημόσιο, ασφαλισμένους με 35ετίες στο Δημόσιο και ΔΕΚΟ – Τράπεζες κ.α. που «πιάνουν» τα μεταβατικά όρια ηλικίας σύμφωνα με τους πίνακες του νόμου 4336 του 2015, ώστε να φύγουν πριν τα 62 ή τα 67.
Έτσι για παράδειγμα μητέρα ανηλίκου με 5.500 ένσημα ( το 2012) στον ιδιωτικό τομέα η οποία ήταν 52 ετών το 2017, έχει το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί στα 58 και 5 μήνες. Το όριο ηλικίας της συμπληρώνεται το 2023, δηλαδή μετά την 1η Ιανουαρίου 2022. Επομένως διατηρεί το δικαίωμά της να βγει στη σύνταξη πριν από τα 62.
Σε άλλη περίπτωση ασφαλισμένη με 5.500 ένσημα που ήταν 52 ετών το 2018 έχει δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί σε ηλικία 60 ετών και 2 μηνών. Το όριό της συμπληρώνεται το 2026.
Ασφαλισμένος του δημοσίου που έχει συμπληρώσει 25ετία το 2010 και 35ετία φέτος, το 2020 σε ηλικία 58 ετών έχει δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί με πλήρη σύνταξη σε ηλικία 61 ετών, το 2023. Επομένως διατηρεί το δικαίωμά του να βγει σε πλήρη σύνταξη πριν από τα 62 και μετά το 2022.
Υπενθυμίζεται πως τις φωτιές έχει ανάψει η τελική έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη η οποία εισηγήθηκε να αυξηθεί ο βαθμός δυσκολίας της πρόωρης εξόδου στη συνταξιοδότηση.
Οι σοφοί της επιτροπής Πισσαρίδη ζητούν να αυξηθούν τα χρόνια εντός της εργασίας προκειμένου να μειωθούν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αλλά και να διευρυνθεί η οικονομική δραστηριότητα. Στο στόχαστρο της επιτροπής μπαίνουν κυρίως τις γυναίκες άνω των 55 οι οποίες έχουν ισχνή συμμετοχή στην αγορά εργασίας καθώς μπορούν ακόμα να συνταξιοδοτηθούν με τα μεταβατικά όρια ηλικίας. Μάλιστα οι «σοφοί» της επιτροπής «κουνούν το δάκτυλο» στις μελλοντικές κυβερνήσεις ότι για κανένα λόγο δεν πρέπει να επανεισάγουν εξαιρέσεις από τους καθολικούς κανόνες συνταξιοδότησης που είναι το 67ο έτος η το 62ο με 40 χρόνια ασφάλισης, με δεδομένη τη δυσμενή εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών.
Αναζητώντας τρόπους περιορισμού της πρόωρης συνταξιοδότησης η επιτροπή εντόπισε ότι γίνεται υπερβολική χρήση της αναγνώρισης πλασματικών χρόνων ασφάλισης προκειμένου ο ασφαλισμένος να βρεθεί νωρίτερα στην έξοδο προς τη σύνταξη και ζήτησε τον « εξορθολογισμό» των κανόνων.
Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τους ειδικούς, είτε περιορισμό της δυνατότητας αναγνώρισης πλασματικών ετών είτε αύξηση του κόστους της αναγνώρισης. Σήμερα ο ασφαλισμένος μπορεί να αναγνωρίσει έως 7 πλασματικά έτη στον ιδιωτικό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και έως 12 έτη στο δημόσιο τομέα λόγω σπουδών , παιδιών, στρατού, ασθένειας, ανεργίας κλπ. Η πολυπληθέστερη κατηγορία που εξαγοράζει έτη ασφάλισης είναι οι ασφαλισμένοι που θέλουν να συμπληρώσουν 40 έτη ασφάλισης και να αποχωρήσουν στα 62. Ακολουθούν οι ασφαλισμένοι που θέλουν με την εξαγορά ετών να συμπληρώσουν 25ετία τα έτη 2010, 2011 και 2012 προκειμένου να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη με τα μεταβατικά όρια ηλικίας. Ωστόσο τα πλασματικά χρόνια κοστίζουν ήδη ακριβά ( 20% επί των συντάξιμων αποδοχών ) για όσους αμείβονται με μεσαίους και υψηλούς μισθούς.
[protothema.gr]
