Οι Έλληνες ηγέτες έχουν αγωνιστεί σκληρά τους τελευταίους μήνες για να πείσουν τους πολιτικούς των άλλων ευρωπαϊκών χωρών να προχωρήσουν σε μια ανακούφιση του τεράστιου φορτίου χρέους που βρίσκεται στους ώμους της χώρας. Επί ματαίω.
Οι New York Times απευθύνονται σε διεθνείς αναλυτές για να εξετάσουν τις πιθανότητες που υπάρχουν ώστε να ανοίξει ξανά η κουβέντα για τη μερική διαγραφή του χρέους της Ελλάδας, από τη μεριά του ΔΝΤ και της ΕΚΤ. Αναφέρει πως, στην πραγματικότητα, η τύχη της χώρας βρίσκεται στα χέρια των εθνικών κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, αλλά και σε μη εκλεγμένους αξιωματούχους της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
«Η επιρροή της ΕΚΤ και του ΔΝΤ θα γίνει αισθητή πίσω από τις κλειστές πόρτες του Eurogroup της Δευτέρας, όταν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα προσπαθήσουν να αρθούν πάνω από το αδιέξοδο που έχει παραλύσει την ελληνική οικονομία και τρομάζει τις παγκόσμιες αγορές. Η Ελλάδα έχει μπροστά της σημαντικές πληρωμές και, στη θεωρία, τα δύο θεσμικά όργανα θα μπορούσαν να διευκολύνουν σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση, είτε με το να συμφωνήσουν για μια καθυστέρηση των πληρωμών, είτε με τη “συγχώρεση” κάποιου μέρους του ελληνικού χρέους. Αν και βλέπουν τους εαυτούς τους ως μια ειδική κατηγορία πιστωτών -οι λεγόμενοι δανειστές έκτακτης ανάγκης- που δεν πρέπει να ξεγράφουν τα χρήματα που δανείζουν», αναφέρει το δημοσίευμα.
Τι θα κάνει το ΔΝΤ
Ωστόσο, κάποιοι αναλυτές σε θέμα δημόσιου χρέους σημειώνουν πως το ΔΝΤ σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με το χρέος της Ελλάδας και αυτό διότι ήταν μέρος των πολιτικών που ξεφούσκωσαν την ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της. Ο καθηγητής του Πρίνστον και πρώην αξιωματούχος του Ταμείου, Ασόκα Μόντι, αναφέρει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το Ταμείο θα αποτελέσει μέρος της άφεσης του χρέους. Σε κάποιο σημείο θα χρειαστεί να εγκαταλείψει την ορθόδοξη σκέψη και θα καταλάβει πως η Ελλάδα είναι μια ασυνήθιστη περίπτωση».
Ευρύτερη υποστήριξη
Η συγχώρεση του χρέους από την ΕΚΤ έχει ακόμη πιο ευρεία υποστήριξη από εξωτερικούς επενδυτές και οικονομολόγους, που σημειώνουν ότι η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να εγγράψει στο χαρτοφυλάκιό της απώλειες της τάξης των 27 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τη στιγμή, μάλιστα, που οι ιδιώτες επενδυτές έχασαν το 2012 το ήμισυ των χρημάτων τους.
Επί του παρόντος, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η ΕΚΤ εξετάζει κάτι τέτοιο, ενώ ανάλογα με την πρόοδο των διαπραγματεύσεων σκέφτεται ακόμη και την επιβολή επιπλέον περιορισμών στοn δανεισμό των ελληνικών τραπεζών. Ο Zsolt Darvas του Ινστιτούτου Bruegel αναφέρει: «Το ενδιαφέρον τους είναι να πάρουν τα χρήματά τους πίσω».
Όσο για την Ελλάδα, εξετάζει τώρα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του να μην πληρώσει το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Σε μια τέτοια περίπτωση, που περιγράφεται ως έσχατη επιλογή και όχι ως ένα σχέδιο δράσης, η Ελλάδα θα συνεχίσει να πληρώνει τις οφειλές της προς τους ιδιώτες και τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο φαύλος κύκλος
Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι πιθανό να υπάρξει μια συμφωνία στο αμέσως επόμενο διάστημα, παρά το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί για μικροπολιτική. «Αρκετοί ειδικοί επί του χρέους συμβουλεύουν τον Βαρουφάκη να συνεχίσει η Ελλάδα να εισέρχεται στο φαύλο κύκλο όπου δανείζεται για να αποπληρώνει δάνεια και να αποδέχεται περισσότερα μέτρα λιτότητας. Κάτω από αυτό το πρίσμα ο κίνδυνος μιας χρεοκοπίας κάνει ξανά την εμφάνισή του και να παίρνει μορφή η ιδέα εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και επί του παρόντος δεν υπάρχει καμία απειλή προς τους Λαγκάρντ και Ντράγκι ότι θα διακοπούν οι καταβολές των δόσεων.
Για πολλούς αναλυτές, αν η Ελλάδα προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση, αυτομάτως θα μπει στην κατηγορία των κρατών-παρίες. Ο Φρανκ Γκιλ της Standard & Poor’s αναφέρει: “Για μια χώρα που δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, το να μην πληρώσει το ΔΝΤ δεν εξασφαλίζει την πορεία της προς τα μπρος”».
Το αίμα στα χέρια της
Επιπλέον, η Ελλάδα δεν μπορεί να υπονομεύσει τις σχέσεις της με την ΕΚΤ, καθώς είναι αυτή που κρατάει τις τράπεζες εν ζωή μέσω του ELA. «Η στήριξη προς τις τράπεζες δεν είναι είναι ένα χρέος που η ελληνική κυβέρνηση θα εξετάσει για το ενδεχόμενο αθέτησης πληρωμών. Η ιδέα είναι να μην αποπληρωθούν τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που διακρατούνται από την κεντρική τράπεζα. Αν οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορέσουν να αποπληρώσουν τα δάνειά προς την κεντρική τους τράπεζα, οι απώλειες θα πρέπει να περάσoυν σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Αυτομάτως, η Γερμανία θα επαναστατούσε, ενώ το σημαντικό περιουσιακό στοιχείο μιας κεντρικής τράπεζας, η αξιοπιστία της, θα μπορούσε να καταστραφεί. Έτσι, η ΕΚΤ, ως θεματοφύλακας του ενιαίου νομίσματος δεν θέλει να πυροδοτήσει μια αλυσίδα καταστροφικών γεγονότων στο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα Grexit.
O Mujtaba Rachman της Eurasia Group αντιτείνει: “Η ΕΚΤ δεν θέλει να είναι υπεύθυνη για την πρόκληση μιας κρίσης. Είναι πολύ πολύ ανήσυχη για το αν θα μείνει το αίμα στα χέρια της”».
iefimerida.gr
