Την θέση πως παρά την δραματική επιδείνωση του λόγου του ελληνικού δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ, ο κίνδυνος της χρονικής μετάθεσης και ουσιώδους συγκάλυψης του προβλήματος είναι μεγάλος και οι συνέπειες της εκδήλωσής του ίσως αποδειχθούν, για μία ακόμη φορά, πολύ δυσάρεστες εκφράζει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Κουτσιαράς σε άρθρο του για το ΕΛΙΑΜΕΠ.
Όπως τονίζει ο κ. Κουτσιαράς η Ελλάδα ως ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή οικονομία αναχρηματοδοτούσε και επιδιώκεται να επαν-αναχρηματοδοτεί το χρέος της στην αγορά των ομολόγων – να ξαναβγεί στις αγορές – επανεκδίδοντας βραχείας, μεσαίας και μακράς διάρκειας χρέος με επιτόκιο εγγύς στο επίπεδο των πιστοληπτικώς αξιότερων οικονομιών (ΑΑΑ).
Η έμφαση της ανάλυσης περί το εξυπηρετήσιμο του χρέους, μαζί και η προσοχή των επενδυτών, στρέφεται, από αυτή την άποψη, επομένως, στην ονομαστική αξία του χρέους, κάθε αύξηση της οποίας, εν προκειμένω ως αποτέλεσμα της αύξησης του επίσημου δανεισμού της χώρας, απομακρύνει, αφ’ εαυτής, το ενδεχόμενο ιδιωτικής αναχρηματοδότησής της, ενώ, βεβαίως, συνεπάγεται αύξηση της καθαρής παρούσας αξίας του χρέους.
«Είναι γεγονός ότι η ανάλυση της δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους και, κατ’ επέκταση, ο προσδιορισμός των ενδεδειγμένων μορφών αναδιάρθρωσής του εξαρτάται από, συχνά αντιφατικές ως προς την χρηματοοικονομική και την πολιτικοοικονομική ουσία τους, μεθοδολογικές επιλογές. Μολαταύτα, το ενδεχόμενο αποδοτικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους εντός της ευρωζώνης, στο πλαίσιο της υπό προϋποθέσεις επικείμενης διαπραγμάτευσης, προσκρούει σε νομικούς περιορισμούς και στην ισχνή πολιτική βούληση των εταίρων – δανειστών της Ελλάδας», αναφέρει ο κ. Κουτσιαράς.
Newsroom ΔΟΛ
