Για το όνειρο της ανόδου και τα δύο χρόνια που πέρασε στην ομάδα της Νίκης Βόλου, μίλησε ο 26χρονος αριστερός οπισθοφύλακας, Θοδωρής Παπαδόπουλος, φιλοξενούμενος στην εφημερίδα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ.
Δύο χρόνια στα κυανόλευκα ήταν αρκετά προκειμένου να αγαπηθεί από τους φίλους της ομάδας και να συνδέσει το όνομά του με τη μεγαλύτερη επιτυχία του συλλόγου τα τελευταία 48 χρόνια.
Η επιστροφή στην πρώτη ποδοσφαιρική κατηγορία και η φετινή χρονιά είναι αδιαμφισβήτητα κάτι που δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ από τη μνήμη του «Παπ», ο οποίος θα ήθελε να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τη χρονιά που πέρασε.
Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό;
Θα ήθελα να μείνω και τη νέα χρονιά στην ομάδα. Δύο χρόνια εδώ δέθηκα με την ομάδα και τον κόσμο. Καταφέραμε και πετύχαμε κάτι μετά από χρόνια και θα ήταν ευχής έργον να συνεχίζαμε. Προέκυψε όμως το θέμα με την αδειόδοτηση και έτσι πολλά παιδιά θα αναγκαστούν να συνεχίσουν αλλού, όμως πιστεύω ότι η ομάδα θα βρει το δρόμο της. Είμαι χαρούμενος που συνέβαλα κ εγώ στο να ανέβει η ομάδα στη SuperLeagueκαι να κάνουμε τόσο κόσμο να πανηγυρίζει.
Εχεις συζητήσει με κάποια ομάδα;
Θα ήθελα να κοιτάξω την προοπτική να αγωνιστώ στο εξωτερικό, δεν θα έλεγα όχι σε μία νέα πρόκληση. Πιστεύω όμως ότι είναι νωρίς ακόμη και δεν θέλω να πάρω βιαστικές αποφάσεις. Υπάρχουν κάποιες ομάδες που μου έχουν κάνει κρούση αλλά θα δούμε.
Εζησες τόσο την πρώτη χρονιά στη Β’ Εθνική όσο και τη φετινή που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Ποιο ήταν το συστατικό που έκανε την ομάδα πρωταθλήτρια;
Αναμφίβολα στη χρονιά που μας πέρασε υπήρχε καλύτερη οργάνωση σε όλους τους τομείς.
Με την έναρξη της περσινής προετοιμασίας πολλοί ήταν εκείνοι που αμφισβήτησαν το υλικό της ομάδας και αν θα μπορεί να κάνει πορεία πρωταθλητισμού, εσείς πως το ζήσατε όλο αυτό;
Ολοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα και αφού η ομάδα ανέβηκε, τότε είναι πετυχημένη. Οταν μια ομάδα πάει για πρωταθλητισμό λογικό είναι να υπάρχει πίεση και κριτική. Ο κόσμος θα έχει πάντα απαιτήσεις. Εμείς αυτό που καταφέραμε ήταν αγώνα με αγώνα που κερδίζαμε να αποκτούμε ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση. Το πιστέψαμε ότι μπορούμε να ανέβουμε και το πετύχαμε.
Μετά από δύο χρόνια παρουσίας στην ομάδα αναμφίβολα έχεις ζήσει πάρα πολλά παιχνίδια, ποιο κρατάς στη μνήμη σου;
Το πρώτο που μου έρχεται είναι το παιχνίδι με τον Πανθρακικό μέσα στην Κομοτηνή, όπου καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση για την επόμενη φάση του Κυπέλλου. Στον Πανθρακικό είχα αγωνιστεί στο παρελθόν, όμως αυτό δεν μου έδωσε κάποιο παραπάνω κίνητρο. Κάναμε αδιαμφισβήτητα ένα από τα καλύτερά μας παιχνίδια και καταφέραμε να περάσουμε στα πέναλτι. Σαν παίκτης θα θυμάμαι επίσης και το πρώτο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό Βόλου, όταν έπαιξα στο Πανθεσσαλικό. Η ατμόσφαιρα ήταν ονειρική με χιλιάδες φίλους της Νίκης Βόλου να έχουν κατακλύσει το νότιο πέταλο. Αν και τυπικά είμαστε φιλοξενούμενοι, είχαμε την αίσθηση ότι παίζουμε στην έδρα μας.
Σημαντικότατο όμως ρόλο έπαιξε και το παιχνίδι στο ΕΑΚ, όταν και πήρατε το διπλό, την ώρα που η Νίκη Βόλου, ήταν με την πλάτη στον τοίχο. Τι θυμάσαι;
Ξέραμε όλοι ότι αν δεν κερδίζαμε στο ΕΑΚ τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Ολοι θυμόμαστε πως ήταν το κλίμα. Ολοι ήμασταν ψυλλιασμένοι ότι πρέπει να πάμε να κερδίσουμε. Ο Βοσνιάδης είχε περάσει το μήνυμα ότι πάμε για πόλεμο και τελικά τον κερδίσαμε.
Πλέον η Νίκη Βόλου έχει αλλάξει σελίδα και σε λίγο καιρό θα αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της SuperLeague, χτίζοντας ένα νέο τριετές πλάνο, πως βλέπεις τη νέα χρονιά;
Πιστεύω ότι η ομάδα μπορεί να κάνει μία καλή πορεία και αρχικά να εξασφαλίσει την παραμονή. Από ‘κει και πέρα αν μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω θα ήταν ό,τι καλύτερο. Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα με τη μη αδειοδότηση είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να γίνει, το να χτιστεί δηλαδή μία ομάδα, η οποία θα έχει βάθος χρόνου. Το μέλλον της ανήκει.
Εχεις αλλάξει στη Νίκη Βόλου συνολικά επτά προπονητές (Αμανατίδης, Μανωλάς, Χατζάρας, Χαραλαμπίδης, Τζαναβάρας, Λουτσιάνο, Βοσνιάδης) τι σου μένει από τόσες αλλαγές;
Ο Αμανατίδης ήταν εκείνος που με έφερε στην ομάδα και με τον Μανωλά νομίζω ότι έκανα αρκετά καλά παιχνίδια. Ο καθένας πέρασε τα δικά του στοιχεία αν και δεν κατάφεραν όλοι να δείξουν το έργο τους λόγω της πίεσης του πρωταθλητισμού. Με τον Τζαναβάρα φέτος ξεκινήσαμε και θα έλεγα ότι είναι αρκετά σοβαρός. Με τον Λουτσιάνο παίζαμε ελεύθερα αλλά δεν πρόλαβε να δείξει όσα ήθελε, ενώ ο Βοσνιάδης ήταν εκείνος που μας έδωσε την ψυχολογία του πρωταθλητή. Επέβαλε την πειθαρχία και άφησε το δικό του στίγμα.
Ποια είναι η άποψή σου για την επιλογή ενός ξένου προπονητή όπως ο Βίλιαν Φλουτ;
Η διοίκηση είναι πάντα εκείνη που ξέρει καλύτερα γιατί έκανε αυτή την επιλογή. Είναι καλό να δοκιμάσεις τη φιλοσοφία ενός ξένου προπονητή, ο οποίος θα έχει όρεξη να δουλέψει με τα νεαρά παιδιά που θα έχει η ομάδα και είναι καλό να πάρει πίστωση χρόνου. Ερχεται από την Ολλανδία και αυτό που πρέπει να δει πλέον είναι το πως λειτουργεί η ελληνική φιλοσοφία και να τα «παντρέψει».
Εχεις ξεκινήσει από τον Αρη Θεσσαλονίκης και έχεις ζήσει την κόντρα με τον ΠΑΟΚ, θα μπορούσε να συγκριθεί με την κόντρα Νίκης και Ολυμπιακού;
Υπάρχει μεγάλη κόντρα μεταξύ της Νίκης και του Ολυμπιακού και το καταλάβαινες τις ημέρες των ντέρμπι πριν και μετά. Ξέραμε ότι ήταν πολύ σημαντικό να κερδίζουμε τα ντέρμπι. Περνούσε και στα αποδυτήρια όλο αυτό. Αναμφίβολα έχει πολλές ομοιότητες με το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, με την πόλη να ζει και να αναπνέει για τέτοιες αναμετρήσεις – μάχες.
Πιστεύεις ότι άξιζες περισσότερες ευκαιρίες τη φετινή σεζόν;
Πιστεύω ότι θα μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο. Οποτε αγωνιζόμουν, κάθε φορά έδινα το 100% και έδειχνα την αξία μου στο γήπεδο. Το ζεις αλλιώς όταν δεν παίζεις. Εχεις πιο πολύ άγχος στον πάγκο. Ολα τα παιδιά λόγω και του ότι ήθελαν να ανέβει η ομάδα, το ζούσαν πολύ.
Πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια του κόσμου στη φετινή άνοδο;
Οπως είπα και πριν, ο κόσμος ήταν αυτός που μας έκανε πάντα να αισθανόμαστε ότι παίζουμε μέσα στο σπίτι μας. Δεν μπορώ να ξεχάσω την παρουσία του μέσα στην Καρδίτσα, ή ακόμα και στην Κέρκυρα, όπου παρά το πολύωρο ταξίδι ήταν και πάλι εκεί. Πιστεύω τους το ανταποδώσαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όλη αυτή η κούραση από τα χιλιόμετρα να διαγράφηκε μονομιάς στην αυλαία των playoffs και το παιχνίδι με τον Ηρακλή. Οταν είσαι παίκτης της Νίκης μπορεί να νιώσεις τι σημαίνει. Ηταν τιμή για όλους μας που αγωνιστήκαμε σε αυτή την ομάδα και ακόμη μεγαλύτερη τιμή το ότι βοηθήσαμε όλοι να ανέβει μετά από 48 χρόνια. Ο κόσμος μας αγκάλιασε, αγαπάει πραγματικά την ομάδα και σε κάνει να δεθείς.
Επειδή ζούμε σε ρυθμούς Μουντιάλ, ποιες είναι οι προβλέψεις σου για το νικητή της διοργάνωσης;
Πιστεύω στην αξία της Γερμανίας. Απ’ όλα τα ματς που έχω δει νομίζω ότι είναι πιο σοβαρή, έχει ποιότητα και οι ποδοσφαιριστές της τρέχουν ασταμάτητα. Εχουν πειθαρχία και πιστεύω ότι θα το σηκώσουν.
Ποια είναι η άποψή σου για τον Ανδρέα Πάτση;
Και μόνο που σε τρία χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα έχει καταφέρει να πετύχει δύο ανόδους, αυτό τα λέει όλα.
Συνέντευξη στον: ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΤΤΑ
