Δημιούργησε, πρωτοπορώντας στην Ελλάδα, τη Red Special Team προσφέροντας τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να νιώσουν τη χαρά και τις συγκινήσεις που προσφέρει το μπάσκετ
Ηταν στα μέσα του περασμένου Οκτωβρίου, όταν από τον Βόλο ξεκινούσε κάτι πρωτοποριακό στον χώρο του μπάσκετ σε πανελλήνιο επίπεδο. Στο παρκέ, στο ΕΑΚ Βόλου, έμπαιναν, για πρώτη φορά, παιδιά με νοητική υστέρηση και ξεκινούσαν προπονήσεις στο μπάσκετ, ένα άθλημα που προσφέρει χαρά και συγκινήσεις. Ο μεγάλος Ελληνας μπασκετμπολίστας και πλέον προπονητής, Νίκος Μπουντούρης, επέστρεψε, μετά από 33 ολόκληρα χρόνια, στη γενέτειρά του, στον Βόλο, παντρεύοντας το συναίσθημα με την επαγγελματική εμπειρία του στον χώρο, έχοντας όμως και ένα όραμα. Και εγένετο… Red Special Team.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η Red Special Team είναι η πρώτη ομάδα μπάσκετ για παιδιά με αναπηρίες, που ενεργοποιήθηκε στους κόλπους του Ολυμπιακού Βόλου. Παιδιά με νοητική υστέρηση ή που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, ηλικίας από 13 έως 22 ετών, προπονούνται στο μπάσκετ και κερδίζουν, μέσα από την παρουσία τους στο παρκέ, τη χαρά που προσφέρει το άθλημα και ταυτόχρονα μία διέξοδο. «Θεωρώ ότι είναι μια ιδέα πρωτοποριακή, η οποία θα ήθελα να λειτουργήσει ως οδηγός και για άλλους αθλητικούς συλλόγους. Σίγουρα είναι πολύ όμορφο να δημιουργείς τμήματα αγωνιστικά, ανταγωνιστικά, αλλά ο ρόλος μιας ομάδας είναι να δίνει διέξοδο σε όλους στο παιχνίδι και στη χαρά που μπορεί να προσφέρει», υπογραμμίζει ο Νίκος Μπουντούρης.
Ο Νίκος Μπουντούρης επέστρεψε στον Βόλο, μετά από 33 χρόνια. «Εφυγα μόλις τελείωσα το σχολείο. Είχα πάρει μεταγραφή τότε στον ΠΑΟΚ», αναφέρει ο πρώην αθλητής του Ολυμπιακού Βόλου με τον οποίο εντυπωσίασε στους τελικούς του πανελληνίου πρωταθλήματος των εφήβων. Ακολούθησε λαμπρή επαγγελματική καριέρα σε μια εποχή που το ελληνικό μπάσκετ έκανε τα πρώτα του βήματα για την ευρωπαϊκή καταξίωση. Αγωνίστηκε με τον ΠΑΟΚ, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και έχει στο βιογραφικό του μετάλλια και παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Στέφθηκε μάλιστα ο πρώτος και εξακολουθεί να είναι ο μοναδικός Ελληνας παίκτης που έχει στο παλμαρέ του Κύπελλο Κυπελλούχων, Κύπελλο Κόρατς και το τρόπαιο της Ευρωλίγκας ταυτόχρονα, ενώ αποτελεί τον δεύτερο καλαθοσφαιριστή σε συμμετοχές, 510 στον αριθμό, στην ιστορία της Α1 Εθνικής Κατηγορίας.
«Η αλήθεια είναι ότι ευχαριστήθηκα το επαγγελματικό μπάσκετ για πολλά χρόνια. Επαιξα συνολικά 19, τα περισσότερα από κάθε άλλον στην Ελλάδα, ασχολήθηκα με το κομμάτι του management στον ΠΑΟΚ και στον Ολυμπιακό Πειραιώς και αργότερα, αποφάσισα να ασχοληθώ με τις υποδομές, με τις Ακαδημίες. Δούλεψα με παιδιά κυρίως. Συνεργάστηκα με δύο ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα, με δύο αθλητικούς συλλόγους. Συνολικά οι συνεργάτες μου κι εγώ προπονούσαμε χίλια παιδιά. Ολη αυτή η δραστηριότητα με έκανε ευτυχισμένο. Ήμουν στα γήπεδα, μαζί με παιδιά, ένιωθα τη δημιουργία. Αυτό διήρκησε περίπου 10 -11 χρόνια», αναφέρει.
Αλλαγή σελίδας και επιστροφή στον Βόλο
Ο Νίκος Μπουντούρης αποφάσισε στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού να αλλάξει σελίδα στην πορεία της επαγγελματικής του ζωής. «Το σκεφτόμουν, ήθελα κάποια στιγμή να το κάνω. Το συζητούσαμε με πρώην συμπαίκτες μου, τον Αντώνη Μυριτζή και τον Λάμπρο Πρέκα πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι σε σχέση με τα παιδιά, με ακαδημίες. Ωρίμασαν οι συνθήκες στον Ολυμπιακό Βόλου.
Ένα κομμάτι επίσης προσωπικό και οικογενειακό, ήταν η υγεία του πατέρα μου, τον οποίο δυστυχώς έχασα. Είχε πρόβλημα υγείας και ήθελα να είμαι κοντά του, ως συμπαράσταση. Αυτό ένιωθα και ήθελα να κάνω. Όλα αυτά ήταν ένας συνδυασμός για να με κάνουν να γυρίσω στον Βόλο.
Κι επειδή σε ό,τι κάνω, έχω όραμα, η αλήθεια είναι ότι συναισθηματικά ορμώμενος ήθελα να δώσω κάτι στην ομάδα απ’ όπου ξεκίνησα, τον Ολυμπιακό Βόλου. Να παντρέψω το συναίσθημά μου, μαζί με την επαγγελματική μου εμπειρία σε αυτόν τον χώρο για να γίνει κάτι καλό», περιγράφει ο Νίκος Μπουντούρης την ενασχόλησή του με τις ακαδημίες του Ολυμπιακού Βόλου που ξεκίνησε στα μέσα του περασμένου Ιουλίου. Στην πορεία προέκυψε η ανάληψη και του αντρικού τμήματος. «Δεν το είχα στο μυαλό μου. Αποφάσισα να βοηθήσω το τμήμα γιατί ήταν σε μια δύσκολη θέση. Και για μένα ο Ολυμπιακός Βόλου αρχικά είναι συναίσθημα», τονίζει.
Εγένετο… Red Special Team
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από τη στιγμή που ανέλαβε, ο Νίκος Μπουντούρης προχώρησε και στο επόμενο βήμα. «Στο παρελθόν, στην Αθήνα, στη γειτονιά μου, είχα ασχοληθεί προσφέροντας εθελοντική εργασία σε ένα ίδρυμα, κάνοντας προπονήσεις σε παιδιά με νοητική υστέρηση. Θεωρώ ότι κάθε ομάδα, πρέπει να ασχολείται με όλες τις κοινωνικές ομάδες και να δίνει διέξοδο σε όλα τα παιδιά στη χαρά που μπορεί να προσφέρει το άθλημα. Οπότε ερχόμενος στον Ολυμπιακό είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να γίνει και αυτό», περιγράφει.
Το όραμα υπήρχε και όλα φαίνεται να ακολούθησαν την πορεία τους. Η Ελένη Παπαθανασίου ανέλαβε να τον φέρει σε επαφή με τον Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Αναπηρίες Μαγνησίας. Αρχικά με την πρώην πρόεδρο, Ράνια Καρανικόλα, με τον σημερινό πρόεδρο, Γιώργο Μαντζανά και με την Ασημίνα Μωραΐτου. «Βρεθήκαμε, τους μίλησα για την ιδέα μου και αμέσως ενεργοποιήθηκαν», λέει.
Σε ελάχιστο χρόνο, δημιουργήθηκε η Red Special Team που αποτελείται από 25 παιδιά, 13 έως 22 ετών, αγόρια, με νοητική υστέρηση κυρίως, τα οποία κάνουν προπονήσεις μπάσκετ, μία φορά την εβδομάδα, Κυριακές, είτε στο ΕΑΚ Βόλου είτε στο Κλειστό Αγριάς. «Εχουμε τον Δήμο Βόλου στο πλευρό μας. Προσπαθεί να μας εξασφαλίσει ώρες για προπόνηση τις Κυριακές, που βολεύει τα παιδιά, αν και υπάρχουν πολλές ομάδες και πολλά παιχνίδια. Βρίσκουμε όμως τη λύση», σημειώνει.
«Να είναι η ψυχή μας ευχαριστημένη»
Οι πρώτες προπονήσεις ξεκίνησαν περίπου στα μέσα Οκτωβρίου. Μαζί με την εθελόντρια προπονήτρια ειδικής αγωγής, Σοφία Μπουμπούκη, ο Νίκος Μπουντούρης μυεί τα παιδιά στη χαρά του παιχνιδιού και τους δίνει διέξοδο.
«Η προσπάθεια εξελίσσεται πάνω σε προπονητικές αρχές. Τα παιδιά είναι πειθαρχημένα, οι ασκήσεις στην αρχή είναι απλές και γίνονται πιο σύνθετες. Υπάρχει πρόοδος. Κι αυτό είναι κάτι που είδα στην Αθήνα, το βλέπω κι εδώ. Τα παιδιά ενεργοποιούνται μέσα από τη χαρά του παιχνιδιού», σημειώνει.
Η χαρά σε αυτές τις προπονήσεις είναι μεγάλη. «Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα παιδιά σου δίνουν τόσο πολύ αγάπη και χαρά που πραγματικά κάθε προπόνηση για μένα είναι εξαγνισμός. Επαναπροσδιορίζεις τις αξίες της ζωής, τις προτεραιότητες και βλέπεις ότι τελικά σημασία έχει η χαρά της ψυχής. Καμιά φορά όλοι μας μπαίνουμε με μια διαδικασία πιο περίπλοκη στο μυαλό μας, αλλά τελικά ίσως τα πράγματα στη ζωή μας να είναι απλά. Να είναι η ψυχή μας ευχαριστημένη», τονίζει.
Προπονητής παιδιών και γονέων
Τα παιδιά τους στο παρκέ συνοδεύουν οι γονείς, που στήριξαν με ενθουσιασμό και μάλιστα από την πρώτη στιγμή την προσπάθεια.
«Είναι συγκινητική η παρουσία των γονέων. Είναι πολύ σημαντική η στήριξή τους και η παρουσία τους στις προπονήσεις. Προσωπικά στις ακαδημίες μου θέλω τους γονείς τις κερκίδες, θέλω να είναι κοντά μου, να βλέπουν πώς δουλεύουμε με τα παιδιά, τι κάνουμε για να μπορούμε να επικοινωνούμε. Θεωρώ ότι είμαστε όλοι μαζί. Εκπαιδεύονται και οι γονείς στο μπάσκετ. Εγώ είμαι προπονητής, όπως μου αρέσει να λέω, παιδιών και γονέων», υπογραμμίζει ο Νίκος Μπουντούρης.
Οδηγός για όλες τις ομάδες
«Τα παιδιά παρουσιάζουν πρόοδο, κάποια στιγμή θα φθάσουν στο σημείο να μπορέσουν να παίξουν ένα κανονικό παιχνίδι. Θεωρώ ότι είναι μια πρωτοποριακή ιδέα, η οποία θα ήθελα να λειτουργήσει ως οδηγός και για άλλους συλλόγους. Είναι σίγουρα πολύ όμορφο να φτιάχνεις τμήματα αγωνιστικά, ανταγωνιστικά, αλλά ο ρόλος μιας ομάδας πρέπει να είναι να δίνει διέξοδο σε όλους στο παιχνίδι», υποστηρίζει ο Νίκος Μπουντούρης.
Ο ίδιος είδε τη χαρά στα μάτια των παιδιών της Red Special Team και στο πλαίσιο κοινής προπόνησης που έκαναν με το εφηβικό τμήμα της ομάδας. «Εγιναν όλοι μια ομάδα. Θα οργανώσω κι άλλες τέτοιες προπονήσεις γιατί δίνεται μεγαλύτερη ώθηση στην ψυχολογία των παιδιών», παρατηρεί.
Αποτελεί όμως και ένα μάθημα προσφοράς και για τους υπόλοιπους αθλητές. «Το να μπορείς να αγκαλιάσεις έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει μία κατάσταση, μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή σου, θέλει δύναμη και διάθεση προσφοράς. Και αυτό είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του», σχολιάζει.
Η προσπάθεια δεν σταματά εδώ. Στόχος του Νίκου Μπουντούρη που προς το παρόν λειτουργεί την ομάδα σε εθελοντική βάση, με προσωπική προσπάθεια και στο πλαίσιο της ιδέας, είναι να λάβει επαγγελματικά χαρακτηριστικά. «Πέρα από το συναίσθημα, χρειαζόμαστε ένα σταθερό πλαίσιο, ώστε όλη η προσπάθεια να γίνεται σωστά, επαγγελματικά. Χρειαζόμαστε μια σταθερή βάση οικονομική βάση, για να μπορέσουμε να προσελκύσουμε επαγγελματίες του χώρου, να προσφέρουν ποιότητα προπόνησης, όχι μόνο μία φορά την εβδομάδα αλλά περισσότερες, να εξασφαλίσουμε τη μετακίνηση των παιδιών. Αυτό είναι το πλάνο, να γίνει κάτι επαγγελματικό που δεν θα στηρίζεται μόνο στην καλή θέληση ενός εθελοντή. Θα λειτουργεί ως οργανισμός σε επαγγελματικά πλαίσια προς όφελος των παιδιών», περιγράφει.
