Βολιώτες επιζήσαντες του δυστυχήματος του επιβατηγού οχηματαγωγού πλοίου Norman Atlantic,μιλούν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τον εφιάλτη, που βίωσαν σε εκείνο το μοιραίο δρομολόγιο του πλοίου
Μνήμες φρίκης ξύπνησε στους Βολιώτες η δίκη για το πολύνεκρο ναυτικό δυστύχημα του επιβατηγού οχηματαγωγού πλοίου Norman Atlantic, το οποίο τα ξημερώματα της 28ης Δεκεμβρίου 2014 τυλιγόταν στις φλόγες, ενώ εκτελούσε το δρομολόγιο Πάτρα – Ηγουμενίτσα – Ανκόνα, με 56 μέλη πληρώματος και περισσότερους από 400 επιβάτες. Εντεκα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και μέχρι σήμερα αγνοούνται άλλοι 18. Οι 400 και πλέον επιβάτες πάλεψαν με τα κύματα, τους ανέμους, τη βροχή, το χαλάζι. «Ηταν θέλημα Θεού να επιζήσουμε», λένε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο αυτοκινητιστής Νίκος Μπαχάρης και ο τοπογράφος Χρυσόστομος Αποστόλου.
Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
Ο κ. Μπαχάρης λέει ότι «πήγαμε την κόλαση και γυρίσαμε πίσω». Ταξίδευε για επαγγελματικούς λόγους και είχε μαζί του τη σύζυγό του και τον γιο του όταν αντιλήφθηκε τις φλόγες από το φινιστρίνι της καμπίνας. Ο γιος του ξύπνησε πρώτος από τους καπνούς. «Γύρω στις 3 τα ξημερώματα βγήκαμε έξω να δούμε τι συμβαίνει και μας παρέσερνε ο αέρας που έπνεε με ένταση 10 Μποφόρ και η βροχή. Το πλοίο ήταν ακυβέρνητο. Ανεβήκαμε στον επάνω όροφο για να βγούμε στο πιλοτήριο και είδαμε ότι το πλήρωμα το είχε εγκαταλείψει», περιγράφει.
Διαδραματίστηκαν απερίγραπτες σκηνές αναστάτωσης, πανικού, απελπισίας. «Ημασταν μούσκεμα από τη βροχή. Ξαπλώναμε στις λαμαρίνες που έκαιγαν για να στεγνώσουμε και περιμέναμε το μοιραίο. Τηλεφωνούσαμε για να έρθει βοήθεια αλλά τα παραπλέοντα πλοία που έφθαναν δεν μπορούσαν να μας προσεγγίσουν λόγω του καιρού. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι ακόμη ούτε με βάρκες», περιγράφει.
Νωρίς το πρωί το εναπομείναν πλήρωμα έριχνε σωστικές λέμβους στη θάλασσα για να κατεβεί ο κόσμος όμως τα «βαρελάκια» έφευγαν. Οι επιχειρήσεις διάσωσης συνέχισαν από παραπλέοντα σκάφη και ήταν ανεπιτυχείς. «Ούτε και τα ελικόπτερα που σηκώθηκαν μπορούσαν αρχικώς να κάνουν κάτι. Τελικά άρχισαν να ρίχνουν σχοινιά για να απομακρύνουν τον κόσμο και να τον επιβιβάσουν σε παραπλέοντα πλοία», λέει ο ίδιος.
Λύγισαν τα χέρια του και έπεσε στη θάλασσα
Ο κ. Μπαχάρης θυμάται ότι πρώτα έφυγαν οι γυναίκες. Ο ίδιος έμεινε με τον γιο του στο πλοίο. «Την επομένη το ξημέρωμα διαπιστώσαμε ότι είχε σβήσει η φωτιά από τη μία μεριά του πλοίου. Από την άλλη καιγόταν όπως φυσούσαν οι άνεμοι. Στις λαμαρίνες έλιωναν οι σόλες από τα υποδήματα», περιγράφει.
Γύρω στις 3 τα ξημερώματα έγιναν οι προσπάθειες για τη διάσωση του ιδίου και του γιου του. «Μας έριξαν μία ανεμόσκαλα για να κατέβουμε σε σωστικό σκάφος. Κατέβηκε πρώτα ο γιος μου. Πήγαν να κατεβώ κι εγώ, όμως βλέποντας κάρβουνο το αυτοκίνητό μου στον β’ όροφο έφυγαν τα χέρια μου από τα σχοινιά και έσκασα από τα δέκα μέτρα στη θάλασσα. Πάλευαν να με πιάσουν, αλλά δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν. Κουράστηκα, δεν είχα άλλες δυνάμεις και άφηνα τον εαυτό μου να φύγει όταν έσκασε ένα σωσίβιο με σχοινί δίπλα μου. Το άρπαξα και με έβγαλαν», σημειώνει.
Φύλακας άγγελος Ελληνας αξιωματικός
Μεταφέρθηκε τότε στη Λέτσε με τον γιο του. Ο ίδιος νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της περιοχής με υποθερμία για μία μέρα. «Εκεί παρουσιάστηκε ένας αξιωματικός Ελληνας σαν φύλακας άγγελος. Μας πήγε στον Ερυθρό Σταυρό, μας έδωσαν ρούχα και φαγητό, μας μετέφερε στο αεροδρόμιο. Μπήκαμε σε C-130 και μας έφεραν στην Ελευσίνα. Αλλους μας έφεραν με αεροπλάνα άλλους με πλοία. Ημασταν όλοι διασκορπισμένοι.
Πέθαναν πολλά άτομα. Έναν γνωστό μου τον βρήκαν μισοφαγωμένο από τα ψάρια στη Σικελία. Ημασταν στον έλεος των καιρικών συνθηκών και ταυτόχρονα είχαμε δίπλα μας πύρινη κόλαση. Κι όμως ήμασταν μόλις 12 ναυτικά μίλια από την Αλβανία όταν ξεκίνησαν όλα, αλλά αποφάσισαν να μας πάνε Ιταλία», σημειώνει.
Η οικογένεια του κ. Μπαχάρη χρειάστηκε ψυχολογική στήριξη για να ξεπεράσει το τραγικό δυστύχημα του «Norman Atlantic». Ο ίδιος δέχτηκε την αποζημίωση που τους έδωσαν και αποχώρησε από άλλες διαδικασίες. Δεν ήθελε να θυμάται τίποτα.
Δεν ήχησε ποτέ συναγερμός
Ο Χρυσόστομος Αποστόλου ήταν ένας από τους μάρτυρες που εξετάστηκαν στη δίκη. Στο μοιραίο ταξίδι πήγε Ιταλία για να κάνει Πρωτοχρονιά στο Μιλάνο με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά.
Μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ είπε: «Δεν ήχησε συναγερμός και ο κόσμος δεν προειδοποιήθηκε ποτέ για να βγει έξω από το πλοίο. Ανέλαβαν επαγγελματίες οδηγοί και έκαναν κουμάντο. Δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν οι Ιταλοί με τους Ελληνες. Κάποια μέλη του πληρώματος έφυγαν με σωστικές λέμβους και εγκατέλειψαν το πλοίο. Δεν ξέρουμε αν υπήρχε εντολή εγκατάλειψης ή όχι και ποιοι ήταν αυτοί που ανέλαβαν τελικά τη διοίκηση».
Αργότερα ενημερώθηκε ότι ήταν κοντά στην Αλβανία όταν συνέβη το μοιραίο. Μάλιστα, οι Αλβανοί έστειλαν ρυμουλκά, αλλά ο Ιταλός καπετάνιος ζήτησε να κόψουν τα συρματόσχοινα, γιατί ήθελε να το πάει στην Ιταλία. Δύο Αλβανοί που έσπευσαν με ρυμουλκό να βοηθήσουν, σκοτώθηκαν επειδή κόπηκαν τα συρματόσκοινα.
Για τον ίδιο και την οικογένειά του όλα ξεκίνησαν στις 5 τα ξημερώματα. Ο κ. Απόστολου λέει ότι ήταν στη καμπίνα του με την οικογένειά του και επειδή υπήρχε μεγάλος κυματισμός και κουνούσε. Βγήκε έξω και είδε καπνούς.
Ανατινάζονταν συνεχώς ντεπόζιτα
«Ανέβηκα στο κατάστρωμα και είδα φωτιές παντού. Γύρισα πίσω ντυθήκαμε και βγήκαμε όλοι έξω. Πήραμε σωσίβια και περιμέναμε βοήθεια. Επί ώρες δεν ήρθαν ούτε πλοία ούτε ελικόπτερα. Το πρώτο ελικόπτερο ήρθε στη 1 το μεσημέρι και άρχισε τις μεταφορές. Εφυγε η σύζυγος και στη συνέχεια τα παιδιά χωριστά. Δεν ξέραμε πού πηγαίνουν. Ηταν στιγμές αποχαιρετισμού.
Ταυτόχρονα επικρατούσαν όχλος και σπρώξιμο. Ελεγα ότι τα παιδιά πρέπει να φύγουν μαζί με τη σύζυγο. Όμως, άλλοι φώναζαν γιατί. Γιατί να φύγουν πρώτα οι γυναίκες. Είμαστε και εμείς άνθρωποι», περιγράφει.
Ο κ. Αποστόλου έμεινε όλη την ημέρα στο πλοίο και το βράδυ που ήρθε στο κατάστρωμα καθώς διασώθηκε την επομένη στις 9 το πρωί. Είχε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά διλήμματα. «Υπήρχαν παραπλέοντα πλοία και έλεγα να βουτήξω στη θάλασσα. Το «Norman Atlantic» είχε αρχίσει να γέρνει. Όμως, φυσούσαν άνεμοι εντάσεως 10 Μποφόρ με ριπές 11 Μποφόρ. Ηταν χειμώνας και έκανε κρύο τσουχτερό. Από την άλλη οι λαμαρίνες ζεματούσαν. Ανοιγαν οι συνδέσεις και έβγαιναν φλόγες από μέσα», περιγράφει.
Ιερέας χάθηκε στα κύματα
Στις 6 το πρωί οι επιβάτες πετούσαν μόνοι τους τις λέμβους στη θάλασσα ενώ δεν υπήρχαν παραπλέοντα σκάφη. «Εβλεπα αυτούς που κατέβαιναν στις βάρκες. Πολλοί τραυματίστηκαν. Είδα βάρκες να φεύγουν. Εναν ιερέα που δεν τον ξανάδα μετά. Τα παραπλέοντα πλοία ήρθαν μετά από δύο – τρεις ώρες. Στη ρεσεψιόν ενημερώθηκα ότι ο ιερέας ανέβηκε σε μία βάρκα και όταν πήγε να επιβιβαστεί σε παραπλέον πλοίο δεν κατέφερε να ανεβεί την ανεμόσκαλα και χάθηκε. Τα κύματα ορθώνονταν βουνό», περιγράφει.
Ο κ. Αποστόλου κατάφερε να φύγει με ελληνικό ελικόπτερο που τον μετέφερε Κέρκυρα και βρήκε την οικογένειά στο νησί το βράδυ. «Φοβήθηκα για τη ζωή των παιδιών μου και της γυναίκας μου. Όταν άφησα το πλοίο αυτό είχε πάρει ελαφρά κλίση και καιγόταν παντού. Πίσω μου είχαν μείνει τουλάχιστον 150 επιβάτες», καταλήγει.
Αρχισε η δίκη για τη ναυτική τραγωδία
Η δίκη για τη ναυτική τραγωδία άρχισε στο Μπάρι της Ιταλίας στα μέσα Οκτωβρίου. Στην τελευταία συνεδρίαση, ωστόσο, οι κατηγορούμενοι ζήτησαν την αποβολή τους από τη δίκη. Στις αιτιάσεις αυτές υπήρξε πλήρης και απόλυτα εμπεριστατωμένη απάντηση από τους συνηγόρους της πολιτικής αγωγής, οι οποίοι επισημαίνουν ότι το ζήτημα της διαδικασίας, δηλαδή της αρμοδιότητας των ιταλικών δικαστηρίων, έχει ήδη απαντηθεί κατά την προκαταρκτική εξέταση, που ολοκληρώθηκε πέρσι και οδήγησε στην παραπομπή των κατηγορουμένων στην ποινική δίκη. Οι δικηγόροι των οικογενειών των θυμάτων θεωρούν ότι οι ενστάσεις αυτές των κατηγορουμένων θα απορριφθούν από το δικαστήριο, το οποίο στη συνέχεια θα εξετάσει στην ουσία της την υπόθεση.
Η δίκη, παράλληλα με αυτή που συνεχίζεται στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, θα συνεχιστεί στις 11 Νοεμβρίου, οπότε το δικαστήριο θα αποφανθεί για τα υπόλοιπα ζητήματα της προκαταρκτικής διαδικασίας, που αφορούν στις εξαιρέσεις από την τοπική αρμοδιότητα και τη σύγκρουση αρμοδιότητας μεταξύ της ποινικής δίκης που έχει αρχίσει στην Ιταλία και αυτής που εξελίσσεται στην Ελλάδα.
Στο εδώλιο για το δυστύχημα κάθονται οι εκπρόσωποι των εταιρειών, ο καπετάνιος και 26 μέλη του πληρώματος, Έλληνες και Ιταλοί.
