ΤΟΠΙΚΑ

Zωγραφική με τηλεκπαίδευση από τον εικαστικό Νίκο Ποδιά

zωγραφική-με-τηλεκπαίδευση-από-τον-εικ-807454

Εφαλτήριο δημιουργικής εξέλιξης μιας καλλιτεχνικής διαδρομής που ξεκίνησε από το… νηπιαγωγείο, αποτελεί η διδακτική δραστηριότητα του Βολιώτη εικαστικού Νίκου Ποδιά στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Αναγνώριση της αδιαμφισβήτητης καλλιτεχνικής του αξίας η μετάταξή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ως διδάσκων στην σχολή από την οποία αποφοίτησε και συγκεντρώνει την ελίτ της εικαστικής δημιουργίας.

Απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, εκπόνησε μεταπτυχιακό στο Saint Martins στην Αγγλία με αντικείμενο την σκηνογραφία ως υπότροφος του Ωνασείου, προσθέτοντας δεκάδες αριστεία προόδου στην καλλιτεχνική του πορεία.

Δηλώνει «ευτυχής» στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ διότι διδάσκει στην σχολή όπου φοίτησε και ο ίδιος, έχοντας ως καθηγητές «ιερά τέρατα» του βεληνεκούς των Μόραλη και Μυταρά, που συγκαταλέγονται στην παγκόσμια δημιουργική ελίτ.

Το ταλέντο του εκδηλώθηκε σε πολύ μικρή ηλικία, από το νηπιαγωγείο, με τους γονείς του να τον ενθαρρύνουν να συνεχίσει. Δηλώνει «παιδί του Στεκιού», ανατρέχοντας στα πρώτα του βήματα, ενώ τονίζει «μόλις άνοιξε το «Στέκι παιδιού», επί δημαρχίας Κουντούρη, η μητέρα μου με έγραψε στα τμήματα ζωγραφικής και κεραμικής, οπότε για μένα ήταν μονόδρομος η μετέπειτα πορεία μου. Από το σχολείο ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα έδινα εξετάσεις σε κάποια άλλη Πανεπιστημιακή Σχολή και προετοιμαζόμουν για να δώσω εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών». Παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο εργαστήριο του Μιχάλη Βαμβακάρη, με δεκάδες αριστεία προόδου που προέκυψαν καθ’ οδόν, να υπογραμμίζουν το ταλέντο του. Ο ίδιος επισημαίνει, ωστόσο, ότι εκείνο που τον ενδιαφέρει πρωτίστως είναι η εξέλιξη, χωρίς να επιζητεί τίτλους και βραβεία.

Εκπαιδευτικός με άποψη

Με αφετηρία την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, δίδαξε σε νηπιαγωγεία, δημοτικά, κατόπιν γυμνάσια και λύκεια, σε σχολεία ειδικής αγωγής, κοντά στα παιδιά που τόσο αγαπά, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις του στις νεώτερες γενιές. «Πριν τέσσερα χρόνια έκανα αίτηση για μετάταξη, γνωρίζοντας ότι υπήρχε προκήρυξη για θέση ΕΔΥΠ», εξηγεί.

Από την αρχή του περσινού Ακαδημαϊκού έτους διδάσκει στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο α εργαστήριο ζωγραφικής, όπου φοίτησε και ο ίδιος κατά το παρελθόν.

Είναι συνεργάτης του διακεκριμένου ζωγράφου Αγγελου Αντωνόπουλου, τον οποίο γνωρίζει «από τα φοιτητικά μου χρόνια, γιατί ήταν συνεργάτης του Δημήτρη Μυταρά, που ήταν καθηγητής μου και τώρα έχω την χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι κι εγώ μαζί του, οπότε έχω ένα πεδίο ευθύνης όπως και όλοι οι συνάδελφοί μου. Εχω την ευθύνη του τρίτου έτους», αναφέρει.

Διδάσκει στο εργαστήριο ζωγραφικής, με βάση το σήμερα γιατί «παλαιοτέρα, τα χρόνια που φοιτούσα εγώ ήταν τελείως διαφορετικά, όπως και πολύ παλιότερα, όταν διευθυντής του εργαστηρίου ήταν ο Μόραλης, ήταν τελείως άλλη κατάσταση», υπογραμμίζει.

Από τα έδρανα στην τηλεκπαίδευση

Στην αιχμή της πανδημίας, τα μαθήματα πραγματοποιούνται με τηλεκπαίδευση, διαδικασία που ξεκίνησε από την πρώτη καραντίνα και συνεχίζεται μέχρι νεωτέρας.

Πραγματικός άθλος η τηλεκπαίδευση σε ένα εργαστήριο που κατά κανόνα απαιτεί φυσική παρουσία, με το Νίκο Ποδιά να επισημαίνει: «Στην αρχή ήταν για όλους μας πάρα πολύ δύσκολο, γιατί ήταν πρωτόγνωρη αυτή η κατάσταση που βιώναμε. Η πρώτη καραντίνα δεν ήταν εύκολη. Δεν είχαμε μνήμες από κάτι ανάλογο, ούτε και τα παιδιά, αλλά ούτε η δική μου γενιά. Οπότε ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ο καθένας όπως μπορούσε, πολύ νωρίς, έλυσε τα τεχνικά προβλήματα που είχε, από άποψη εξοπλισμού, από την στιγμή που μπήκαμε στην καραντίνα και από την πρώτη εβδομάδα ξεκινήσαμε να έχουμε διαδικτυακές συναντήσεις με τους φοιτητές», επισημαίνει.

Τέχνη σε καραντίνα

Εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη η καραντίνα για έναν καλλιτέχνη με διάθεση για δράση και εξέλιξη. «Εμείς οι καλλιτέχνες από μια άποψη είμαστε εσωστρεφή άτομα και μπορεί να μας δώσει το χρόνο μας να μείνουμε μέσα στο εργαστήριο και να έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε και άλλα πράγματα, πέρα από αυτό. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι θετικό, αλλά από την άλλη πλευρά, μέσα από αυτά που δημιουργούμε, εκφράζουμε πολύ την κοινωνία. Οταν βλέπεις ότι ο κόσμος περνάει δύσκολα, χάνονται δουλειές, κόσμος θα μείνει άνεργος, χωρίς να είναι σε θέση να ζήσει την οικογένειά του, αυτό δεν μπορεί να είναι θετικό», τονίζει. Καταθέτοντας τα βιώματα ενός καλλιτέχνη στην περίοδο της καραντίνας, επισημαίνει ότι «δεν θεωρώ ότι είναι μια δημιουργική περίοδος. Στην προηγούμενη καραντίνα αφιέρωσα περισσότερο χρόνο στην αρχειοθέτηση, παρά την παραγωγή νέου έργου». Στόχος του είναι η προσφορά στην τέχνη και την σχολή όπου διδάσκει, ενώ τονίζει ότι «θα ήθελα να εξελίξω την δουλειά μου, να κάνω εκθέσεις, να υπάρξουν ευκαιρίες εξέλιξης, οργανώνοντας πρότζεκτ, με την συμμετοχή και άλλων καλλιτεχνών».

Εχοντας δεκάδες εκθέσεις στο βιογραφικό του, εύχεται να αποτελεί σύντομα παρελθόν η πανδημία. «Είναι δύσκολο να διδάσκεις ζωγραφική μέσα από τηλεκπαίδευση. Τη ζωγραφική καλό είναι να την παρατηρείς εκ του φυσικού. Γι’ αυτό το λόγο πολλά παιδιά οδηγήθηκαν μέσα από την κατάσταση να χρησιμοποιήσουν άλλες ψηφιακούς μορφές. Ασχολήθηκαν με βίντεο και φωτογραφία, γιατί αυτό ήταν πιο εύκολο και μπορούσαμε να το επικοινωνήσουμε μεταξύ μας στην πλατφόρμα που χρησιμοποιούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Κλείνοντας, εύχεται «να βγούμε το ταχύτερο δυνατό από την πανδημία, να μην καταστραφεί η οικονομία μας, να μην βρεθεί ο κόσμος να είναι άνεργος, γιατί αυτό θα μας οδηγήσει σε μια τεράστια κρίση».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου