Δείχνουν το 2017 για τη Θεσσαλία τα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ που δημοσιοποίησε η ΕΛΣΤΑΤ
Στη Θεσσαλία καταγράφηκαν τα περισσότερα κρούσματα ιογενούς μηνιγγίτιδας το 2017, σύμφωνα με τα πανελλαδικά στατιστικά που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για τα λοιμώδη νοσήματα, με βάση τα στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ). Σύμφωνα με αυτά, πέρυσι τα κρούσματα λοιμωδών νοσημάτων στη χώρα συνολικά ανήλθαν σε 5.967, έναντι 4.951 κρουσμάτων το 2016.
Τα στοιχεία αφορούν στην ελονοσία, τη σαλμονέλλωση, την ιογενή μηνιγγίτιδα, τη βακτηριακή μηνιγγίτιδα, την ηπατίτιδα Α, τη φυματίωση και την γρίπη, με αναλυτική καταγραφή ανά Περιφέρεια. Επίσης δημοσιοποιήθηκαν και συγκεντρωτικά στοιχεία για την επανεμφάνιση της ιλαράς, για το σύνολο της επικράτειας και όχι ανά γεωγραφικό διαμέρισμα. Συγκεκριμένα, το 2017 επανεμφανίστηκαν κρούσματα ιλαράς, τα οποία ανήλθαν σε 1.027. Την ίδια ώρα, τα εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα της γρίπης μειώθηκαν κατά 3,5% (από 2.622 σε 2.530) συγκριτικά με το 2016, σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Ο χάρτης των λοιμωδών νοσημάτων στη Θεσσαλία
Συνολικά στη Θεσσαλία (δεν γίνεται αναφορά ανά νομό) καταγράφηκαν στη διάρκεια του 2017 από το ΚΕΕΛΠΝΟ 247 κρούσματα λοιμωδών νοσημάτων. Η μεγαλύτερη αύξηση σε σχέση με το 2016 διαπιστώθηκε στην ιογενή μηνιγγίτιδα (26,7%), με καταγεγραμμένα 36 κρούσματα (135 κρούσματα πανελλαδικά), γεγονός που έδωσε και την «πρωτιά» στη Θεσσαλία στο συγκεκριμένο λοιμώδη νόσημα.
Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας Ευθύμης Τσάμης ερωτηθείς από τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ εμφανίστηκε καθησυχαστικός, επισημαίνοντας πως δεν υφίσταται θέμα συναγερμού. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ιογενής μηνιγγίτιδα ουσιαστικά είναι μία σοβαρή υποτροπή μίας ίωσης, που ωστόσο δεν καθιστά επιτακτική την ανάγκη για λήψη έκτακτων μέτρων.
Την ίδια περίοδο, στη Θεσσαλία καταγράφηκαν 64 κρούσματα σαλμονέλας (675 κρούσματα πανελλαδικά), 31 κρούσματα φυματίωσης (467 κρούσματα πανελλαδικά), 12 κρούσματα ηπατίτιδας Α (294 κρούσματα πανελλαδικά), 28 κρούσματα γρίπης (2.530 κρούσματα σ’ όλη την επικράτεια), 10 κρούσματα βακτηριακής μηνιγγίτιδας (136 τα κρούσματα πανελλαδικά) και δύο κρούσματα ελονοσίας (107 τα κρούσματα πανελλαδικά).
Σχετικά με την εποχικότητα, διαπιστώνεται ότι η σαλμονέλωση κορυφώθηκε τους καλοκαιρινούς μήνες και τα περισσότερα κρούσματα καταγράφηκαν τον Αύγουστο.
Τα κρούσματα ελονοσίας παρουσίασαν άνοδο τους καλοκαιρινούς μήνες και μειώθηκαν πάλι το φθινόπωρο. Η φυματίωση δεν παρουσίασε μεγάλη διακύμανση. Η ιογενής μηνιγγίτιδα εμφάνισε τα περισσότερα κρούσματα τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο, ενώ η βακτηριακή μηνιγγίτιδα παρουσίασε έξαρση τον χειμώνα με αρχές άνοιξης. Η ηπατίτιδα Α παρουσίασε αύξηση τους καλοκαιρινούς μήνες και παρέμεινε σε υψηλά επίπεδα και το φθινόπωρο. Τα κρούσματα της γρίπης κορυφώθηκαν τον Ιανουάριο με σταδιακή μείωση την άνοιξη.
Η «ακτινογραφία» των νοσημάτων
Σημειώνεται πως η φυματίωση που παρακολουθείται από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου των Νόσων και δηλώνεται μέσω ειδικού δελτίου του ΚΕΕΛΠΝΟ, εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα της δημόσιας υγείας, παρότι έχει τεθεί ως στόχος να εξαλειφθεί ο επιπολασμός της και οι θάνατοι έως το 2050.
Η σαλμονέλωση είναι η κυριότερη τροφιμογενής λοίμωξη. Η μηνιγγίτιδα είναι οξεία λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος και οφείλεται σε ιούς, βακτήρια και σπανιότερα σε μυκητιασικές λοιμώξεις, ενώ η ελονοσία προκαλείται από το παράσιτο «πλασμώδιο» της ελονοσίας και μεταδίδεται κυρίως μέσω τσιμπήματος μολυσμένου κουνουπιού. Παρότι είχε εξαλειφθεί στην Ελλάδα μέχρι το 1974, επανεμφανίστηκε τα τελευταία έτη λόγω αύξησης των ταξιδιών και μετακινήσεων πληθυσμών (εισερχόμενοι ταξιδιώτες, μετανάστες από ενδημικές χώρες). Η οξεία ηπατίτιδα Α εμφανίζεται πιο συχνά σε περιοχές χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου, με ανεπαρκές δίκτυο ύδρευσης-αποχέτευσης, με μετανάστες από χώρες υψηλής ενδημικότητας καθώς και σε ομάδες ατόμων με πτωχή ατομική υγιεινή.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
