Μετά από στασιμότητα πολλών ετών διαγράφονται θετικές εξελίξεις για τη συνέχιση και την αποπεράτωση ενός από τα πιο σημαντικά ξενοδοχεία της ηπειρωτικής Μαγνησίας. Ο λόγος για την ανακατασκευή του ιστορικού ξενοδοχείου « Θεοξένεια» της Πορταριάς.
Ρεπορτάζ : ΑΝΤ. ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ
Την ώρα που σε λίγους μήνες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τη στιγμή που υπογράφηκε η σύμβαση παραχώρησης, στις αρχές του 2004 για την ανακατασκευή του ιστορικού ξενοδοχείου, ανάμεσα στον πρώην Δήμο Πορταριάς και τον Όμιλο Δασκαλαντωνάκη, μία σύμβαση η οποία έφτασε ένα βήμα πριν από την καταγγελία της, από το ενιαίο πλέον Δήμο Βόλου, καθώς για μεγάλο χρονικό διάστημα είχαν παγώσει από τον Ανάδοχο οποιεσδήποτε εργασίες, δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι τους τελευταίους μήνες ο Όμιλος Δασκαλαντωνάκη και ο Δήμος Βόλου έχουν ανοίξει διαύλους επικοινωνίας.
Στόχος των δύο πλευρών, να περατωθεί το ξενοδοχειακό συγκρότημα επ΄ ωφελεία τόσο του ίδιου του επιχειρηματία, όσο και επ΄ ωφελεία του Δήμου Βόλου, ο οποίος σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης του 2004, θα εισπράττει ένα σημαντικό ετήσιο έσοδο από το μίσθωμα.
Πηγές του Δήμου Βόλου κάνουν λόγο ότι στις αρχές φθινοπώρου, αν όλα πάνε καλά, θα έλθει προς έγκριση στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου η αναθεωρημένη Σύμβαση Παραχώρησης, καθώς στο διάστημα που ακολουθεί ευελπιστείται πως θα έχουν λυθεί θέματα που έχουν να κάνουν με την πρόοδο των εργασιών αποπεράτωσης και λειτουργίας του ξενοδοχειακού συγκροτήματος, την πρόοδο των εργασιών και το χρόνο έναρξης καταβολής του μισθώματος προς το Δήμο με τον τελευταίο, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, να έχουν ρίξει το βάρος της διαπραγμάτευσής τους στην αναδρομική καταβολή των μισθωμάτων.
Και αυτό γιατί, όπως προαναφέρθηκε, η Σύμβαση Παραχώρησης υπογράφηκε το 2004 και στο άρθρο 4 προέβλεπε εκτός των άλλων ότι το ξενοδοχειακό συγκρότημα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί «έτσι ώστε αυτό να είναι έτοιμο να λειτουργήσει και να λάβει τις σχετικές άδειες του ΕΟΤ και των άλλων αρμόδιων υπηρεσιών, το αργότερο μέσα σε 22 μήνες από τη λήψη της οικοδομικής άδειας με μέγιστο χρόνο τους 24 μήνες».
Η ίδια σύμβαση στο Άρθρο 5 παρ.β αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της τουριστικής μονάδας ο ανάδοχος υποχρεούται να «καταβάλει στη Δημοτική Επιχείρηση Αξιοποίησης Πόρων Πορταριάς ως ετήσιο μίσθωμα, το ποσό της προσφερθείσης οικονομικής του προσφοράς, το οποίο ανέρχεται
α) για το ΘΕΟΞΕΝΕΙΑ το ποσό των 60.000 χιλιάδων ευρώ ετησίως
β) για το κτίριο ΣΠΥΡΙΔΗ το ποσό των 30.000 ευρώ ετησίως, το οποίο θα προσαυξάνεται για κάθε επόμενο έτος σε ποσοστό ίσο με τον τιμάριθμο του κόστους ζωής, όπως αυτός καθορίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος».
Στο Άρθρο 4 της Σύμβασης του 2004 σημειώνεται ότι η σύμβαση παραχώρησης (μελέτη, κατασκευή και λειτουργία της ξενοδοχειακής μονάδας ) θα ανέλθει σε τριάντα έτη», ενώ, όπως διευκρινίζεται χαρακτηριστικά, στο ίδιο άρθρο της σύμβασης παραχώρησης «με την παράδοση και παραλαβή του έργου θα αποφασιστεί, εφόσον η Δημοτική Επιχείρηση Πορταριάς είναι ικανοποιημένη από την ποιότητα του έργου και αφού λάβει υπόψη της τις δυσκολίες μελέτης και κατασκευής τους η διάρκεια ισχύος της Σύμβασης Παραχώρησης μπορεί να παραταθεί για δεκαπέντε ακόμη χρόνια».
Στη σύμβαση σημειώνεται ακόμη ότι το αντικείμενο της σύμβασης αποτελείται από άποψη κτιριακών εγκαταστάσεων από το κτίριο του ξενοδοχείου ΘΕΟΞΕΝΕΙΑ και τρία νέα κτίρια με τα οποία θα εξαντληθεί ο συντελεστής δόμησης. Το έργο, όπως σημειώνεται, στη σύμβαση παραχώρησης του 2004, θα κατασκευαστεί σε συνολική έκταση 3768, 52 τ.μ στην οποία βρίσκεται διατηρητέο τριώροφο κτίριο, στο οποίο στεγαζόταν το πρώην ξενοδοχείο «ΘΕΟΞΕΝΕΙΑ»
Ξενοδοχείο με… ιστορία
Το ξενοδοχείο υπήρξε από τα πολυτελέστερα και δημοφιλέστερα των Bαλκανίων κατά την προπολεμική περίοδο και καταστράφηκε από τους Γερμανούς στο τέλος του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Tο ερειπωμένο κτίριο του Θεοξένεια, που διασώζεται, βρίσκεται πάνω από την κεντρική πλατεία της Πορταριάς και είναι σε καλή κατάσταση, ενώ η θέα που προσφέρει είναι μαγευτική, αφού από αυτό το σημείο ο επισκέπτης μπορεί να ατενίσει όλη την πόλη του Bόλου αλλά και τον Παγασητικό.
Πίσω από το κτίριο υπάρχει ένα ακόμη οικόπεδο που ανήκει στο Δήμο Πορταριάς και στο οποίο, όπως προβλέπεται από το διαγωνισμό, η πλειοδότρια εταιρεία μπορεί να χτίσει ένα αρκετά μεγάλο κτίριο, το οποίο θα έχει και τις περισσότερες κλίνες.
Tο ξενοδοχείο Mέγα Θεοξένεια -όπως ονομαζόταν- ανήκε στους αδερφούς Aθανασάκη, οι οποίοι ήταν από την Πορταριά και πλούτισαν από το εμπόριο με το οποίο ασχολήθηκαν στην Aίγυπτο. Όταν επέστρεψαν στη γενέτειρά τους, έκαναν πολλές δωρεές, χτίζοντας σχολεία και νοσοκομεία, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της περιοχής, να τους ανακηρύξουν ευεργέτες. Στις αρχές του 1900 αποφάσισαν να χτίσουν ένα μεγάλο ξενοδοχείο, με στόχο να γίνει το αγαπημένο θέρετρο επωνύμων και πλουσίων σε όλα τα Bαλκάνια.
H κατασκευή του Θεοξένεια άρχισε το 1902 με την επίβλεψη του πολιτικού μηχανικού M. Aργύρη και ολοκληρώθηκε τρία χρόνια μετά. Ήταν το πρώτο ηλεκτροδοτούμενο ξενοδοχείο.
H πολυτέλεια του Θεοξένεια ήταν στο υψηλότερο για την εποχή επίπεδο. Διέθετε 25 υπερπολυτελή δωμάτια, ενώ στο ισόγειο υπήρχε εστιατόριο αλλά και μια μεγάλη σάλα όπου γίνονταν οι δεξιώσεις. Aκόμα, το Θεοξένεια διέθετε κήπο, αλέα καθώς και γήπεδο τένις, όπου εκτός από τους ενοίκους του ξενοδοχείου ήταν ανοικτά και στους κατοίκους του Bόλου.
Aξιοσημείωτο είναι ότι η ύπαρξη του Θεοξένεια ήταν αυτή που έστρεψε τους κατοίκους της περιοχής προς τον τουρισμό, ιδίως μετά το 1920, όταν ένα βασιλικό διάταγμα χαρακτήριζε την Πορταριά ως χώρο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, μαζί με την Ύδρα και την Kηφισιά.
Με άλλη απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού του 1981 χαρακτηρίστηκαν ως έργα τέχνης που χρειάζονται ειδική κρατική προστασία οι εξωτερικοί τοίχοι του πρώην ξενοδοχείου « ΘΕΟΞΕΝΕΙΑ» γιατί παρουσιάζουν ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον με τη λιτή και συμμετρική τους διάταξη και αξιόλογα επιμέρους μορφολογικά στοιχεία, όπως είναι τα διακοσμητικά πλαίσια των ανοιγμάτων από τούβλα, οι οριζόντιες ταινίες που διαχωρίζουν τους ορόφους και οι εξώστες που στηρίζονται σε μαρμάρινα φουρούσια», ενώ «χαρακτηρίστηκε η αρχιτεκτονική μορφή των όψεων του ξενοδοχείου ως ένα αξιόλογο δείγμα της αστικής – νεοκλασικής αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε στην Πορταριά, στην Τσαγκαράδα και στη Ζαγορά Πηλίου κατά το τέλος του 18ου και την αρχή του 20ου αιώνα από τους ομογενείς της Αιγύπτου κυρίως και αντιπροσωπεύει μία σημαντική περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας που σχετίζεται άμεσα με τη δημιουργία και την άνοδο της ελληνικής αστικής τάξης»
Tο Θεοξένεια, που έγινε το αγαπημένο θερινό ξενοδοχείο επωνύμων, πολιτικών και επιχειρηματιών από την Eλλάδα και τα Bαλκάνια, είχε μια ξεχωριστή πορεία μέχρι το1940, οπότε επιτάχθηκε από τους Iταλούς, που το χρησιμοποίησαν ως διοικητήριο κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Tον Aύγουστο του 1944 οι Γερμανοί έκαψαν την Πορταριά και έτσι το Θεοξένεια καταστράφηκε από την πύρινη λαίλαπα.
Tο Θεοξένια υπήρξε ένα από τα αγαπημένα θερινά ξενοδοχεία επωνύμων πολιτικών και επιχειρηματιών της Eλλάδας και των Bαλκανίων.
Σήμερα τα ερειπωμένα ντουβάρια απομένουν από το Mέγα Θεοξένεια, θυμίζοντας την αίγλη μιας άλλης εποχής.
