Διήμερο σεμινάριο διοργανώνει σήμερα και αύριο το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μακρινίτσας (Κ.Π.Ε.Μ.), στο πλαίσιο των δράσεων του ως συντονιστής του Εθνικού Θεματικού Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης «Τα Πετρογέφυρα της Ελλάδας». Θέμα του διήμερου σεμιναρίου είναι «Τα Πετρογέφυρα στο πέρασμα του χρόνου: περιβαλλοντικές αναζητήσεις στο παρελθόν, παρόν και μέλλον».
Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Κ.Π.Ε. Μακρινίτσας στο Αρχοντικό Βατσαρέα – Μαυράκη στη Μακρινίτσα. Στο πρόγραμμα του περιλαμβάνει θεωρητικές εισηγήσεις, από έγκριτους ερευνητές του θέματος αλλά και βιωματικά εργαστήρια με εμπειροτέχνες μαστόρους, ώστε οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί να πάρουν, γυρίζοντας στο σχολείο τους, όσο περισσότερα εργαλεία γίνεται, σαν υλικό δουλείας με την περιβαλλοντική τους ομάδα.
Η ανάγκη, από αρχαιοτάτων χρόνων των ανθρώπων, για να επικοινωνήσουν και να ανταλλάξουν τα προϊόντα τους συναντούσε δυσκολίες που έχουν να κάνουν με την διαμόρφωση του εδάφους. Αυτό συνέβαινε συνήθως σε ορεινούς όγκους αλλά και πεδινοί οικισμοί, που τους χώριζαν τα αφρισμένα νερά ενός ποταμού που ‘‘φούσκωνε’’ το χειμώνα είχαν το ίδιο πρόβλημα.
Οι παρέες των μαστόρων, τα λεγόμενα ‘‘μπουλούκια’’, μετακινούνταν προς αναζήτηση εργασίας με συντονιστή όλων των θεμάτων που τους αφορούσαν (αμοιβή, φαγητό, κατοικία) του πρωτομάστορα. Μετά από κάθε συμφωνία, που όριζε και το άτυπο συμβόλαιο της συμφωνίας για την κατασκευή του γεφυριού, αναζητούσαν στην συγκεκριμένη περιοχή το κατάλληλο σημείο.
Έπρεπε να βρεθεί ένα βραχώδες στένωμα με γερούς βράχους, στις απέναντι όχθες του ποταμού, για να στηρίξει, με ασφάλεια, τα ακρόβαθρα. Αν το μήκος του γεφυριού που θα κατασκευάζονταν ήταν μεγαλύτερο, τότε έπρεπε να αναζητηθεί και το βραχώδες υπέδαφος, μέσα στο ποτάμι, όπου θα θεμελιώνονταν τα μεσόβαθρα. Με το πέρασμα των χρόνων και τη μελέτη της αντοχής της πέτρας, οι μάστορες, αντελήφθησαν ότι ήταν αρκετό να βρεθούν μικρές, γερές πέτρες, να συναρμολογηθούν με ειδική τεχνική και να δημιουργηθεί το τόξο του γεφυριού.
Σήμερα οι μηχανικοί με την κυριαρχία του τσιμέντου νοιώθουν περισσότερο ελεύθεροι από τις δεσμευτικές επιλογές του πρωτομάστορα του γεφυριού. Ο τρόπος όμως κατασκευής και η στατικότητα των πετρογέφυρων καθιστά καθένα τους ξεχωριστό διατηρητέο μνημείο. Άξιο να αναφερθεί είναι το γεγονός ότι το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί ενδιαφέρον προς μελέτη ανάμεσα στο μαθητικό πληθυσμό της χώρας μας.
Το συγκεκριμένο σεμινάριο απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από όλη την Ελλάδα που τα σχολεία τους είναι μέλη του Εθνικού Θεματικού Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης ‘‘Τα Πετρογέφυρα της Ελλάδας’’ και υλοποιούν με τους μαθητές αντίστοιχο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
