Η ΔΕΥΑΜΒ, και ειδικότερα ο υπηρεσιακός της μηχανισμός σε υψηλόβαθμο επίπεδο, συνεχίζει καθώς φαίνεται να προσφέρει κακές υπηρεσίες και στη νέα διοίκηση που ανέλαβε την ευθύνη λειτουργίας της Διαδημοτικής Επιχείρησης.
Έτσι για άλλη μία φορά με απίστευτη εμμονή και με αφορμή το δημοσίευμα της περασμένης Κυριακής του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ που κάνει λόγο για τους κινδύνους που υπάρχουν από την υπερχλωρίωση του δικτύου της ΔΕΥΑΜΒ προσπαθεί ψευδώς να αποπροσανατολίσει τους καταναλωτές.
Η ΔΕΥΑΜΒ
Ειδικότερα το δελτίο Τύπου της ΔΕΥΑΜΒ έχει ως εξής:
«1. Η χλωρίωση είναι η πλέον διαδεδομένη μέθοδος προφύλαξης του πόσιμου νερού από το μικροβιακό φορτίο.
2. Η Ελληνική νομοθεσία δεν θέτει ανώτατο όριο για το υπολειμματικό χλώριο στο νερό, παρά μόνο κατώτατο. Η Υγειονομική διάταξη 5673 του 1958 που ισχύει ακόμη αναφέρει ότι «το ποσόν του εισαγομένου χλωρίου εξαρτάται εκ της ποιότητος του ύδατος και θα είναι τοσούτον, ώστε να παρέχει υπόλειμμα ελευθέρου χλωρίου εις τα ακρότατα σημεία του δικτύου υδρεύσεως τουλάχιστον 0,20mh/l…». Παράλληλα η Παγκόσμια Οργάνωση υγείας θέτει ως ανώτατο όριο τα 5 mg/l ενώ η νομοθεσία των Η.Π.Α. τα 4 mg/l.
3. Η χλωρίωση του πόσιμου νερού του δικτύου της ΔΕΥΑΜΒ γίνεται με αυτόματους χλωριωτήρες οι οποίοι ελέγχονται καθημερινά για τη σωστή λειτουργία τους και οι οποίοι είναι ρυθμισμένοι έτσι ώστε η συγκέντρωση του υπολειμματικού χλωρίου στο δίκτυο να κυμαίνεται μεταξύ 0,20 – 0,50 mg/l. Συγκεντρώσεις εκτός του παραπάνω εύρους οπωσδήποτε μπορούν να μετρηθούν αλλά μόνο περιστασιακά και οφείλονται σε παροδική δυσλειτουργία των συστημάτων χλωρίωσης.
4. Εντός των ημερών υπογράφεται σύμβαση με τον ανάδοχο του έργου «Αυτοματοποίηση Δικτύου Ύδρευσης» της ΔΕΥΑΜΒ, προϋπολογισμού 2,5 εκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο περιλαμβάνεται και η προμήθεια και τοποθέτηση αυτόματων μηχανισμών χλωρίωσης στις δεξαμενές και στο δίκτυο ύδρευσης του Πολεοδομικού Συγκροτήματος, με απ’ ευθείας αναμετάδοση σε πραγματικό χρόνο των συγκεντρώσεων του υπολειμματικού χλωρίου στο νερό και παράλληλη δυνατότητα παρέμβασης από το κεντρικό σύστημα (control room) για τυχόν διόρθωση των τιμών. Με αυτό τον τρόπο θα διασφαλίζονται πλέον οι περιστασιακές αποκλίσεις που παρατηρούνται μερικές φορές σήμερα.
5. Τα παραπροϊόντα της χλωρίωσης, τα οποία δημιουργούνται όταν υπάρχει οργανικό φορτίο στο νερό, είναι από ελάχιστα ως μη προσδιορίσιμα στο νερό της ΔΕΥΑΜΒ σύμφωνα με αναλύσεις που γίνονται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και σύμφωνα με ανεξάρτητη έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
Μετά τα παραπάνω είναι φανερό ότι κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει από τη χλωρίωση του νερού της Μείζονος Περιοχής Βόλου και συνεπώς ο αναιτιολόγητος θόρυβος γύρω από αυτή δημιουργεί μόνο φοβίες στον καταναλωτή και ερωτηματικά για τις προθέσεις των δημοσιευμάτων.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ»:
Οι δηλώσεις των υπευθύνων της ΔΕΥΑΜΒ συσκοτίζουν την πραγματικότητα καθώς:
1ον) Η Νομοθεσία ορίζει σαφώς ότι η ποσότητα του υπολειμματικού χλωρίου (ελεύθερο χλώριο) στο νερό θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μην δημιουργεί προβλήματα στην υγεία των καταναλωτών.
Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα το χλώριο δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 0,50mg/lit (βλέπε έκθεση πραγματογνωμοσύνης Καθηγητών Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Οκτώβριος 2006).
2ον) Οι τιμές των ορίων των ΗΠΑ που επικαλούνται οι υπεύθυνοι της ΔΕΥΑΜΒ αναφέρονται στο ολικό χλώριο (δηλαδή στη μέγιστη ποσότητα χλωρίου που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά την επεξεργασία του νερού, πριν αντιδράσει με τα διάφορα συστατικά του νερού) και όχι στο υπολειμματικό χλώριο (ελεύθερο) που παραμένει στο νερό μετά τη διαδικασία της απολύμανσης.
3ον) Γιατί, αφού όπως ισχυρίζεται η επιχείρηση τα επίπεδα του χλωρίου είναι υπό έλεγχο και οι ασφαλείς για τους καταναλωτές συγκεντρώσεις, προβαίνει σε επένδυση αυτομάτων μηχανισμών χλωρίωσης της τάξεως του 1 δις δραχμών περίπου;
4ον) Γιατί, αφού είναι φυσιολογικές κατά τη ΔΕΥΑΜΒ οι υπερβάσεις του ορίου του ελευθέρου χλωρίου των 0,50mg/lit, αλλοίωνε τα στοιχεία των γεωτρήσεων που έβγαιναν μεγαλύτερα από τα όρια των 0,5mg και πλαστογραφούσε τις τιμές που έστελνε στη Διεύθυνση Υγείας;
5ον) Τέλος η χλωρίωση αποτελεί όντως την πλέον διαδεδομένη μέθοδο απολύμανσης, γιατί είναι η πιο φθηνή, όχι όμως και η πιο ασφαλής και αποτελεσματική.
