Ομόφωνα εγκρίθηκαν οι όροι διαγωνισμού για το γεφύρι στην Τσαγκαράδα
Με ομόφωνη απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Ζαγοράς, εγκρίθηκαν τα τεύχη δημοπράτησης για τη διενέργεια ανοικτού διαγωνισμού του έργου «Αποκατάσταση τοξωτού γεφυριού Τσαγκαράδας στη θέση «Κακοσκάλι» του Δήμου Ζαγοράς Μουρεσίου», που ανέρχεται στο ποσό των 78.000,02€. Με την ίδια απόφαση καθορίστηκαν οι όροι διακήρυξης του πρόχειρου διαγωνισμού για το έργο.
Σύμφωνα με την εισήγηση που παρουσιάστηκε στην Επιτροπή από την Προεδρεύουσα κα Μαρία Σαμαρά «στην προβιομηχανική Ελλάδα το κύριο δομικό υλικό ήταν η πέτρα και ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα που απασχολούσαν περισσότερο τους κατοίκους ήταν η ασφαλής διέλευση των οδοιπόρων και των μεταφορικών μέσων τους πάνω από ποτάμια, ρέματα και χείμαρρους. Τα μόνα εφικτά αλλά λειτουργικά τεχνικά έργα που μπορούσε να κατασκευάσει ο ασπούδαστος μάστορας της εποχής εκείνης για να δώσει τη λύση στο συγκοινωνιακό πρόβλημα ήταν τα πέτρινα γεφύρια. Οι πέτρινες τοξωτές γέφυρες ήταν μεγάλη ανακάλυψη για τον προβιομηχανικό άνθρωπο και αποτελούν σταθμό στην εξελικτική πορεία της παγκόσμιας γεφυροποιΐας.
Ολα τα πέτρινα γεφύρια ανάλογα με τον αριθμό των τόξων τους ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες τα μονότοξα και τα πολύτοξα.
Στη συγκεκριμένη μελέτη εξετάστηκε η αποκατάσταση πέτρινου μονότοξου ψαλιδωτού γεφυριού που βρίσκεται στη θέση Κακοσκάλι Τσαγκαράδα Αγ. Ταξιάρχης Δήμος Ζαγοράς – Μουρεσίου.
Η διάσωση του συγκεκριμένου γεφυριού αποτελεί μοναδικό πολιτιστικό στοιχείο του σήμερα στο σπάνιο ταξίδι του ιστορικού χωροχρόνου. Η συντήρηση –
αποκατάσταση του γεφυριού σύμφωνα με την διεπιστημονική μελέτη αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής μας, ενώ παράλληλα συμβάλλει στην τουριστική ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος.
Το συγκεκριμένο γεφύρι είναι κτισμένο σε μια δυσπρόσιτη θέση και χρησιμεύει ακόμη και σήμερα στη συνέχιση μίας συγκοινωνιακής γραμμής δηλαδή λιθόστρωτου δρόμου (καλντερίμι), μονοπατιού. Η απόλυτη ένταξη του γεφυριού στο φυσικό περιβάλλον, το αριστούργημα της λαϊκής τέχνης είναι σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον φυσικό τοπίο.
Η τοποθεσία και το πλάτος του ποταμού ήταν αυτά που προσδιόρισαν το σχήμα του
γεφυριού δηλαδή μονότοξο ψαλιδωτό, αλλά και τις διαστάσεις του δηλαδή το μήκος το
πλάτος και το άνοιγμα της καμάρας.
Το τόξο αναπτύσσεται όμοια και από τις δύο πλευρές με τις καλοπελεκημένες πέτρες που έχουν περίπου ίσες διαστάσεις μεταξύ τους. Οι πέτρες αυτές ονομάζονται θολίτες και απαρτίζουν την πρώτη σειρά του τόξου δηλαδή το στεφάνι ή διάζωμα. Στο ψηλότερο σημείο του τόξου μπαίνει το κλειδίη πέτρα δηλαδή που κρατάει όλες τις άλλες στη θέση τους. Από το κλειδί ξεκινούν οι δυνάμεις οι οποίες πιέζοντας προς τα πλάγια μεταβιβάζονται σταδιακά στις βάσεις. Η λάξευση του κλειδιού έχει γίνει με μεγάλη ακρίβεια. Στη συνέχεια με ελαφρώς πελεκημένες πέτρες είναι στρωμένο το κατάστρωμα του γεφυριού όπως ακριβώς τα λιθόστρωτα δρομάκια κοινώς καλντερίμια».
Οι μελετητές κατέγραψαν μία βαθιά συνεχόμενη ρωγμή κατά μήκος του τόξου, αποσύνθεση των πέτρινων υλικών και διάσπαση του κονιάματος. Επίσης στην αριστερή πρόσοψη υπάρχει μερική υποχώρηση της μετώπης δηλαδή τείνουν να αποκολληθούν οι θολίτες που καταλήγουν στο κλειδί λόγω της ρωγμής. Γενικότερα η αποσάθρωση του κονιάματος των αρμών δόμησης δυσκολεύουν τη συγκράτηση των λίθων. Πολύ επικίνδυνα όμως είναι τα ραγίσματα στους λίθους των ακρόβαθρων που στηρίζουν όλο το γεφύρι», ζητήματα που θα αντιμετωπιστούν με τις εργασίες που δρομολογήθηκαν.
