Συνολικά 77 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το Ολοκαύτωμα, που καταγράφηκε ως η πιο μελανή σελίδα στην παγκόσμια ιστορία. Μέρα μνήμης Ολοκαυτώματος, με την Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου να διοργανώνει εκδήλωση την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου. Μήνυμα για την συγκεκριμένη μέρα εξέδωσε, στο μεταξύ, ο αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Χατζηγάκη, Αλέξης Χατζηγάκης.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Με κατάθεση στεφάνων, που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου στις 11 το πρωί στο μνημείο του Ολοκαυτώματος, η Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου τιμά τη μνήμη των θυμάτων. Στις 6 το απόγευμα της ίδιας μέρας διοργανώνεται διαδικτυακή εκδήλωση, αφιερωμένη στην επέτειο που χαράχτηκε ανεξίτηλα στις σελίδες της ιστορίας.
Με δήλωσή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου Μαρσέλ Σολομών υπογραμμίζει, με αφορμή τη σημερινή μέρα, τα διαχρονικά μηνύματα που εκπέμπει.
«Είναι σημαντική η σημερινή μέρα, διότι αποτελεί φόρο τιμής στη μνήμη των αθώων θυμάτων του Ολοκαυτώματος και το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε σε κάθε κατεύθυνση, είναι να μην υπάρξει ποτέ ξανά στο μέλλον. Το μήνυμά μας είναι να εξαλειφθεί το φαινόμενο του αντισημιτισμού και του ρατσισμού, που είναι έντονο ακόμη και σήμερα» επισημαίνει ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου.
Οικογένεια με προσφορά
Με αφορμή τη σημερινή μέρα, η σκέψη στρέφεται σε οικογένειες του Βόλου που προσέφεραν τα μέγιστα στη διάσωση Εβραίων. Σημαντική η προσφορά της οικογένειας Χατζηγάκη, η οποία τιμήθηκε για την αλληλεγγύη της από την Ισραηλιτική Κοινότητα Βόλου, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 15 Μαΐου 2016, στο Πνευματικό Κέντρο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών.
Ανάμεσα στους κεντρικούς ομιλητές της εκδήλωσης είχε παρευρεθεί κι ο αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Ιδρύματος Χατζηγάκη και διευθυντής του Χημείου της Εταιρείας «Ελληνικά Πετρέλαια», Αλέξης Κ. Χατζηγάκης, κάνοντας αναδρομή στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τον διωγμό της εβραϊκής οικογένειας του Βολιώτη τραπεζίτη Ισίδωρου Βαρούχ.
Με μια ιδιαίτερα συγκινητική τοποθέτηση, ο Αλέξης Κ. Χατζηγάκης μετέφερε τις διηγήσεις του πατέρα του, Κωνσταντίνου, σχετικά με τις επιτυχείς προσπάθειες διάσωσης της κυνηγημένης -από τη μανία των Γερμανών- οικογένειας Βαρούχ, η οποία το 1943 φυγαδεύτηκε από την οικογένεια Χατζηγάκη. «Ήταν ένας φόρος τιμής στην ειλικρινή και ανιδιοτελή φιλία μεταξύ των δύο οικογενειών η οποία διατηρείται αναλλοίωτη, μέχρι και σήμερα», σημείωνε στο σχετικό δελτίου Τύπου της εκδήλωσης η Ι.Κ.Α.
Αξιοσημείωτο είναι πως στο πλαίσιο της εκδήλωσης, η Εβραϊκή Κοινότητα του Βόλου επίδωσε τιμητική πλακέτα στον Αλέξη Χατζηγάκη, τιμώντας με τον τρόπο αυτό συνολικά την οικογένεια Χατζηγάκη για την αλληλέγγυα δράση της και τη συμβολή της τόσο στην διάσωση της οικογένειας Βαρούχ, όσο και άλλων Εβραίων του Βόλου.
Κι αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η προσφορά της οικογένειας Χατζηγάκη αναγνωρίστηκε από την Εβραϊκή Κοινότητα. «Η Ισραηλινή Κοινότης του Βόλου το 1996 σε γιορτή απένειμε σε πολλούς κατοίκους της πόλεως, μετάλλιο, εις αναγνώρισιν της ανθρωπιστικής πράξεως τον δύσκολο εκείνο καιρό με κίνδυνο της ζωής των να σώσουν τους συμπολίτας Εβραίους. Σε ‘μένα παρεδόθη το μετάλλιον δια την σωτηρίαν της οικογ. Βαρούχ», γράφει στα χειρόγραφα απομνημονεύματά του ο διακεκριμένος ιατρός Κωνσταντίνος Αλ. Χατζηγάκης.
Μήνυμα για το Ολοκαύτωμα
«Το στυγερό έγκλημα του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Ευρώπης ήταν ένα από τα κορυφαία ανάμεσα στις φρικτές στιγμές της ανθρωπότητας. Αυτή η οργανωμένη επίθεση, αρχικά ενάντια στα δικαιώματα και τελικά ενάντια στην ίδια την ζωή των Εβραίων συμπολιτών μας, θα σημαδεύει για πάντα την συλλογική μας μνήμη.
Η καλύτερη απόδοση τιμής στα αθώα θύματα του ναζισμού είναι η συνειδητοποίηση ότι αποτελεί βασική ευθύνη μας –και ως άτομα και ως κοινωνία– το να διασφαλίζουμε την απόλυτη προστασία των δικαιωμάτων όλων των συμπολιτών μας, χωρίς διακρίσεις. Στο Ιδρυμα Χατζηγάκη νοιώθουμε έντονα αυτή την ευθύνη καθώς, την εποχή της Ναζιστικής κατοχής, τα μέλη της οικογένειας μπήκαν σε πραγματικό κίνδυνο ζωής προκειμένου να βοηθήσουν και να προφυλάξουν τους Εβραίους συμπολίτες τους –χωρίς δεύτερη σκέψη» υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο Αλέξης Χατζηγάκης, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Χατζηγάκη, για τη σημερινή μέρα.
Σημαντική μαρτυρία
Σχετικά με τη διάσωση της οικογένειας Βαρούχ, ο Κωνσταντίνος Αλ. Χατζηγάκης, που έζησε τα γεγονότα ως έφηβος στην περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, διηγείται στα χειρόγραφα απομνημονεύματά του: «[…] στο επιταγμένο για αξιωματικούς δωμάτιο του σπιτιού μας, είχαν έλθη δύο αξιωματικοί, ο ένας Πρώσσος λοχαγός κι ο άλλος ανθυπολοχαγός από το Ανόβερο.
Το σπίτι μας είχε πολύ μεγάλη αυλή, η οποία ήτο κοινή με το διπλανό σπίτι της θείας μου Αλίκης Θεράπου. Στο ημιυπόγειο αυτού του σπιτιού ευρίσκετο το δικηγορικό γραφείο του πατέρα και των θείων μου. Η είσοδος του γραφείου ήτο προς τον δρόμο και στον ακριβώς απέναντι τοίχο είχε δύο μικρά παράθυρα που μπορούσε κανείς σκυμμένος να περάση προς την αυλή.
Ενα απόγευμα ο θείος μου Μήτσος μου παρήγγειλε να πάω στο γραφείο. Όταν πήγα, δίπλα στο θείο μου ήταν δύο χωριάτες, ένας άνδρας κοντός και άσχημος και μία ωραιοτάτη γυναίκα (προφανώς ντυμένοι χωριάτες για κάλυψη). Ηταν ο τραπεζίτης του Βόλου Εβραίος Βαρούχ και η σύζυγός του.Ο θείος μου, έδωσε την οδηγία του. Κρύψε τους στην ίσμπα.
Τους πέρασα από την αυλή με προσοχή μη μας δουν οι Γερμανοί που μένανε στο σπίτι, τους κατέβασα στο υπόγειο από μια αφανή πόρτα και τους έκρυψα στην ίσμπα. Ισμπα ήταν ένα δωμάτιο κρυφό-τυφλό το οποίο ως πόρτα είχε μια ντουλάπα που αν έβγαζες ένα μεγάλο καρφί από ένα σημείο, άνοιγε ως πόρτα ολόκληρη. Τους έκρυψα και τους έδωσα ένα σύνθημα με κτυπήματα για αναγνώριση.
Ο θείος μου κατάφερε ντύνοντάς τους χωριάτες με κίνδυνο μεγάλο να τους φέρη στα Τρίκκαλα και μετά από αρκετές ημέρες να τους φυγαδεύση σε χωριό όπου ο θείος μου είχε κουμπάρους λόγω της πολιτικής».
