Εικόνες της γιορτινής κίνησης του παρελθόντος ζωντανεύουν μέσα από την αφήγηση γνωστού Βολιώτη επαγγελματία, του Νίκου Πριονά, ο οποίος συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση, που μετράει οχτώ και πλέον δεκαετίες. Ο Βολιώτης έμπορος, ο οποίος αντιπροσωπεύει την τρίτη γενιά στην οικογενειακή επιχείρηση γαλακτοκομικών ειδών, αφηγείται στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ στιγμιότυπα του παρελθόντος, ανακαλώντας τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας, αλλά και τις αφηγήσεις του παππού και του πατέρα του.
Το κατάστημα άνοιγε στις 6 το πρωί και η δουλειά συνεχίζονταν μέχρι τις 11 το βράδυ, με τους καταναλωτές να σχηματίζουν ουρές, που έφταναν έξω από την πόρτα του ιστορικού γαλακτοπωλείου, σε όλη τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου. Η κορυφαία δεκαετία για το κατάστημα ήταν η περίοδος από το 1960 μέχρι το 1980 κι όπως αφηγείται ο Νίκος Πριονάς, «τις γιορτινές μέρες δεν προλαβαίναμε να εξυπηρετούμε τον κόσμο. Υπήρχε ο παππούς, ο πατέρας μου, εγώ που βοηθούσα από μικρή ηλικία, ο υπάλληλος του καταστήματος και πολλές φορές επιστρατεύαμε και την μητέρα μου».
Οι καταναλωτές προμηθεύονταν μεγάλες ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων κι όπως θυμάται ο ίδιος, ο πατέρας του άνοιγε κάθε εβδομάδα πέντε βαρέλια με τυρί φέτα, λόγω της πολύ μεγάλης κατανάλωσης που υπήρχε.
«Θυμάμαι τον πολύ κόσμο, τα ψώνια σε μεγάλες ποσότητες, το λιωμένο βούτυρο, τη φέτα, το κασέρι, τα γλυκά που πουλούσαμε σε μεγάλα ταψιά» αφηγείται ο Νίκος Πριονάς, ανακαλώντας παιδικές μνήμες από το γαλακτοπωλείο, το οποίο δημιούργησε, σημειωτέον, ο συνονόματος παππούς του προπολεμικά, στα 1929. Στη συνέχεια η εμπορική σκυτάλη περιήλθε στα χέρια του πατέρα του Απόστολου για πολλά χρόνια και μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Νίκος Πριονάς συνεχίζει με το ίδιο μεράκι την οικογενειακή παράδοση.
Ανακαλώντας εικόνες του παρελθόντος, ο Βολιώτης επαγγελματίας θυμάται τα τραπεζάκια στο παλιό κατάστημα του παππού, όπου κάθε πρωί δεκάδες Βολιώτες απολάμβαναν γάλα ζεστό, βούτυρο με μέλι σε ψωμί, γιαούρτι, κρέμα, αλλά και τυρί για πρωινό, πριν την εργασία τους ή στο διάλειμμα της δουλειάς τους.
Το κλίμα ήταν τελείως διαφορετικό όπως επισημαίνει ο ίδιος, για να προσθέσει ότι «οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι, χαμογελαστοί, καθόλου προβληματισμένοι, και αγόραζαν μεγαλύτερες ποσότητες γαλακτοκομικών στην περίοδο των γιορτών, τρία κιλά τυρί, δέκα γιαούρτια, δύο κιλά κασέρι. Υπήρχε αγοραστική δύναμη και μεγάλη κίνηση στην αγορά, όπου και να πήγαινες. Ακόμη και σε συνοικιακά καταστήματα είχε πολύ κόσμο. Παντού υπήρχε ζωντάνια, χαμόγελο, άλλη διάθεση», τονίζει.
Η πόλη ολόκληρη, απ’ άκρη ως άκρη, πάλλονταν στους ρυθμούς της γιορτής, της προσμονής της καινούργιας χρονιάς. Οι Βολιώτες βίωναν με ενθουσιασμό το γιορτινό κλίμα και προμηθεύονταν αγαθά σε πολύ μεγάλες ποσότητες για το γιορτινό τραπέζι. Το κλίμα των παλαιότερων εποχών ήταν τελείως διαφορετικό κι όπως τονίζει ο συνεχιστής της μακρόχρονης εμπορικής ιστορίας της οικογένειας Πριονά, «ήταν ασύλληπτες οι ποσότητες των γαλακτοκομικών και τυροκομικών προϊόντων που προμηθεύονταν ο κόσμος, τις παλιές, καλές εποχές, αλλά η εικόνα άλλαξε την τελευταία δεκαετία».
