Η ζωή του είναι συνυφασμένη με τη θάλασσα και κάθε φουρτούνα, κάθε ταξίδι, αποτέλεσε την αφορμή για μια έμμετρη σκέψη που μετουσιώθηκε σε τραγούδι.
Ο 58χρονος Γιάννης Μαλασιώτης, ο λαϊκός τραγουδοποιός από την Αγία Κυριακή Τρικερίου, έχει γράψει 600 περίπου τραγούδια, καταγράφοντας συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς, ενώ συνεχίζει με την ίδια πάντα ευαισθησία την ίδια δραστηριότητα.
Ο κ. Μαλασιώτης προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια, καθώς παππούς του ήταν ο γνωστός λαουτιέρης του Πηλίου Κώστας Σινάνης, αδελφός της μητέρας του Ελένης, ο διακεκριμένος ζωγράφος και γλύπτης Θανάσης Φάμπας και πρώτος εξάδελφός της, αντίστοιχα, ο κορυφαίος σολίστ κιθάρας, Δημήτρης Φάμπας. Παράλληλα, μιλάει με περηφάνια για το γνωστό συνθέτη Ανδρέα Κατσιγιάννη, λέγοντας χαρακτηριστικά «είναι ανεψιός μου, από εξαδέλφη».
Τα μουσικά του ακούσματα προέρχονται απότην Πηλιορείτικη παράδοση, ενώ όπως αναφέρει ο ίδιος μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ «ο παππούς μου ήταν λαουτιέρης και τον άκουγα από τότε που ήμουν πέντε χρονών, να παίζει σε γάμους και πανηγύρια».
Η μουσική και η θάλασσα συνδέθηκαν άρρηκτα με τη ζωή του, καθώς ο πατέρας του Νικόλαος, ήταν αλιέας και ιδιοκτήτης δύο καϊκιών, της «Βαγγελίστρας» και του «Αγίου Νικολάου».
Ο Γιάννης Μαλασιώτης, ο οποίος είναι γνωστός με το προσωνύμιο «Εγγλέζος», δούλεψε σε ποντοπόρα πλοία από νεαρή ηλικία, κάνοντας «δύο φορές το γύρο του κόσμου» όπως υπογραμμίζει. Εφτασε μέχρι τη γη του πυρός στη διάρκεια των υπερατλαντικών ταξιδιών που πραγματοποίησε δουλεύοντας σε μεγάλο φορτηγό πλοίο, ενώ όπως αναφέρει χαρακτηριστικά είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τους Εσκιμώους, τους οποίους χαρακτηρίζει ως «οι καλύτεροι άνθρωποι στον κόσμο».
Τα βιώματα που αποκόμισε ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο και ο προβληματισμός του για την Ελλάδα της κρίσης, τον οδήγησαν στη ρότα των στίχων που καταγράφουν με ευαισθησία στιγμές από τη ζωή του. Ο συνταξιούχος σήμερα ναυτικός, εξακολουθεί να γράφει στίχους, τους οποίους πουλάει για βιοποριστικούς λόγους, ενώ το μεγάλο του παράπονο είναι ότι δεν αναγράφηκε ποτέ το όνομά του στους στίχους του, που έγιναν τραγούδια.
Ο κ. Μαλασιώτης είναι πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και λυπάται βλέποντας νέα παιδιά με περγαμηνές και όνειρα να αδυνατούν να εξασφαλίσουν εργασία. «Είμαι πολύ προβληματισμένος για τα χρόνια που έρχονται, γιατί βλέπω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλα τα παιδιά του κόσμου, τα οποία θεωρώ δικά μου παιδιά» αναφέρει εμφανώς συγκινημένος. Μέσα από τους στοίχους που γράφει διαρκώς, αποκωδικοποιώντας όσα συμβαίνουν γύρω του, ο Γιάννης Μαλασιώτης, αποτυπώνει σκέψεις και συναισθήματα, ενώ όπως σημειώνει χαρακτηριστικά «μην τον κλαίς τον αετό, όπου πετά όταν βρέχει, μα κλαίγε το μικρό πουλί, όπου φτερά δεν έχει».
