Συγκλονίζει η αδερφή της 17χρονης, που έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή της στα Κανάλια – Ο συγκινητικός αποχαιρετισμός
Συγκλονισμένη παραμένει η τοπική κοινωνία για τον τραγικό τρόπο με τον οποίο επέλεξε μία 17χρονη μαθήτρια Λυκείου, να δώσει τέλος στη ζωή της δι’ απαγχονισμού.
Η 17χρονη Μ.Π. βρήκε κρεμασμένη από αυτοσχέδιο βρόγχο κολλητή της φίλη. Την αναζητούσε και δεν την έβρισκε ανησύχησε και μετέβη στο πατρικό της σπίτι στα Κανάλια, για να τη βρει και βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα μακάβριο θέαμα. Το άτυχο κορίτσι ήταν δίχως αισθήσεις. Μόλις το προηγούμενο βράδυ ήταν μαζί με φίλους σε πάρτι και ένα 24ωρο μετά δεν υπήρχε…
Νεότερες πληροφορίες λένε πως η άτυχη κοπέλα είχε προαποφασίσει να «φύγει». Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνουν οι αρχές εξετάζοντας τα σημειώματα που άφησε, ένα στη μητέρα της, έναν στην αδερφή της και ένα στο φίλο της. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες λένε ότι υπάρχει ακόμη ένα σημείωμα του οποίου όμως είναι άγνωστος ο αποδέκτης.
Η νεαρή κοπέλα λίγο πριν κάνει το απονενοημένο διάβημα αποφάσισε να «απευθυνθεί» στους πλέον κοντινούς της ανθρώπους και να τους εξηγήσει τους λόγους που αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της. Καλά πληροφορημένες πηγές λένε ότι τους ζητάει συγνώμη και δηλώνει ότι ήθελε για εκείνη αυτή τη «μεγάλη έξοδο».
Η τοπική κοινωνία των Καναλίων είναι συγκλονισμένη. Η οικογένεια της 17χρονης έχει δεχθεί πολλά χτυπήματα της μοίρας. Πριν από κάποια χρόνια «δοκιμάστηκε» με μία σοβαρή ασθένεια που αντιμετώπισε η μεγαλύτερη κόρη. Το πρόβλημα ξεπεράστηκε, μέχρι που η οικογένεια συγκλονίστηκε από μία μεγάλη απώλεια. Απεβίωσε από καρκίνο μέσα σε λίγους μήνες ο πατέρας της 17χρονης στον οποίο έτρεφε μεγάλη αδυναμία.
Η μητέρα της και η αδερφή της είναι συντετριμμένες. Η αδερφή της ωστόσο σεβόμενη την επιλογή της, με ανάρτησή της στα social media «αποχαιρετά» την αδερφή της με ένα κείμενο που «ραγίζει» καρδιές».
Ειδικότερα τονίζει: «Το μωρό μας δεν είναι πια σπίτι. Μοιάζει αδιανόητο και φυσικό ταυτόχρονα. “Γελάω και κλαίω μαζί”, μου είπε πρόσφατα. Απ’ όταν άρχισε να καταλαβαίνει τον εαυτό της, ήθελε οι αποφάσεις της ζωής της να είναι δικές της. Το δεχτήκαμε και καμαρώναμε για το δυναμισμό της. Νιώθουμε περήφανες για κείνη και τώρα. Διάλεξε συνειδητά πώς να κάνει τη μεγάλη έξοδο.
Πώς και γιατί μη ρωτάτε. Το φορτίο που σήκωνε ήταν πολύ βαρύτερο απ’ όσο της αναλογούσε. Νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη που έφτασε ως εδώ, που τα κατάφερε.
Εύχομαι ότι έφυγε με τη ψυχή της όσο πιο γεμάτη γινόταν. Από έρωτα, γέλιο, αγκαλιές, φίλους, αγάπη, φιλιά. Ξέρω πως, φυσικά, δεν ήταν πλήρης. Είχε τόσα σχέδια και όνειρα, ανάγκες, επιθυμίες. Η ανάγκη της για λύτρωση, όμως, ήταν μεγαλύτερη απ’ οποιαδήποτε άλλη. Δεν θέλουμε αμήν και κεράκια. Ούτε λύπηση. Δεν ήταν καημένη. Ήταν μία επαναστάτρια. Κι ακόμα είναι. Ενα μίγμα ευαισθησίας κι αξιοπρέπειας. Το ωραιότερο μαγκάκι.
Αυτό κρατήστε από τη Μαρία. “Κι όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει”. Μωράκι μου, σ’ αγαπώ πολύ».
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
