Το δικαστήριο καταδίκασε τους Αχ. Μπέο και Στ. Παπαευσταθίου αν και ο Εισαγγελέας πρότεινε απαλλαγή – «Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται», ανέφερε ο κ. Μπέος που θα ασκήσει έφεση
Ποινή φυλάκισης 30 μηνών και χρηματικό πρόστιμο χιλίων ευρώ επέβαλλε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου στον δήμαρχο Βόλου, Αχιλλέα Μπέο και τον πρώην πρόεδρο της ΔΕΥΑΜΒ, Στέργιο Παπαευσταθίου, μετά από μήνυση που κατέθεσε σε βάρος τους η ΕΡΓΗΛ, η εργολήπτρια εταιρεία με την οποία η δημοτική επιχείρηση βρίσκεται σε δικαστική διαμάχη για έργο αντικατάστασης των σωλήνων ύδρευσης από το 2005, το οποίο σύμφωνα με πραγματογνωμοσύνη του ΤΕΕ Μαγνησίας, παραδόθηκε «μισό».
Οι κ.κ. Μπέος και Παπαευσταθίου καταδικάστηκαν από το δικαστήριο για τις κατηγορίες της «ψευδούς κατάθεσης μήνυσης» και «ψευδούς κατάθεσης κατά συναυτουργία», μολονότι ο εισαγγελέας της έδρας πρότεινε την απαλλαγή τους από τις κατηγορίες.
Η απόφαση προκάλεσε την αντίδραση του δημάρχου, Αχιλλέα Μπέου που μίλησε για «θέατρο του παραλόγου που συνεχίζει τις παραστάσεις του στο χώρο της Δικαιοσύνης στον Βόλο» κατονομάζοντας μάλιστα στην πρόεδρο του δικαστηρίου, στην οποία απέδωσε εμπάθεια στο πρόσωπό του. Δήλωσε μάλιστα ότι θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης.
Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, οι νομικοί σύμβουλοι της ΕΡΓΗΛ υποστήριξαν ότι η εταιρεία συκοφαντήθηκε από τις συνεχείς σε βάρος της μηνύσεις.
Από την πλευρά του, ο νομικός σύμβουλος της ΔΕΥΑΜΒ, Τριαντάφυλλος Εμμανουηλίδης αναφέρθηκε στις αξιώσεις της ΕΡΓΗΛ που έθεσαν σε κίνδυνο την ίδια τη λειτουργία της ΔΕΥΑΜΒ και κατ’ επέκταση της πόλης, υπογραμμίζοντας ότι οι νομικές κινήσεις που έγιναν είχαν ως μοναδικό στόχο την προάσπιση των συμφερόντων της πόλης.
Με αφορμή την απόφαση, ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το θέατρο του παραλόγου δυστυχώς συνεχίζει τις παραστάσεις του στο χώρο της Δικαιοσύνης στον Βόλο, με μια δικαστή, ονόματι Μιχαηλίδου, που την έχασε το θέατρο και την «κέρδισε» η Δικαιοσύνη να πρωταγωνιστεί αρνητικά.
Η εν λόγω κυρία, με λαμπρές σπουδές στην υποκριτική τέχνη, συνέχισε να εκδηλώνει την εμπάθειά της στο πρόσωπό μου, επιβάλλοντάς μου ποινή 30 μηνών, με αναστολή, παρά την πρόταση του Εισαγγελέα για την αθώωση μου, για το βαρύ και ασυγχώρητο – προφανώς κατά την άποψή της – αδίκημα, να μην ανοίξω τα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ και να εκχωρήσω τα χρήματα των πολιτών του Βόλου και της ΔΕΥΑΜΒ στη γνωστή πια σε όλους μας ΕΡΓΗΛ. Όχι δικά μου χρήματα, αλλά χρήματα της πόλης και των πολιτών!
Για τους μη γνωρίζοντες η εν λόγω κυρία με έχει καταδικάσει και στο παρελθόν, απόντος του συνηγόρου μου, σε 18μηνη φυλάκιση με στέρηση των πολιτικών μου δικαιωμάτων (!), παρεπόμενη ποινή που είχε καταργηθεί, μετά από μήνυση του γνωστού Αρχιμήδη, μια ποινή που φυσικά εξαφανίστηκε στο Εφετείο, όπου την υπόθεση εκδίκασαν δικαστές με ήθος, αξία και ακεραιότητα και παρά το γεγονός ότι κλήθηκε να την στηρίξει – φαντάζομαι εντελώς συμπτωματικά – ένας γνωστός ποινικολόγος του Βόλου (μαντέψτε ποιος, δεν είναι και δύσκολο). Όλα μπερδεύονται γλυκά (;) σε αυτή την πόλη…
Φυσικά και κατά της ποινής αυτής προσφεύγω στο Εφετείο, όπου ουδεμία αμφιβολία έχω ότι θα δικαιωθώ και πάλι, Το θέμα ωστόσο παραμένει τόσο ως προς την ηθική του διάσταση, όσο και προς την αντιστοίχισή του στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, ιδιαίτερα όταν μία δικαστής επιπλήττει δημόσια και εν τέλει καταδικάζει έναν αιρετό γιατί αυτός είχε την αποκοτιά να μην υποκύψει σε πιέσεις και εκβιασμούς και να υπερασπιστεί το δημόσιο χρήμα, την λαϊκή περιουσία, από έναν εργολάβο που ο πιο μετριοπαθής χαρακτηρισμός που του έχει αποδοθεί από όλους είναι “ληστρικός”.
Ας μην ξεχνά η παρ’ ολίγον ιέρεια της τέχνης ότι ακόμη και στο θέατρο και οι κριτικοί εν τέλει κρίνονται. Είναι αρχή της Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα: Οι κρίνοντες να κρίνονται… Αλλωστε ο σεβασμός κερδίζεται, δεν απαιτείται…».
