«Δεν συμβιβαζόμαστε με τη βαρβαρότητα που θάβει τα δικαιώματά μας και των οικογενειών μας κάτω από τα κέρδη των ομίλων» ήταν το θέμα της εκδήλωσης που πραγματοποίησε ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Ν. Μαγνησίας.
Η εκδήλωση έγινε στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας κάτω από τη σκιά του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη και πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 11 Μαρτίου.
Την εκδήλωση άνοιξε η πρόεδρος του Συλλόγου Κωτή Ρίτσα με αναφορά στην ιστορική επέτειο της 8ης Μάρτη του 1857. Στη συνέχεια ακολούθησε η κεντρική ομιλία από την ειδική γραμματέα Τσιαπλέ Μυρτώ η οποία ανέφερε: « Η φετινή 8η Μάρτη ήταν η μέρα που έγινε μεγάλο ποτάμι η οργή του λαού για το έγκλημα στα Τέμπη, μια οργή που κανένας δεν μπορεί να σταματήσει. Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας φέτος τιμήθηκε με την πιο ουσιαστική μορφή, αυτή του οργανωμένου αγώνα γυναικών και αντρών, εργαζομένων, μαθητών, φοιτητών, αγροτών μέσα από συλλόγους και σωματεία. Για να μην ξανασυμβεί αυτό το έγκλημα, για να ακουστεί καθαρά και ξάστερα ότι οι ευθύνες αυτού του εγκλήματος δεν σταματούν σε έναν σταθμάρχη, ούτε στην κακή στιγμή που αναίσχυντα επαναλαμβάνεται τόσες μέρες. Είναι προδιαγεγραμμένο έγκλημα με αιτίες και ενόχους. Ένοχοι είναι συγκεκριμένοι: τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία, μαζί με παρατρεχάμενους που συνεργαζόταν και σχημάτιζαν κυβερνήσεις, η ΕΕ που όλα αυτά τα χρόνια έδινε τις οδηγίες για την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων και όλοι οι παραπάνω τα υλοποιούσαν με πίστη και προσήλωση στα κέρδη τους. Οι ανάγκες μας, οι ζωές μας ήταν και είναι για όλους αυτούς κόστος».
Στην συνέχεια μίλησε για την πολύμορφη βία κατά των γυναικών θέτοντας το ερώτημα πως μπορούμε να αντιπαλέψουμε τη βία κατά των γυναικών αν δεν ξέρουμε ποιες μορφές έχει! Ποια είναι η ρίζα της!
Τόνισε πως η σεξουαλική βία και κακοποίηση, ο βιασμός, η διαρροή προσωπικών στιγμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βέβαια η δολοφονία μιας γυναίκας αποτελούν σίγουρα την πιο αποκρουστική και χυδαία μορφή βίας. Ωστόσο επισήμανε πως βία όμως είναι για τις γυναίκες και η ανεργία, τα ωράρια-λάστιχο, η δουλειά με ημερομηνία λήξης χωρίς δικαιώματα, οι απολύσεις εγκύων, η έλλειψη δημόσιων και δωρεάν παιδικών σταθμών, κέντρων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και κέντρων φροντίδας ηλικιωμένων. Βία είναι οι απειλές, οι εκβιασμοί, ο εκφοβισμός από εργοδότες στις γυναίκες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους στη δουλειά και την προστασία της μητρότητας, αλλά και ενάντια στις γυναίκες που δρουν μέσα από τα σωματεία τους. Βία είναι και ο πόλεμος, που γίνεται για τους ανταγωνισμούς των επιχειρηματικών ομίλων για να κερδίζουν ακόμα περισσότερο από τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων.
Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε και σε αυτούς που μας μιλάνε για ισότητα των δυο φύλων, για γυναικεία συμμέτοχη στα «κέντρα λήψης αποφάσεων» όμως η συμμετοχή γυναικών στις κυβερνήσεις που είχαμε ως σήμερα δεν εμπόδισαν να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν αντιδραστικά νομοσχέδια που χτυπάνε ακόμη περισσότερο τα δικαιώματα της σύγχρονης γυναίκας, της γυναίκας του μόχθου.
Κλείνοντας, έδωσε μήνυμα ελπίδας πως σήμερα κάθε γυναίκα μπορεί να μετατρέψει την οργή, την αγανάκτηση που νιώθει σε δύναμη μάχης και διεκδίκησης. Να αξιοποιήσει τον σύλλογο γυναικών και το σωματείο για να αποκτήσει αυτή η δυσαρέσκεια ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να επιλέξει αυτό που τους τρομάζει και τους πονάει πραγματικά, η γυναίκα μπορεί να πρωταγωνιστήσει στον δρόμο του αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή της, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας. Δίνουμε το χέρι και σε άλλες γυναίκες για να σηκωθούν, να μπουν στο δρόμο του συλλογικού αγώνα, να μην νομιμοποιηθεί στο μυαλό καμιάς γυναίκας η βαρβαρότητα που βιώνουμε, να μην κυριαρχήσει η μοιρολατρία αλλά η ανάγκη για αγώνα μέσα από τον σύλλογο, μέσα από τα ταξικά σωματεία.
Η εκδήλωση έκλεισε με τοποθετήσεις γυναικών αλλά και με το κάλεσμα του Συλλόγου στην πανελλαδική-πανεργατική απεργία της Πέμπτης 16 του Μάρτη και στην απεργιακή συγκέντρωση στις 12:00μμ στο Θόλο του Πανεπιστημίου.
