Στους υπουργούς Παιδείας, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης ανακοίνωσε την απόφασή της η Γενική Συνέλευση του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η οποία συγκλήθηκε εκτάκτως σχετικά με την καταδίκη της φοιτήτριας του Τμήματος Λ.Κ. μετά τη σύλληψη στη διάρκεια των επεισοδίων που συνόδευσαν την πορεία της 17ης Νοεμβρίου στο Βόλο.
Η Γενική Συνέλευση του Τμήματος δηλώνει το συγκλονισμό της για την καταδίκη της φοιτήτριας του Τμήματός, παρά την αθωωτική πρόταση του Εισαγγελέα, γιατί η περιγραφή των συνθηκών σύλληψης της φοιτήτριας βρίσκονται σε απόλυτη απόκλιση και περιγράφουν γεγονότα άλλα από όσα κατέθεσαν στο ίδιο Δικαστήριο δύο αυτόπτες αστυνομικοί, γιατί με τρόπο ταπεινωτικό για το Τμήμα και για το Πανεπιστήμιο, αγνοήθηκε από την έδρα το νόημα της παρουσίας στη δίκη μεγάλου αριθμού καθηγητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, διατεθειμένων να διαβεβαιώσουν το Δικαστήριο για την ηθική ακεραιότητα και την αδιαφιλονίκητη αξιοπιστία της φοιτήτριας και γιατί ενώ μεσολάβησαν ήδη τέσσερις ημέρες από τη στιγμή της σύλληψης της φοιτήτριας, καμία δήλωση δημόσιας συγγνώμης, εξήγησης ή, έστω, ανάληψης ευθύνης δε διατυπώθηκε για την επιβολή των απαράδεκτων συνθηκών της διήμερης κράτησής της.
Αντ’ αυτού, στο δικαστήριο διατυπώθηκαν ανυπόστατες κατηγορίες από τα αστυνομικά όργανα για να δικαιολογηθεί η βιαιότητα της σύλληψής της, προσθέτει η απόφαση.
«Η Γενική Συνέλευση δεν επιθυμεί, μέσα στην οικονομία αυτής της απόφασης, να μιλήσει για το ενδεχόμενο ειδικών σχεδιασμών που εκδηλώνονται μέσα στη γενίκευση της κρίσης. Για την παρόξυνση της κοινωνικής καταστολής. Για μηχανισμούς κατασκευής ενόχων. Για τη σκοπιμότητα μιας αναδυόμενης προληπτικής σωφρονιστικής. Για τη (κατά)χρηση εξουσιών που τραυματίζουν ανεξίτηλα τον ψυχισμό των ατόμων και διαχέουν το διαλυτικό φόβο στην κοινωνία. Για το συστηματικό διασυρμό του Πανεπιστημιακού θεσμού ως τόπου παιδείας και ελευθερίας.
Η Γενική Συνέλευση θέλει, όμως, να επισημάνει ότι, η φοιτήτρια του Τμήματος Λ.Κ., σε έναν ειρωνικό συμβολισμό, καταδικάσθηκε διότι συμμετείχε στην πορεία του Πολυτεχνείου ακριβώς για να διαδηλώσει την ανάγκη να στηριχθεί το Πανεπιστήμιο στον κοινωνικό του προορισμό.
Το γεγονός της καταδίκης της αθροίζεται εξ αντικειμένου ως εμπρηστικό, διαλυτικό δεδομένο στο εσωτερικό μιας ήδη δοκιμαζόμενης λειτουργίας, που, με τρόπο καταφανώς αστόχαστο, ωθεί το Δημόσιο Πανεπιστήμιο σε απορρύθμιση», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Ανακοίνωση Δικτύου
Στο μεταξύ, ανακοίνωση εξέδωσε το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, αναφέροντας:
«Έληξε χτες το πρώτο μέρος των δικαστικών διώξεων που συμπληρώνουν πλέον απαρέγκλιτα την αστυνομική καταστολή. Οι δύο συλληφθέντες της πορείας του Σαββάτου 17/11 για την 39η επέτειο του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου «πήραν το μάθημά τους»: 6 μήνες φυλάκιση για τη φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, παραπομπή σε δίκη με κακουργηματικές κατηγορίες για το διαδηλωτή με τα 9 ράμματα στο κεφάλι μετά από τα χτυπήματα των ΜΑΤ.
Η επί 2 και 5 μέρες αντίστοιχα «φιλοξενία» των συλληφθέντων διαδηλωτών στα κρατητήρια, καθώς και η επιβεβαιωμένη από το δημόσιο νοσοκομείο κακοποίησή τους από τους «προστάτες του πολίτη» δεν αποτελούν πρωτοφανείς συμπεριφορές, αντίθετα μάλιστα, κατά τα τελευταία δυόμιση χρόνια αποτελούν πλέον τον κανόνα μετά από κάθε διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά της μνημονιακής πολιτικής και της συνεχώς αυξανόμενης κρατικής καταστολής που την συνοδεύει.
Επειδή συμμετείχαμε και εμείς στην πορεία του Σαββάτου και έχουμε ιδία αντίληψη για το τι πραγματικά συνέβη, δηλώνουμε πέραν κάθε αμφιβολίας ότι η αστυνομία προέβη σε τυχαίες συλλήψεις, ότι η αστυνομία κατασκευάζει κατηγορητήρια, ότι η αστυνομία στήνει ψευδομάρτυρες.
Οι περιγραφόμενες στην ακροαματική διαδικασία «έκνομες ενέργειες» της φοιτήτριας αποτελούν προϊόν μυθοπλασίας, δεν συνάδουν με τον χαρακτήρα της -όπως πολύ καλά τον γνωρίζουν και τον περιέγραψαν οι καθηγητές της Σχολής της-, διαψεύδονται από τις μαρτυρίες των συμφοιτητριών της που ήταν μαζί στην πορεία.
Η Πρόεδρος του δικαστηρίου έθεσε υπεράνω πάσης αμφισβήτησης την αξιοπιστία των μαρτύρων – αστυνομικών και ουσιαστικά ποινικοποίησε τη συμμετοχή στην πορεία. Και ο εισαγγελέας, παρά την αθωωτική πρότασή του, απόρησε και μέμφθηκε τη φοιτήτρια γιατί στην θέα των επελαυνόντων ΜΑΤατζήδων άρχισε να τρέχει, αφού όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, «η αστυνομία δεν πειράζει όσους δεν έχουν σχέση με επεισόδια».
Το ότι η ψευδομαρτυρία αποτελεί ποινικό αδίκημα δεν είναι αυτό που μας απασχολεί. Μας εξοργίζει η ευκολία με την οποία αστυνομικοί καταθέτουν εν γνώσει τους ψεύδη και βάζουν σε κίνδυνο την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ομαλή συνέχιση της ζωής συνανθρώπων μας. Και μας σοκάρει η αφέλεια -στην καλύτερη περίπτωση- των λειτουργών της Θέμιδας μπροστά στις εξόφθαλμες ψευδομαρτυρίες των «οργάνων του νόμου και της τάξης».
