Ο Βόλος θα μετατραπεί σε «μαγνήτη επιθέσεων», αν στον Παγασητικό εγκατασταθεί Σταθμός Υγροποιημένου Αερίου, υποστήριξε ο επικεφαλής της ΛΑΣ Βόλου, Αποστόλης Ριζόπουλος, κατά την τοποθέτησή του στις εργασίες της γενικής συνέλευσης της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Θεσσαλίας.
«Τι όφελος έχουν απ’ αυτό οι λαϊκές οικογένειες, που θα συνεχίσουν να ζουν μέσα στην ενεργειακή φτώχεια, όταν, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων, εφοπλιστών, κ.ά. προωθείται ένα έργο με απρόβλεπτες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, άκρως επικίνδυνο; Επικίνδυνο, όχι μόνο περιβαλλοντικά ή σε περίπτωση ενός ατυχήματος, αλλά και από τη μεγαλύτερη εμπλοκή του λαού μας στους ενεργειακούς και πολεμικούς ανταγωνισμούς, αφού παράλληλα με τη μετατροπή της Μαγνησίας και της Θεσσαλίας σε μια απέραντη στρατιωτική αμερικανονατοϊκή βάση, η περιοχή μας γίνεται στόχος, μετατρέπεται σε «μαγνήτη επιθέσεων». Πρόκειται για μια πολιτική που με συνέπεια προωθείται από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ σε συνέχεια αυτής του ΣΥΡΙΖΑ για «το χατίρι», για τις κερδοφόρες επενδύσεις, της αστικής τάξης της χώρας;», είπε χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος κατήγγειλε έγκλημα σε βάρος της υγείας, αλλά και του περιβάλλοντος, αναφερόμενος στον περιφερειακό σχεδιασμό διαχείρισης αποβλήτων, που προβλέπει δημιουργία μονάδας ενεργειακής αξιοποίησης δευτερογενών καυσίμων και 13 Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων για παραγωγή ηλεκτρική ενέργειας, μιλώντας για «καρκινογόνα καύση σκουπιδιών».
«Ποιο συμφέρον μπορούν να έχουν τα λαϊκά στρώματα απ’ αυτήν την επένδυση, από τις απρόβλεπτες επιπτώσεις στην υγεία τους από την καρκινογόνα καύση, όχι μόνο σε τσιμεντοβιομηχανίες και ασβεστοποιεία, αλλά και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας; Ποιο συμφέρον έχουν όταν όλα αυτά θα τα χρυσοπληρώσουν με τη χρηματοδότηση των λεγόμενων ΣΔΙΤ από τους αναπτυξιακούς νόμους, το ΕΣΠΑ ή το Πρόγραμμα Ανάκαμψης και με την αλματώδη αύξηση στις εισφορές ταφής των απορριμμάτων (έως και 400%), κόστος που φορτώνεται στις πλάτες των δημοτών μέσω των ανταποδοτικών τελών;», ανέφερε.
Ο κ. Ριζόπουλος σημείωσε ότι «η μόνη διέξοδος για κρίσιμα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο λαός είναι ο αγώνας για μια ανάπτυξη με κριτήριο τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες, που θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία, τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, ώστε να μπορεί να αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες, με τους εργαζόμενους να βρίσκονται στο τιμόνι της εξουσίας».
