Μέχρι σήμερα όλοι γνώριζαν ότι για τους ξυλοδαρμούς ανηλίκων στη δομή της «Κιβωτού» του Βόλου είχε κατατεθεί στην Αστυνομία του Βόλου μία επώνυμη καταγγελία, αυτή του Χρόνη Χλίτσιου, που εργάστηκε στη δομή και αποφάσισε να προβεί σε δημόσιες αποκαλύψεις τον περασμένο Αύγουστο.
Χθες αποκαλύφτηκε ότι μετά τον κ. Χλίτσιο, ακολούθησε μία ακόμη καταγγελία, από τη Μαρία Χαραλάμπους, ψυχολόγο στο επάγγελμα, που μέχρι πρότινος εργαζόταν ως εθελόντρια στη δομή του Βόλου, αλλά αφού προέβη σε καταγγελία στις αρχές για ξυλοδαρμό παιδιών επέλεξε να αποχωρήσει και τώρα έχει επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κύπρο.
Η κ. Χαραλάμπους γνωστοποίησε ότι προέβη σε καταγγελία, με μία συγκλονιστική ανάρτηση στα social media, στην οποία χαρακτηρίζει όσα συμβαίνουν «βόμβες».
Οπως η ίδια αναφέρει, όταν της εκμυστηρεύτηκαν τα παιδιά κλαίγοντας τους ξυλοδαρμούς τους, έτρεξε σοκαρισμένη και κατήγγειλε χωρίς δεύτερη σκέψη τα όσα «περίεργα» συνέβαιναν στη δομή.
Τη συγκλονιστική ανάρτηση της Μαρίας για τον ξυλοδαρμό των παιδιών στην «Κιβωτό του Κόσμου» χαιρέτησε ο κ. Χλίτσιος, κοινοποιώντας τη μάλιστα και σε άλλους χρήστες.
Πιο συγκεκριμένα στην ανάρτησή της η κ. Χαραλάμπους αναφέρει:
«Λοιπόν, αφού λέγονται τόσα πολλά και ο καθένας έχει τη γνώμη του, θα ήθελα και εγώ να μοιραστώ την εμπειρία μου. Δούλεψα στην «Κιβωτό» εθελοντικά από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 2022. Η επαφή μου με τα παιδιά ήταν καθημερινή, όπως και με όλο το προσωπικό.
Τους πρώτους μήνες με είχαν μαγέψει το κλίμα και η αγάπη προς τα παιδιά. Μετά από λίγο καιρό μαθαίνω από παιδαγωγούς για μια ληστεία και το τι ακολούθησε. Πρώτη βόμβα. Πέφτεις από τα σύννεφα.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζεις. Υπάρχουν δυσκολίες, τις οποίες όμως θα περίμενες, αν πραγματικά θες να δουλέψεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Επειτα μαθαίνεις ότι παιδιά πρέπει να σταματήσουν το σχολείο αναγκαστικά και τους διαβάζεις μόνο για να περάσουν την τάξη. Δεύτερη βόμβα.
Ερχεται η γιορτή, γνωρίζεις τον π. Αντώνιο και τους υπόλοιπους. Εκεί άρχισα να πιστεύω πως ίσως όσα έμαθα, κυρίως από το προσωπικό, να είναι ατυχείς περιπτώσεις. Μια φορά μου μίλησε και με είχε συγκινήσει με κάτι που μου είχε πει.
Επειτα αρχίζουν να γίνονται περίεργα πράγματα. Προσπαθείς να μάθεις. Τα παιδιά χάνουν την όση όρεξη είχαν για διάβασμα και φαίνονται αποστασιοποιημένα. Κανένα παιδί δε λέει, κανένας υπεύθυνος. Σιγά, σιγά μαθαίνεις και βλέπεις ηχογραφημένες μαρτυρίες παιδιών για τα όσα έγιναν. Τρίτη βόμβα.
Ξέρεις ότι θες να κάνεις καταγγελία, κυρίως, μόλις δώσουν τα παιδιά τις εξετάσεις τους. Όμως σε μια συνομιλία που έχεις με ένα από τα παιδιά μαθαίνεις ότι ξυλοκοπήθηκε σε μια από τις δομές. Τετάρτη βόμβα. Το παιδί μου λέει είσαι 24 ετών και με παρακαλάει κλαίγοντας να κάνω κάτι γιατί είμαι ενήλικας. Εκείνη τη στιγμή θες να του πεις να κάνει υπομονή, γιατί θα πας να καταγγείλεις. Δεν μπορείς όμως να το πεις. Περιμένεις τα άλλα παιδιά να τελειώσουν τις εξετάσεις τους.
Μέσα, με τέλη Αυγούστου, μαθαίνεις για απόλυση συναδέλφου, ο οποίος κατήγγειλε. Τότε αποφασίζεις πως δεν μπορείς να περιμένεις. Πόσες βόμβες; Πηγαίνεις, χωρίς να το γνωρίζουν. Επειτα όμως κατάλαβα πώς κάποιοι ήξεραν ότι πήγα, αν και δεν τους το είπα για να μπορώ να βλέπω τα παιδιά. Απλά κάναμε πως εγώ δεν ήξερα ότι γνώριζαν και αυτοί, πως δεν γνώριζαν για την καταγγελία που έκανα. Συνεχίζουμε τα μαθήματα με τα παιδιά.
Είχα κάνει 2 με 3 μέρες να πάω και με ρώτησε ένα παιδί, γιατί δεν ήρθα. Του είπα πως ήμουν άρρωστη. Με ρώτησε: κυρία θα έρθετε αύριο; Του είπα αν δεν προκύψει κάτι, ναι. Τελικά δε ξαναπήγα ποτέ. Μου είπαν ότι άρχισαν οι έρευνες και δεν μπορούσαν να πάνε εθελοντές. Έτσι δεν πρόλαβα να πω αντίο στα παιδιά, γιατί θα έφευγα για Κύπρο. Το ήξεραν τα παιδιά, αλλά και πάλι δεν πρόλαβα να τα αποχαιρετήσω. Οπότε τα παιδιά βίωσαν ξανά 2 «εγκαταλείψεις» από άτομα που ήταν μαζί τους καθημερινά από τη μια μέρα στην άλλη.
Ελπίζεις να μη γίνει κουκούλωμα – πας και βρίσκεις την εισαγγελία λίγο πριν φύγεις, για να τους ενημερώσεις ότι ταξιδεύεις. Υπέροχος άνθρωπος, τουλάχιστον με την κυρία που είχα μιλήσει. Της λες τι σε αγχώνει και χαίρεσαι που όλα προχωράνε. Μετά ηρεμία και ακούς για σεξουαλικά εγκλήματα. Σε ποια βόμβα είμαι;
Ξέρω ότι άνθρωποι που ήταν κοντά μου ήθελαν να αποσύρω τις κατηγορίες, πίστευαν ότι θα στιγματιζόμουν και επίσης ξέρω ότι όταν δουν τη δημοσίευση θα τους κυριεύσει αγωνία. Όμως τουλάχιστον εγώ έχω οικογένεια και φίλους, που κάποιοι από αυτούς ήξεραν τα πάντα από την αρχή.
Επίσης αυτή η αγωνία δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτήν των παιδιών, που δεν έχουν το ίδιο υποστηρικτικό σύστημα.
Οταν βλέπεις παιδιά να παρακολουθούν το σόι σου και να λένε ότι αυτή είναι η οικογένεια που θα ήθελαν να έχουν, όταν τα παιδιά φωνάζουν τις παιδαγωγούς μαμά, όταν ένα παιδί σε βρίζει στον πληθυντικό και λέει: «χαζή είστε;» και μετά φοβάται να κοιμηθεί. Όταν τους διαβάζεις και τους λες «με κοροϊδεύεις;» και σου λένε «όχι… λίγο» και καταλαβαίνεις ότι οι διακοπές των εκπαιδευτικών ίσως είναι λίγες. Όταν θυμώνεις και λες πράγματα που μετανιώνεις μετά όταν σου λένε κοροϊδευτικά για την προφορά σου σαν δικαιολογία για να μη διαβάσουν και τότε καταλαβαίνεις ότι είναι παιδιά.
Ετυχε να μη γεννηθούν σε οικογένεια, που είσαι εσύ.
Οπότε αν είναι δουλέψεις σε έναν κόσμο σαπίλας, άλλαξέ τον ή τουλάχιστον προσπάθησε. Κάνε ό,τι μπορείς και με το παραπάνω, ακόμη και αν γυρίσει ανάποδα η μπάλα.
Εκανες αυτό που έπρεπε, ακόμη και αν πηγές ένα καλό να κάνεις και έβγαλες τα μάτια σου. Καλύτερα έτσι τυφλός, παρά να κάνεις πως δεν βλέπεις.
Θα ήθελα πρώτον ό,τι εισφορές επρόκειτο να γίνουν, να γίνουν, γιατί τα παιδιά δε φταίνε σε τίποτα.
Δεύτερον υπάρχουν άνθρωποι στην «Κιβωτό» που πραγματικά αγαπάνε τα παιδιά (απλά φοβούνται να μιλήσουν. Τα αγαπάνε, αλλά δεν είναι έτοιμοι να βγάλουν τα μάτια τους ίσως γιατί φοβούνται το στίγμα και έχουν να θρέψουν τους δικούς τους). Εχω δει κάποιους από το προσωπικό πραγματικά να σκύβουν το κεφάλι για τα παιδιά, να τα νοιάζονται, να κουράζονται, αλλά να είναι εκεί για αυτά. Αν και ακόμη είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί δεν μιλάς, αν και κάπως το κατανοώ ότι μπορεί να φοβάσαι μη σε πάρει η μπάλα. Το πρόβλημα είναι ψηλά, στην ιεραρχία και στο σύστημα.
Θα ήθελα οι εθελοντές να συνεχίσουν να προσφέρουν με οποίο τρόπο μπορούν. Υπάρχουν πολλές ανάγκες. Ευχαριστώ όσους μίλησαν (ξέρουν ποια είμαι)».
Το σχόλιο του Χρ. Χλίτσιου
«Υποκλίνομαι σε μια εξαίρετη επιστήμονα» σχολίασε ο Χρόνης Χλίτσιος. «Γνώρισα τη Μαρία στη δομή της «Κιβωτού» στον Βόλο. Εξαίρετη επιστήμονας, αλλά και άνθρωπος με μεγάλη ευαισθησία μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι παρά το νεαρό της ηλικίας της αφιέρωνε ατελείωτες ώρες στη μαθησιακή υποστήριξη των παιδιών. Αυτό την έκανε ιδιαίτερα αγαπητή τόσο στα παιδιά, όσο και στους εργαζόμενους. Η Μαρία είναι το δεύτερο άτομο που προέβη σε καταγγελία στην Ασφάλεια Βόλου. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όταν βλέπεις νέους ανθρώπους με όραμα και μόρφωση να υψώνουν ανάστημα και να αγωνίζονται για τα ιδεώδη τους τότε δεν μπορείς παρά να ελπίζεις σε ένα καλύτερο αύριο. Υποκλίνομαι και σέβομαι απεριόριστα τη Μαρία Χαραλάμπους και μπράβο στη Μεγαλόνησο για τα άξια τέκνα που βγάζει» κατέληξε ο ίδιος.
