Σύμβολο ψυχικού σθένους και κουράγιου η Βολιώτισσα ψυχολόγος Αρτεμις Ζαβαλίγκου, στήριγμα για όσους αντιμετωπίζουν πρόβλημα και αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος της πανδημίας, προσφέρει με περισσή γενναιοδωρία δωρεάν τις υπηρεσίες της σε όσους αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες. Επιστρατεύοντας ψυχική δύναμη και πείσμα, νίκησε τον καρκίνο, «συμβιώνει» με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, διατηρώντας, ωστόσο, την αισιοδοξία και τη θετική της σκέψη στα δύσκολα, για να αποδείξει ότι τελικά όλα είναι δυνατά, αρκεί να το θελήσουμε.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Η ζωή της δεν είναι η ιστορία της διπλανής πόρτας, αλλά απόδειξη καθημερινής γενναιότητας, κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις, με την θέληση να αποδεικνύεται ισχυρότερη.
Συμμετέχει ενεργά σε εθελοντικές δράσεις με επίκεντρο των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών αυτών καθώς είναι διοικητικό μέλος, και συγκεκριμένα Γενική Γραμματέας της Πανθεσσαλικής Ενωσης Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, τακτικό μέλος στο σωματείο κινητικά αναπήρων Μαγνησίας «Ιππόκαμπος» και εθελοντής δράσης -ενημέρωσης και εγγραφής δοτών του Συλλόγου «Οραμα ελπίδας» που δημιούργησε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη.
Σπούδασε ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για να βοηθήσει το κοινωνικό σύνολο, αντλώντας δύναμη από την προσωπική της περιπέτεια και δραστηριοποιείται με επιτυχία ως ψυχολόγος, δίνοντας κουράγιο και αισιοδοξία ακόμη και στα δύσκολα.
Τον Ιανουάριο του 2019 έλαβε τιμητικό βραβείο «Κοινωνικού Εργου και Προσφοράς» από την Πενθεσσίλεια. Το 2019 ολοκλήρωσε την πτυχιακή της εργασία με θέμα «Μελέτη ψυχικής υγείας και ποιότητα ζωής ανθρώπων με Πολλαπλή Σκλήρυνση» όπου βαθμολογήθηκε με άριστα. Η μελέτη της παρουσιάστηκε στο 6ο Πανελλήνιο συνέδριο της Ελληνικής Ακαδημίας Νευροανοσολογίας, όπου και βραβεύτηκε από την επιστημονική επιτροπή καθηγητών.
Επιστημονικές περγαμηνές
Εχει δύο επιμορφωτικές πιστοποιήσεις από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών(ΕΚΠΑ) «Θετική Ψυχολογία, η επιστήμη της ευτυχίας» «Συμβουλευτική θεραπεία Ζεύγους και Οικογένειας». Εχει παρακολουθήσει έως τώρα πολλά συνέδρια με θεματικό επίκεντρο το κλάδο της ψυχικής υγείας και της νευρολογίας. Αρθρογραφεί συχνά σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες καθώς και στους ιστοτόπους που συνεργάζεται.
Τακτικό μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων, από το 2019 , διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο Πολυδύναμο ιατρείο ΙΑΣΙΣ και συνεργάζεται με τη Melapus.com, την πρώτη πλατφόρμα για ειδικούς ψυχικής υγείας στην Ελλάδα, καθώς και την Ισπανική εταιρία psiousό, φέρνοντας στο Βόλο κατ’ αποκλειστικότητα στον Βόλο, τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας για την αντιμετώπιση ειδικής και κοινωνικής φοβίας.
Επίσης, έχει φέρει από τη Σουηδία αποκλειστικά στην Ελλάδα το flow για την μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και σύντομα θα φέρει αποκλειστικά από τη Σιγκαπούρη ένα νέο μηχάνημα. Ακόμη η Αρτεμις διοργανώνει σεμινάρια είτε στο χώρο της είτε μέσω της εφαρμογή zoom.
Αγωνίστρια της ζωής
Κοιτάζει κατάματα τη ζωή, τις καλές και τις δύσκολες στιγμές και μιλά σε πρώτο πρόσωπο, αναφέροντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ: «Στα 11 μου χρόνια νόσησα από καρκίνο. Χειρουργήθηκα και στη συνέχεια υποβλήθηκα σε χημειοθεραπείες. Μερικά χρόνια μετά, συγκεκριμένα στη φοιτητική μου περίοδο σε ηλικία 23 ετών διαγνώσθηκα με πολλαπλή σκλήρυνση. Ηταν ακριβώς έναν χρόνο μετά το χειρουργείο της σπονδυλοδεσίας. Αυτή η χρονική περίοδος ήταν πολύ σημαντική για τη ζωή μου καθώς έχτιζα μελλοντικούς στόχους. Είχα να αντιμετωπίσω από τη μια πλευρά της ζυγαριάς τους στόχους των σπουδών και από την άλλη πλευρά τις νέες συνθήκες μιας χρόνιας νόσου».
Οι δυσκολίες δεν κατάφεραν να κάμψουν το ηθικό της, στάθηκε στα πόδια της με πείσμα, επιστρατεύοντας τα ανεξάντλητα, όπως αποδείχθηκε, ψυχικά της αποθέματα και αποκαλεί πλέον την σκλήρυνση, «φίλη μου».
«Εμαθα να αγαπώ την αρρώστια μου για να μπορώ να την αντιμετωπίζω, να την καταλαβαίνω. Με στηρίζουν και οι γιατροί μου, ο Βασίλης Γιασλακιώτης και η Γεωργία Ανδριοπούλου. Είναι οι άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή μου την κατάλληλη στιγμή και μαζί με τους γονείς και τα αδέρφια μου με στηρίζουν. Εχω πέσει πολλές φορές στη ζωή μου και έχω άλλες τόσες σηκωθεί. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου διαφορετικό από τους άλλους. Αντίθετα, πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρότερα προβλήματα από εμένα, χωρίς μάλιστα να έχουν υποστήριξη», υπογραμμίζει.
Μήνυμα αισιοδοξίας
Ως ψυχολόγος γνωρίζει ότι πολλοί πάσχοντες βιώνουν άρνηση, θυμό, αίσθημα διαπραγμάτευσης, μελαγχολία, στη διαδρομή της διάγνωσης. Κάποια στιγμή όμως φτάνουν στην αποδοχής της κατάστασης.
«Η αισιοδοξία είναι στάση ζωής. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκεις! Μη νοιάζεσαι αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο, αλλά να χαίρεσαι που κρατάς το ποτήρι κι αναζητάς τρόπους να το γεμίσεις. Να αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο ως μέρος με πολλά θετικά στοιχεία και τη ζωή ως ευτύχημα. Τα εμπόδια να τα κάνεις ευκαιρίες, τις απογοητεύσεις, χαρές, τις αποτυχίες να τις ντύνεις με ελπίδα για να γίνουν επιτυχίες. Μη σταματάς! Σπάσε τη σιωπή με χιούμορ και τη μιζέρια με μουσική. Φόρτισε τη δυστυχία με χαρούμενη διάθεση και πέρνα τη λύπη με μια αγκαλιά. Σκέψου, πως το πρώτο ρουχαλάκι που σου φόρεσαν ήταν το χαμόγελο», τονίζει σε κάθε ευκαιρία.
Εχοντας ως μότο την αισιοδοξία, υπογραμμίζει: «Εάν μου συμβεί, θα το αντιμετωπίσω όπως αντιμετωπίζω τα πάντα μέχρι σήμερα. Με χαμόγελο. Δεν σταμάτησα ποτέ να χαμογελώ και αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη της ζωής μου. Το χαμόγελο, οι γονείς τα αδέρφια μου. Θέλω να προσφέρω στο λειτούργημα που επέλεξα. Θα συνεχίσω να χαμογελώ και όπως πάντα θα αφήνω πίσω όσους επέλεξαν να ζουν στην άγνοιά τους».
Δεν υπάρχει διαφορετικότητα
Δεκάδες κλήσεις δέχεται καθημερινά από ενήλικες που ζητούν τη συμβουλή της, άτομα που αδυνατούν να διαχειριστούν την πανδημία, είτε άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αναζητώντας αχτίδα φωτός στην πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων ετών. «Ως ειδικός ψυχικής υγείας παραμένω στη διάθεση κάθε συμπολίτη μας, να παρέχω τις υπηρεσίες μου χωρίς χρηματική αμοιβή σε όσους δυσκολεύονται, μη θέλοντας να υποβαθμίσω τους συναδέλφους της πόλης μου, που σίγουρα πιστεύω ότι και εκείνοι το ίδιο πράττουν, καθώς ζούμε σε δύσκολες εποχές όπου η ψυχική υγεία είναι προτεραιότητα όλων μας» τονίζει.
Δίνει κουράγιο με το παράδειγμά της, μαθήματα ζωής και ελπίδας, επισημαίνοντας ότι: «Ο κόσμος όταν βλέπει κάτι πέρα από τη δική του λογική το μεταφράζει στο μυαλό του ως κάτι διαφορετικό. Επικεντρώνει σε αυτό που βλέπει, σχολιάζει, απομακρύνεται. Πίστευα πως αυτή η αντίληψη θα άλλαζε με το πέρασμα των χρόνων αλλά τελικά κάνω λάθος. Ο κόσμος έχει βυθιστεί σε αυτή τη πλάνη κατά βούληση όχι από έλλειψη πληροφόρησης. Όμως θα συνεχίζω δεν με εμποδίζουν εκείνοι αλλά εκείνοι εμποδίζουν τις σκέψεις τους. Γιατί όλοι είμαστε ίσοι. Δεν υπάρχει διαφορετικότητα, υπάρχει διαφορετικός τρόπος ζωής».
Δεν αντιμετωπίζει μεμψίμοιρα τη ζωή, αλλά αντίθετα με θάρρος, υπενθυμίζοντας σε όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με προβλήματα που θεωρούνται ανυπέρβλητα, ότι ακόμη και στα δύσκολα, υπάρχει ελπίδα.
«Σκέφτηκα πως αν καταλάβω τη νόσο καλύτερα, αν η ζωή μου είναι ποιοτικά καλύτερη(όχι στεναχώριες και θετική σκέψη) τότε και εκείνη θα μου το ανταποδώσει. Ουσιαστικά έφτιαξα μια σχέση επικοινωνίας με το σώμα μου και τις νέες αλλαγές. Θεωρώ τη σκλήρυνση κατά πλάκας φίλη μου, μπήκε στη ζωή μου ακάλεστη αλλά εγώ την προσέχω για να μην θυμώνει και χτυπά το σώμα μου. Αν δεν βάλλεις χιούμορ στη ζωή είναι μονότονη», τονίζει.
