Η οικονομολόγος Βούλα Γκαμπλιά μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την περιπέτειά της, υπογραμμίζοντας ότι η πρόληψη είναι το μεγάλο «όπλο» κατά του καρκίνου
Παράδειγμα θάρρους, δύναμης ψυχής και κουράγιου η Βολιώτισσα οικονομολόγος Βούλα Γκαμπλιά, νικήτρια της ζωής και του καρκίνου, αντιμετωπίζει με αισιοδοξία την καθημερινότητα, στέλνοντας μήνυμα ελπίδας με την προσωπική της ιστορία. Με αφορμή τη σημερινή, παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου, ξεδιπλώνει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ καρέ – καρέ τις στιγμές που σφράγισαν τη ζωή της, υπογραμμίζοντας ότι η πρόληψη είναι το πιο αποτελεσματικό «όπλο» για την αντιμετώπιση κάθε προβλήματος.
Ιδιαίτερη σημασία έχει η 4η Φεβρουαρίου, ημερομηνία – ορόσημο για την ίδια, αλλά και χιλιάδες ακόμη ασθενείς, που δίνουν τη μεγάλη μάχη. Περιγράφοντας τις σκέψεις της, αναφέρει: «Η συγκεκριμένη μέρα μου δημιουργεί ανάμικτα συναισθήματα. Θέλω, με αφορμή τη συγκεκριμένη μέρα, να τιμήσουμε και όλους τους καρκινοπαθείς, οι οποίοι παλεύουν για τη ζωή τους. Φυσικά υπήρξαν και άτομα που δεν τα κατάφεραν, όμως και αυτοί ήταν αγωνιστές».
Αντιμετώπισε με απίστευτη δύναμη ψυχής την αναμέτρηση με το «θεριό» κι όπως αναφέρει «η ελπίδα, πεθαίνει πάντα τελευταία. Δεν πρέπει ποτέ να το βάλουμε κάτω. Είμαστε πολύ δυνατοί ως άνθρωποι και αυτή τη δύναμη την αντλούμε από μέσα μας».
Μιλώντας με ευαισθησία και εμφανή συγκίνηση για την περιπέτειά της με τον καρκίνο, δεν παραλείπει να αναφερθεί στους δικούς της ανθρώπους, την οικογένειά της, που στάθηκε δίπλα της. «Αντλούμε δύναμη από μέσα μας και φυσικά παίρνουμε μεγάλη δύναμη και από τους δικούς μας ανθρώπους. Πιστεύω ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η οικογένειά μας, αλλά είναι και άτομα που έχουν περάσει το ίδιο πρόβλημα, το έχουν ξεπεράσει και θέλουν να δώσουν τη θετική τους ενέργεια σε άλλους ανθρώπους», υπογραμμίζει.
Η μεγάλη αναμέτρηση
Αντιμετώπισε με περισσή δύναμη ψυχής τον επιθετικό καρκίνο στο στήθος. «Οταν διαγνώστηκα, ήμουν μόνη μου, γιατί δεν ήθελα να στενοχωρήσω τους δικούς μου. Δεν θα ξεχάσω όταν γύρισε ο γιατρός, με κοίταξε στα μάτια και μου λέει: «Είσαι μια πολύ δυνατή γυναίκα. Θέλω, σε παρακαλώ, να το ξεπεράσεις. Εχεις έναν πολύ επιθετικό καρκίνο και δυστυχώς πρέπει να χειρουργηθείς, να κάνουμε και χημειοθεραπείες, αλλά από εσένα εξαρτάται αν θα το ξεπεράσεις ή όχι. Είσαι δυνατή και θα το ξεπεράσεις. Μου δίνεις το χέρι σου αυτή τη στιγμή και μου υπόσχεσαι ότι θα το ξεπεράσεις;», θυμάται με έκδηλη συγκίνηση.
Επιστρατεύοντας όλες της τις δυνάμεις, έδωσε τη μεγάλη υπόσχεση ότι θα το ξεπεράσει, καθησυχάζοντας, παράλληλα, την οικογένειά της, ότι το πρόβλημα αντιμετωπίζεται και θα περάσει.
Ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές δεν λύγισε, συνέχισε την προσπάθεια, πιστεύοντας ακράδαντα ότι θα νικήσει το «θεριό».
«Μόνο ένας καρκινοπαθής μπορεί να βιώσει τον Γολγοθά. Το 2014 διαγνώστηκα, χειρουργήθηκα και ολοκληρώθηκαν τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου οι χημειοθεραπείες και οι ακτινοβολίες», αναφέρει.
Ο αγώνας διήρκεσε τρία χρόνια, αποκρούοντας στο μεταξύ και άλλες επιθέσεις του εχθρού για να βγει, τελικά, νικήτρια της ζωής.
Μετά από την ολοκλήρωση της κάθε μάχης, το κύριο συναίσθημα είναι η ανακούφιση, με την κ. Γκαμπλιά να επισημαίνει, ωστόσο, ότι: «Εμείς θα πάρουμε τη μεγάλη μας αναπνοή μετά από δέκα χρόνια. Τότε ολοκληρώνεται ο αγώνας, γιατί είμαι ακόμη σε θεραπευτική αγωγή. Παίρνω ακόμη φάρμακα για προληπτικούς λόγους. Ουσιαστικά, ένας καρκινοπαθής μπορεί να πει ότι ξεπέρασε το πρόβλημα μετά τη δεκαετία. Συνεχίζω κάθε εξάμηνο, κάνω τις εξετάσεις μου και ό,τι προβλέπεται για ένα άτομο που έχει περάσει αυτό τον μεγάλο Γολγοθά».
Αλλαξε η ζωή της
Η περιπέτεια της υγείας της άλλαξε τη ζωή της, την οπτική της απέναντι σε όλα. «Αλλαξε πάρα πολύ, προς το καλύτερο. Εχω δει τη ζωή με άλλο μάτι. Πλέον αυτό που με άγχωνε στην καθημερινότητά μου, τη δουλειά μου, γιατί είμαι οικονομολόγος, έχω ένα γραφείο που απασχολώ δώδεκα άτομα, το αντιμετωπίζω τελείως διαφορετικά», επισημαίνει.
Μιλά με αγάπη για την οικογένειά της, τον σύζυγό της Ζώη, απόστρατο του Λιμενικού και τα παιδιά της Κωνσταντίνο και Ελένη, οικονομολόγοι αμφότεροι, υπογραμμίζοντας ότι «με βοήθησαν πάρα πολύ. Πολύ μεγάλο στήριγμα τα παιδιά και ο σύζυγός μου, ο οποίος με βοήθησε πάρα πολύ και συνεχίζει να με στηρίζει. Είναι ο μόνος που ήξερε τι περνάω καθημερινά».
Στη διάρκεια της επίπονης περιπέτειας της υγείας της, η Βούλα Γκαμπλιά, ταμίας στο ΔΣ του Συλλόγου Καρκινοπαθών Μαγνησίας, αντιμετώπισε με αισιοδοξία τη δύσκολη κατάσταση, δίνοντας, παράλληλα, κουράγιο σε ασθενείς που ανέβαιναν τον ίδιο Γολγοθά, λέγοντας διαρκώς «δεν είναι τίποτα. Κι εσείς μπορείτε να το αντιμετωπίσετε, προχωρήστε».
Πολεμιστές της ζωής
Με κάθε ευκαιρία υπενθυμίζει ότι «ο καρκινοπαθής είναι πολεμιστής της ζωής», για να προσθέσει ότι «υπάρχουν, δυστυχώς, πολλοί καρκινοπαθείς που το κρύβουν. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Οταν το κρατάς μέσα σου, είναι μεγάλο λάθος».
Μέσα από τη δική της εμπειρία, τη δράση της στον σύλλογο και το ανεξάντλητο απόθεμα κοινωνικής ευαισθησίας που τη χαρακτηρίζει, άνοιξε νέους δρόμους προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, συνιστώντας στους ασθενείς να μη διστάσουν να ζητήσουν βοήθεια, ακόμη και ψυχολογική υποστήριξη, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
«Προσωπικά, δεν απευθύνθηκα σε ψυχολόγο, βρήκα μέσα μου τη δύναμη. Μπορούν, όμως, οι καρκινοπαθείς να απευθυνθούν σε ψυχολόγο ή ακόμη και στα μέλη μας και σε εμένα. Μπορούν άνετα να με πάρουν τηλέφωνο. Εχουν επικοινωνήσει μαζί μου τηλεφωνικά άτομα άγνωστα προς εμένα, αλλά λόγω του ότι με γνωρίζουν στην κοινωνία του Βόλου έρχονται στο γραφείο και με συναντούν. Ο καρκινοπαθής χρειάζεται βοήθεια. Θέλει ψυχολογική βοήθεια και μόνο ένας καρκινοπαθής μπορεί να δώσει αυτή την ψυχολογική βοήθεια» αναφέρει.
Δύναμη από τον Θεό
«Αντλησα δύναμη από τον εαυτό μου και από τον Θεό. Πιστεύω και πίστευα πάντα, αλλά μετά από όλα αυτά, παρ’ όλο που έκανα χημειοθεραπείες, κάθε Κυριακή έβρισκα τη γαλήνη μου σε μοναστήρι στα Τρίκαλα και ξυπνούσα στις 5 η ώρα το πρωί και πήγαινα. Είχα γνωρίσει τις μοναχές και μου έδιναν τέτοια δύναμη και μου έλεγαν θα το ξεπεράσεις», συνεχίζει, συγκινημένη, την αφήγηση.
Ιδιαίτερα σημαντικό για την ίδια το δέμα που έλαβε από το μοναστήρι με την εικόνα της Παναγίας και της Αγίας Παρασκευής, με πάνω απ’ όλα το γράμμα της ηγουμένης, που έγραφε: «Είσαι δυνατή. Σου το είπα από την πρώτη στιγμή. Θα το ξεπεράσεις και θα σταθείς στα πόδια σου. Εχεις υποχρεώσεις. Εχεις την οικογένειά σου. Πίστευε στον Θεό και θα σε βοηθήσουμε».
Με βαθιά πίστη στον Θεό και δύναμη ψυχής αντιμετώπισε τη μεγάλη μάχη, τονίζοντας ότι: «Δεν θέλει στενοχώρια. Η καλύτερη «τροφή» για τον καρκίνο είναι η στενοχώρια. Οταν, λοιπόν, στενοχωριέσαι, του δίνεις τροφή και τον αναπτύσσεις».
Αναγκαία η πρόληψη
Νούμερο ένα παράγοντας για την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση του καρκίνου είναι η πρόληψη, προτρέποντας τους πάντες να επισκέπτονται τον γιατρό τους, να μην παραλείπουν τον καθιερωμένο ετήσιο έλεγχο, ακόμη και τα άτομα νεαρότερης ηλικίας.
«Μετά την περιπέτεια που βίωσα, η κόρη μου κάνει κάθε χρόνο προληπτικό έλεγχο, που εγώ δυστυχώς δεν έκανα, γιατί είχα αφοσιωθεί στη δουλειά μου και στην οικογένειά μου, αμελώντας να κάνω έλεγχο τρία χρόνια. Δυστυχώς, αυτό είναι το λάθος που κάνουμε εμείς οι γυναίκες και όλοι οι άνθρωποι. Η πρόληψη είναι το μεγαλύτερο καλό που μπορούμε να κάνουμε», τονίζει.
Το μήνυμα που στέλνει με αφορμή τη σημερινή μέρα είναι: «Ο,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς. Είμαστε μαχητές της ζωής μας και πρέπει κάθε μέρα να δίνουμε τον δικό μας αγώνα και αυτό τον αγώνα, όταν έχεις πίστη, τον κερδίζεις».
