ΤΟΠΙΚΑ

Η ζωή μας… σε διαθεσιμότητα

η-ζωή-μας-σε-διαθεσιμότητα-76050

Ανθρώπινες ιστορίες υπαλλήλων που βλέπουν την πόρτα της εξόδου

«Η ζωή μας σε διαθεσιμότητα»… θα μπορούσε να είναι ο «τίτλος» του χιτσκοκικού θρίλερ που βιώνουν τις τελευταίες εβδομάδες δεκάδες συμπολίτες μας που περιλαμβάνονται στις λίστες του Υπουργείου Εσωτερικών για το πρόγραμμα «διαθεσιμότητας».

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους τα φετινά Χριστούγεννα μοιάζουν περισσότερο με Μεγάλη Εβδομάδα αφού βιώνουν έναν ατέλειωτο Γολγοθά μιας και τις επόμενες μέρες «εκδιώκονται» κυριολεκτικά από τις υπηρεσίες τους ελέω… μνημονίου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Κυριαζή

Την όψη των δραματικών διαστάσεων που προσλαμβάνει πλέον το πρόγραμμα διαθεσιμότητας στο δημόσιο τομέα επιχειρεί να καταγράψει σήμερα ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ μέσα από τις υπηρεσιακές ιστορίες υπαλλήλων που από τη μέρα στην άλλη ήρθαν τα πάνω – κάτω στη ζωή τους, ανατράπηκε ο προγραμματισμός τους και τώρα είναι έρμαια της αβεβαιότητας.

Και όλα αυτά διότι η άποψη για "τέρας" του δημοσίου και την ανάγκη περικοπής των δημοσίων δαπανών έγινε κυρίαρχη, αποτέλεσε βασική απαίτηση των τροϊκανών, πλην όμως εν προκειμένω οι αριθμοί όταν παίρνουν σάρκα και οστά μετουσιώνονται σε ανθρώπινες ιστορίες που εάν μη τι άλλο αναδεικνύουν την αδικία που γίνεται εις βάρος ανθρώπων που ουσιαστικά «στοχοποιούνται», διότι αφενός ανήκουν στην κατηγορία Δ.Ε. και αφετέρου προσλήφθηκαν πριν από το 1994 που θεσπίστηκε ο ΑΣΕΠ για το Δημόσιο και οι προσλήψεις γίνονταν μόνο μέσω διαγωνισμών και προκηρύξεων.

Υπάρχουν όμως και οι διπλά χαμένοι, όπως υπάλληλοι από πρώην ΔΕΚΟ -όπως ο ΟΣΕ- που «ξεσπιτώνονται» για δεύτερη φορά από τη δουλειά τους. Πριν από δύο χρόνια ήταν υποχρεωτική μετάταξη, σήμερα είναι διαθεσιμότητα. Και οι αδικίες δεν σταματούν εδώ, αφού στη μέγγενη της διαθεσιμότητας μπαίνουν και όσοι είναι Δ.Ε. και έγιναν αορίστου χρόνου με το Π.Δ. Παυλόπουλου και επέστρεψαν στις δουλειές τους πριν από μία επταετία.

Ιστορίες της διπλανής πόρτας που αποπνέουν μόνο πίκρα και απόγνωση από αυτούς τους ανθρώπους που ένας εφαρμοστικός νόμος και ένα μνημόνιο τους καθιστά «παρείσακτους», αδιαφορώντας για την οικονομική εξαθλίωση που θα τους επιβάλει αλλά και την προσωπική υποβάθμιση που αισθάνονται, όντας άνθρωποι που στην παραγωγικότερη περίοδο της ζωής τους βλέπουν την πόρτα της εξόδου ορθάνοιχτη έτοιμη να τους καταπιεί.

Απροστάτευτοι… στο δρόμο

Ο Π.Σ μετά από 31 χρόνια εργασίας στο Δήμο Βόλου ήταν από τους πρώτους που μόλις ανακοινώθηκε το πρόγραμμα διαθεσιμότητας «αναγνώρισε» στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου τον εαυτό του. Και όμως είναι από αυτούς που όταν πρωτοπροσλήφθηκε στο Δήμο, ακόμη η Πλατεία Ρήγα Φεραίου διαμορφωνόταν… Σήμερα όπως και άλλοι συνάδελφοί του κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα.

Σήμερα – αύριο και επίσημα θα αποτελεί «παρελθόν» και ας έδωσε τη ζωή του πρώτα στον Καλλιτεχνικό Οργανισμό του Δήμου για χρόνια ολόκληρα και τώρα τελευταία, αφού συγχωνεύτηκαν τα νομικά πρόσωπα, στο Δήμο Βόλου. Κοντά στον ίδιο και άλλοι συνάδελφοί του νεώτεροι που μετά από 18 και 20 χρόνια υπηρεσίας τις επόμενες μέρες θα κληθούν να αποχωρήσουν.

Όπως η Β.Ε. που μετά από 18 χρόνια θα ενταχθεί στο πρόγραμμα διαθεσιμότητας ποιος ξέρει μέχρι πότε. Η ίδια προσλήφθηκε σε δημοτική επιχείρηση του Δήμου Βόλου πριν από 18 χρόνια, πριν ακόμη ισχύσει ο ΑΣΕΠ που για τις δημοτικές επιχειρήσεις η εφαρμογή του ξεκίνησε από το 1997, τρία χρόνια μετά τη θέσπιση του νόμου Πεπονή για το Δημόσιο. Μετά την κατάργηση της δημοτικής επιχείρησης που παρείχε τις υπηρεσίες της, εντάχθηκε στο προσωπικό του Δήμου Βόλου γιατί πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις και συνέχισε να εργάζεται ως αορίστου χρόνου.

Από αύριο, όπως λέει η ίδια με παράπονο και οργή για τον εμπαιγμό και την αδικία που υφίστανται οι εργαζόμενοι, θα αποτελέσει απλά ένα «delete» στην ολοκληρωμένη βάση στοιχείων του Υπουργείου Εσωτερικών, εάν ισχύσει η απειλή Μανιτάκη… ότι «φεύγουν όλοι χωρίς ακόμη και διαπιστωτική πράξη».

Ούτε ένα «χαρτί» δηλαδή, που να ενημερώνει τον κάθε εργαζόμενο και τυπικά ότι εντάσσεται στη διαθεσιμότητα… για να μπορεί να προσβάλλει δικαστικά την απόφαση, όπως ετοιμάζονται άλλωστε να κάνουν οι περισσότεροι, έχοντας ακέραια την πεποίθηση ότι στο τέλος θα δικαιωθούν.

Στο ίδιο καθεστώς εργασίας και ο συνάδελφός της Κ.Δ., οικογενειάρχης επίσης, που από αύριο ή μεθαύριο θα κληθεί επίσης να φύγει, ψάχνοντας ενδεχομένως για μία άλλη δουλειά, αφού η περίοδος είναι τόσο δύσκολη για όλους που ακόμη και οι αποδοχές που προβλέπονται με τη διαθεσιμότητα δεν είναι δυνατόν να «ανακουφίσουν» αυτούς τους ανθρώπους από το μεγάλο βάρος που κουβαλάνε… ξέροντας οι περισσότεροι εκ των προτέρων ότι οι θέσεις από τις οποίες αποχωρούν πολύ δύσκολα θα παραμείνουν οργανικές άρα καταργούνται και έτσι εκμηδενίζεται και η οποιαδήποτε ελπίδα και προσδοκία για επιστροφή τους μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

«Παιχνίδια… στις πλάτες μας…»

Σε δραματικούς τόνους, ο Β.Α περιγράφει αυτό που βιώνει ο ίδιος αλλά και αρκετοί συνάδελφοί του, που τις τελευταίες μέρες έχουν γίνει «μπαλάκι» μεταξύ υπηρεσιών και γνωμοδοτήσεων, που εάν μη τι άλλο είναι στον αέρα… και εκ του προχείρου όσον αφορά στο εάν θα ενταχθούν ή όχι στο πρόγραμμα διαθεσιμότητας.

«Τη μία μέρα είμαστε εκτός και την άλλη εντός… Τη μία μέρα παίρνουμε ανάσα και την άλλη βυθιζόμαστε στην απογοήτευση, αλλά γεμίζουμε και οργή διότι χωρίς καμία επίσημη ενημέρωση και με μία απλή διευκρινιστική υπηρεσιακή απάντηση «τσουβαλιαζόμαστε» και «εκδιωκόμαστε» από την Υπηρεσία μας» λέει ο ίδιος στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, μεταφέροντας έτσι το «χάος ασυνεννοησίας αλλά και προχειρότητας που επικρατεί μεταξύ υπηρεσιών που ερμηνεύουν κατά το δοκούν τους νόμους και αναλόγως βγάζουν ή βάζουν ειδικότητες και υπαλλήλους στην διαθεσιμότητα.

Ο Β.Α. μετά από 31 χρόνια υπηρεσίας πριν από δύο χρόνια υποχρεώθηκε να φύγει από τον ΟΣΕ ως πλεονάζον προσωπικό και με υποχρεωτική μετάταξη μεταφέρθηκε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση στο Βόλο.

Και ενώ αρχικά, όπως λέει, και ο νόμος εξαιρέθηκε από τη διαθεσιμότητα διότι είχε προσληφθεί στον ΟΣΕ μετά από προκήρυξη που έγινε, μόλις προχθές μία διευκρινιστική απάντηση υπηρεσιακού παράγοντα… τον «βάζει εκ νέου εντός του προγράμματος», διότι εκλαμβάνει ως πρόσληψή του στο Δημόσιο τη μετάταξή του πριν από δύο χρόνια στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

Τόσο ο ίδιος, όσο και συνάδελφοί του στην ίδια υπηρεσία και σε άλλες στη Θεσσαλία, είναι αποφασισμένοι να προσφύγουν δικαστικά αφού «όλα είναι στον αέρα» όπως επισημαίνεται και από νομικούς κύκλους.

Επιπλέον σε αντίστοιχες περιπτώσεις με την ίδια ακριβώς ειδικότητα και Δ.Ε, πρώην σιδηροδρομικοί που μετατάχθηκαν στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις της Αττικής και της Πελοποννήσου, σε υπηρεσίες Μέσης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας αλλά και στα ΤΕΙ της Λάρισας εξαιρέθηκαν εξαρχής.

Φεύγουν… και οι Π.Δ. Παυλόπουλου

Η Ι.Β. έχοντας πετύχει να μονιμοποιηθεί με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου μετά από αλλεπάλληλες δικαστικές μάχες, πίστευε ότι τα βάσανά της έχουν τελειώσει και ότι ως νέος άνθρωπος θα μπορούσε πλέον να κάνει όνειρα και να τα δει να πραγματοποιούνται.

Εδώ και ένα μήνα η ζωή της έχει ανατραπεί πλήρως… καθώς ενημερώθηκε από τους πρώτους ότι είναι μέσα στους υπαλλήλους που βάσει του νόμου θα τεθούν σε διαθεσιμότητα.

Η ίδια απασχολείται στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση στο Βόλο στο τμήμα Αλλοδαπών και τις επόμενες μέρες περιμένει την απόφαση για να αποχωρήσει.

Δεν πρόκειται όμως όπως λέει να μείνει με σταυρωμένα χέρια, διότι όπως και άλλοι 11 συνάδελφοί της από την υπόλοιπη Θεσσαλία θα προσφύγουν, αφού αρχικά είχε υπογραμμιστεί ότι όσοι δικαιώθηκαν με το Π.Δ Παυλόπουλου δεν ανήκουν στους αποχωρούντες, καθώς τελικά ακόμη και αυτές οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης… αποδείχτηκαν «γράμμα κενό» μπροστά στις επιταγές της τρόικα και τις αποφάσεις που έσπευσε να υλοποιήσει η Κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο, ερμηνεύοντας όμως κάθε φορά, με διαφορετικό τρόπο, τον επίμαχο νόμο.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου