Ο Π. Γαβαλάς επισημαίνει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ: «Πιστεύω ότι αν δεν προσέφερα βοήθεια στον κόσμο θα είχα πέσει σε κατάθλιψη»
O Πέτρος Γαβαλάς, εργάζονταν ως τεχνικός σε βιομηχανικές κατασκευές. Σήμερα ως συνταξιούχος -μέλος της Λέσχης Ειδικών Δυνάμεων και του Ερυθρού Σταυρού- έχει συμπληρώσει 7.200 ώρες εθελοντικής εργασίας στο Νοσοκομείο Βόλου.
«Εάν περάσει μια μέρα και δεν πάω στο Νοσοκομείο Βόλου δεν αισθάνομαι καλά, νιώθω ότι μου λείπει το λαδάκι μου», αναφέρει χαρακτηριστικά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. Ο Πέτρος Γαβαλάς γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια κατοικεί με τη γυναίκα και τα παιδιά του στο Βόλο.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αθηνά Τσιργή
Ο σύγχρονος «Σαμαρείτης» του Νοσοκομείου Βόλου από την παιδική ηλικία είχε δείξει την κλίση του προς τον εθελοντισμό. Η πρώτη επαφή ήρθε στα εφηβικά του χρόνια που ασχολήθηκε με τον προσκοπισμό και από εκεί και πέρα κατάλαβε ότι γεννήθηκε με το χάρισμα της ανιδιοτελούς προσφοράς. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι και σήμερα ο Πέτρος Γαβαλάς βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση. Ο ίδιος βοηθάει από μια ηλικιωμένη που θα συναντήσει στο δρόμο μέχρι ένα σοβαρό περιστατικό στο Νοσοκομείο Βόλου.
«Ως εθελοντής θυμάμαι ξεκίνησα με τον προσκοπισμό, εκεί όπου βοηθούσα σε διάφορες καταστάσεις. Όλα αυτά τα χρόνια πέρασα από διάφορους συλλόγους, τα τελευταία επτά χρόνια βρίσκομαι στη Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων, ενώ παράλληλα τελείωσα τη Σχολή Νοσηλευτικής του Ερυθρού Σταυρού και έτσι ξεκίνησα την εθελοντική μου εργασία στο Νοσοκομείο του Βόλου. Σήμερα έχω συμπληρώσει 7.200 ώρες!», αναφέρει ο Πέτρος Γαβαλάς.
Πως ξεκίνησε στο Νοσοκομείο Βόλου
Οταν ξεκίνησε την εθελοντική εργασία στο Νοσοκομείο Βόλου, δεν ήταν όλα εύκολα. «Εκανα λάθη στην αρχή, αλλά τόσο το νοσηλευτικό όσο και το ιατρικό προσωπικό με βοήθησε, ώστε να εκπαιδευτώ και να μάθω να χειρίζομαι κάποιες ειδικές καταστάσεις», λέει ο ίδιος.
Αρχικά ξεκίνησε από το τμήμα Ορθοπεδικής – Χειρουργικής στο Αχιλλιπούλειο Νοσοκομείο και έπειτα κατέληξε να προσφέρει τη βοήθειά του στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών. «Θεωρώ ότι το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών είναι ένα από τα πιο δύσκολα τμήματα, καθώς έρχεσαι σε πρώτη επαφή με το περιστατικό. Πλέον με τους εργαζόμενους γνωριζόμαστε καλά και έχουμε αναπτύξει μια καλή σχέση. Είμαστε σαν μια οικογένεια», επισημαίνει.
Το πρόγραμμα της καθημερινότητας
Μια συνηθισμένη ημέρα του Πέτρου Γαβαλά ξεκινά με περιπολίες στα πυροφυλάκια της πόλης και έπειτα συνεχίζει την εθελοντική εργασία για 6 με 7 ώρες στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ίδιος συμπληρώνει επτά ώρες στο Νοσοκομείο Βόλου και τη στιγμή που ετοιμάζεται να φύγει, τυχαίνει κάποιο περιστατικό με αποτέλεσμα να μένει επιπλέον 2 – 3 ώρες. Παρότι βρισκόμαστε τέλη Ιουλίου έχει συμπληρώσει για αυτόν τον μήνα περίπου 110 ώρες!
«Συνήθως βρίσκομαι στο Νοσοκομείο 6 – 7 ώρες, αλλά έχω κλείσει πολλές φορές μέχρι και 12ωρο σε καθημερινή βάση. Αρκετές πάλι φορές, είχε έρθει η ώρα να φύγω και ερχόταν κάποιο περιστατικό, όποτε αναγκαζόμουν να μείνω περισσότερο. Δεν με ενδιαφέρει όμως η επιπλέον ώρα. Ο σκοπός μου είναι να βοηθάω τον κόσμο», συμπληρώνει.
Το μήνυμα του εθελοντισμού
Για τον εθελοντή του Νοσοκομείου Βόλου είναι αρκετό να «πληρώνεται» με ένα χαμόγελο από τους ασθενείς και ένα ευχαριστώ, γεννημένα από την ευγνωμοσύνη και την αισιοδοξία όσων χαίρονται τις «υπηρεσίες» του.
Περιγράφοντας τα αισθήματα που πλημμυρίζουν την καρδιά του, την ώρα που βοηθάει τονίζει: «Το να προσφέρω με κάνει να αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα είναι ένα χαμόγελο ή ένα ευχαριστώ που θα ακούσω από έναν ασθενή, ένα “μπράβο αγόρι μου να ζήσεις χίλια χρόνια”. Είναι για εμένα ό,τι καλύτερο και μου δίνει κουράγιο να συνεχίζω. Μπορεί ορισμένες φορές να κουράζομαι, αλλά αν δεν πάω να βοηθήσω, δεν αισθάνομαι καλά. Με αυτό που κάνω δίνω και παίρνω πράγματα. Αυτή είναι άλλωστε και η έννοια του εθελοντισμού».
Το μήνυμα που θέλει να στείλει ο ίδιος σχετικά με τον εθελοντισμό είναι ότι πρέπει να δίνουμε αγάπη στο συνάνθρωπο.
«Θα πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να ασχοληθούμε με τον εθελοντισμό. Όσο υπάρχει εθελοντισμός υπάρχουν και άνθρωποι. Από την πλευρά μου καλώ όλο τον κόσμο να προσφέρει όπως και όπου μπορεί. Προσωπικά για μένα σκοπός μου είναι να προσφέρεις βοήθεια ή να κάνεις μια πράξη επειδή πραγματικά θέλεις και όχι γιατί θα σου το επιβάλλουν. Εθελοντισμός – πρόσφορά είναι να κάνω κάτι που μου αρέσει και μπορώ για κάποιον που δεν μπορεί, αυτό είναι κάτι που με κάνει να νιώθω όμορφα. Ιδιαίτερα σήμερα το έχουμε περισσότερο ανάγκη».
Η προσφορά του Πέτρου Γαβαλά δε σταματάει στο Νοσοκομείο Βόλου
Ο ίδιος έχει βοηθήσει δεκάδες φορές ηλικιωμένα άτομα που χρειάστηκαν βοήθεια στους δρόμους του Βόλου. Ένα από τα τελευταία περιστατικά που βοήθησε ήταν μια ηλικιωμένη κυρία, την οποία αποπειράθηκαν να τη ληστέψουν. Εκείνη την στιγμή ο κ. Γαβαλάς πήγαινε στη θάλασσα για μπάνιο, αλλά ούτε στιγμή δε σκέφθηκε να μη σταματήσει για να βοηθήσει. Η ηλικιωμένη είχε πέσει στην άσφαλτο και ο ίδιος της μιλούμε μέχρι να έρθει το ΕΚΑΒ.
Διαρκής… «αγώνας»
Ο ίδιος επισημαίνει ότι στον αγώνα του εθελοντισμού δεν υπάρχει τέλος. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι ο Ερυθρός Σταυρός του «άνοιξε» τα μάτια, αλλά για να φτάσει στο επίπεδο που είναι σήμερα χρειάστηκε προσωπική προσπάθεια. «Σήμερα έχω μάθει πολλά πράγματα και συνεχώς βρίσκομαι σε ετοιμότητα ακόμη και όταν προχωράω στο δρόμο. Βέβαια όταν πηγαίνω στο Νοσοκομείο νιώθω ότι ξεφεύγω από την καθημερινότητα, νιώθω χρήσιμος, νιώθω ότι συνεισφέρω κάπου. Πιστεύω ότι αν δεν προσέφερα κάπου θα είχα πέσει και σε κατάθλιψη».
Τέλος, ο ίδιος γι’ αυτό που έχει καταφέρει μέχρι σήμερα θέλει να ευχαριστήσει από καρδιάς την εκπαιδεύτρια του στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, όλα τα τμήματα από τα οποία έχει περάσει και ολόκληρο το τμήμα επειγόντων Τ.Ε.Π., δηλαδή τους γιατρούς και νοσηλευτές που ο καθένας ξεχωριστά τον βοήθησε με τον τρόπο του, ώστε να βελτιώσει τις γνώσεις του και καθημερινά να γίνεται καλύτερος.
