Καθαριστές, αφανείς ήρωες, στις κλινικές και τη ΜΕΘ Covid – 19 μιλούν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τον πόλεμο, που έχουν ανοίξει με τον ιό
Δεν είναι ούτε γιατροί, ούτε νοσηλευτές, αλλά ο ρόλος τους είναι εξίσου κρίσιμος στην πανδημία, η συνεισφορά τους δεν είναι αμελητέα, αφού είναι οι άνθρωποι, στους οποίους στηρίζονται η καθαριότητα, η απολύμανση και η υγειονομική θωράκιση των κλινικών και της ΜΕΘ από μικρόβια. Πρόκειται για τις καθαρίστριες και τους καθαριστές, που εργάζονται στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου. Είναι εκείνοι που μέρα νύχτα φροντίζουν, ώστε όλοι οι υγειονομικοί χώροι να είναι «αφιλόξενοι» για τον ιό. Αφανείς ήρωες σε μία δύσκολη μάχη, στην οποία έχουν πέσει με τα μούτρα δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους, παρά τον κίνδυνο που αντιμετωπίσουν και αυτοί να βρεθούν θετικοί.
Ρεπορτάζ: ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Θα τους δεις παντού. Στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, στις Κλινικές COVID-19, στη συμβατική ΜΕΘ και στη ΜΕΘ κορονοϊού, στις υπόλοιπες κλινικές του νοσοκομείου, στους διαδρόμους και στο προαύλιο, μέσα στο χειρουργείο.
Ακριβώς πίσω από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που θα δίνουν τη μάχη για να σώσουν έναν ασθενή, ντυμένοι επίσης με προστατευτικό εξοπλισμό, αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας μια εντελώς διαφορετική αποστολή, την απολύμανση επιφανειών, την συλλογή των απορριμμάτων σε σακούλες βιολογικού κινδύνου, το σφουγγάρισμα του δαπέδου με διακριτικές κινήσεις μεταξύ των κλινών και των μηχανημάτων που δίνουν ζωή στους νοσηλευόμενους.
Οι καθαριστές διατρέχουν καθημερινά σωρεία κινδύνων μόλυνσης και ο ρόλος τους είναι καθοριστικής σημασίας για την πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου.
Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ συνομίλησε με δύο καθαρίστριες και έναν καθαριστή της «ομάδας κρούσης» στο Αχιλλοπούλειο. Εκείνο που κάνει ιδιαίτερη αίσθηση είναι η ωριμότητα και η υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους σε συνθήκες πανδημίας. Λένε επίσης ότι αντιμετωπίζονται πολύ καλά από τη διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και επαινούν το ομαδικό πνεύμα που υπάρχει επίσης μεταξύ εταιρείας και νοσοκομείου και αποτυπώνεται στο έργο που παρέχεται.
«Κυνηγώντας» τον COVID – 19
«Μπορεί να μην ξέρουμε πώς να θεραπεύουμε ένα άτομο, αλλά βοηθάμε πολύ με τον τρόπο μας, με τη δουλειά μας. Είμαστε μια αλυσίδα. Η δουλειά μας, θεωρώ, είναι απολύτως απαραίτητη», τόνισε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η Βιβή Τίρχα, επικεφαλής του συνεργείου της ιδιωτικής εταιρείας που έχει αναλάβει τον τομέα της καθαριότητας του νοσηλευτικού ιδρύματος. 50 άτομα προσωπικό σε βάρδιες όλο το 24ωρο δίνουν τη μάχη μέσα στο Νοσοκομείο.
Ο κορονοϊός έχει διαμορφώσει βέβαια νέα δεδομένα. Ειδικά σεμινάρια από την εταιρεία και σε συνεργασία με την Επιτροπή Λοιμώξεων του Νοσοκομείου για την πανδημία και τα ειδικά μέτρα που λαμβάνονται.
Τα μέτρα ατομικής προστασίας που ισχύουν για όλους, ισχύουν εξίσου και για το προσωπικό της καθαριότητας που είναι εφοδιασμένο με εξοπλισμό που παρέχει η εταιρεία για να προφυλάσσονται από τα μικρόβια. « Είμαστε ικανοποιημένοι, τόσο από τη διοίκηση όσο και από την εταιρεία, διότι υπάρχει ένας υπεύθυνος προγραμματισμός που τηρείται απαρέγκλιτα και αυτό δημιουργεί σ’ όλους τους συναδέλφους ένα αίσθημα ασφάλειας», θα προσθέσει ο Χρήστος Καρακώστας.
Εκπαίδευση από την αρχή της πανδημίας
Στην αρχή της πανδημίας, οι ειδικοί μολυσματικών ασθενειών του νοσοκομείου σε εκπαίδευσαν τους καθαριστές στον τρόπο χρήσης των προστατευτικών εργαλείων.
«Η εργασία σε ένα νοσοκομείο και δη σε περίοδο πανδημίας, που είναι «ένα περιβάλλον με αυξημένο άγχος και συναισθηματική πίεση», δεν έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε άλλη δουλειά, λέει από την πλευρά της η Δήμητρα Παναγή, νιώθοντας ικανοποιημένη ότι εκείνη και οι υπόλοιποι συνάδελφοί της προσφέρουν ό,τι καλύτερο.
Στη δουλειά τους μετράει η λεπτομέρεια. Τόσο στην «κόκκινη ζώνη» του COVID-19, όσο και στην «πράσινη ζώνη» που επίσης τα μέτρα προστασίας και η καθαριότητα απαιτεί αυξημένη επιφυλακή.
Αφού φορέσουν τη «διαστημική στολή» θα ψεκάσουν με απολυμαντικό το κοντάρι της σφουγγαρίστρας, τους κουβάδες, μέχρι και τις ρόδες του καροτσιού. Σε κάθε δωμάτιο ασθενούς πρέπει να αλλάζουν γάντια, να απολυμάνουν κομοδίνα και πόμολα, χερούλια και περβάζια. Πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία ο κίνδυνος διασποράς του ιού.
Και μαζί με τον καθαρισμό των δωματίων, πρέπει να μαζευτούν τα σεντόνια, να πλυθούν στα πλυντήρια του νοσοκομείου και αφού σιδερωθούν, επιστροφή ξανά για διανομή στις κλινικές.
«Εκτός από επιβίωση, νιώθεις ότι προσφέρεις στον συνάνθρωπο, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό. Ειδικά σε μία δύσκολη περίοδο σαν αυτή που διανύουμε», σημειώνει με τη σειρά της η Βιβή.
Όπως και το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό έτσι και εκείνοι έχουν εκπαιδευθεί μεθοδικά για κάθε τους βήμα από λοιμωξιολόγους.
Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας έχει αναρτήσει άλλωστε σχετικές οδηγίες τόσο για το τι ισχύει κατά τη διάρκεια της νοσηλείας ενός ασθενή, αλλά και αφού πάει εξιτήριο.
Αρχικά θα πρέπει να αεριστεί επαρκώς ο χώρος. Επειδή δεν είναι ξεκάθαρο για πόσο χρόνο ο νέος κορονοϊός παραμένει μολυσματικός στον αέρα, σύμφωνα με τις οδηγίες το προσωπικό καθαριότητας θα πρέπει να εισέλθει στο κενό δωμάτιο με ατομικά μέτρα προστασίας. Ακόμη και τα κλινοσκεπάσματα, οι πετσέτες και τα ρούχα των ασθενών θεωρούνται μολυσματικά και δεν πρέπει να μεταφέρονται εκτός σακούλας στην πτέρυγα ή σε άλλους κλινικούς χώρους.
Οπλισμένοι με ψυχραιμία
Οι καθαριστές εργάζονται πολύ κοντά ακόμη και σε ασθενείς που μπορεί να πεθάνουν ξαφνικά. Ετσι καλούνται κι αυτοί να οπλιστούν με μεγάλη συναισθηματική δύναμη και ψυχραιμία, και να κατανοήσουν τη σημασία του ρόλου τους στη φροντίδα των σοβαρών ασθενών.
Και μπορεί να μην ήταν προετοιμασμένοι παλαιότερα για αυτό το ψυχολογικό φορτίο, σήμερα όμως είναι μία πραγματικότητα την οποία βιώνουν και πολλές φορές συμπάσχουν με τους ασθενείς.
Ειδικά στις Κλινικές κορονοϊού που μπαινοβγαίνουν πολλές φορές την ημέρα και στις ΜΕΘ όπου αντιμετωπίζονται τα πιο σοβαρά περιστατικά.
Οι συνομιλητές μας επισημαίνουν ότι δεν ήταν προετοιμασμένοι για αυτόν τον ψυχολογικό φόρτο, ιδιαίτερα επειδή η απομόνωση των ασθενών με Covid-19, οι οποίοι δεν μπορούν να δεχτούν επισκέπτες, συχνά τους οδηγεί να σχηματίσουν ισχυρούς δεσμούς με το προσωπικό του νοσοκομείου. «Εκ των πραγμάτων δενόμαστε μαζί τους. Μας θεωρούν δικούς τους ανθρώπους», σχολιάζουν η Βιβή και η Δήμητρα.
Ο Χρήστος, παρατηρεί επίσης ότι σε σχέση με άλλες περιόδους οι ασθενείς αλλά και οι συνοδοί τους είναι πιο διαχυτικοί.
Οι πρώτοι γιατί είναι κλεισμένοι σ΄ένα δωμάτιο για ημέρες, χωρίς επισκεπτήριο, μόλις βλέπουν έναν καθαριστή κάνουν πως και πως για να ανταλλάξουν μία κουβέντα.
Εξίσου σημαντικό επίσης ότι στο πρόσωπο των συνοδών πλέον οι καθαριστές εισπράττουν το ευχαριστώ για τις υπηρεσίες τους.
