ΤΟΠΙΚΑ

Εκπτώσεις

εκπτώσεις-851206

Στην άκρη της πλατείας του Αγίου Νικολάου ο Ν. περίμενε τη Δάφνη. Η πλατεία ήταν τετράγωνη κι είχε εκκλησία, καμπαναριό, πάγκους, παρτέρια, περιστέρια, αμέτρητα παιδιά και γύρω γύρω μαγαζιά! Κι ο αέρας περίμενε τη Δάφνη, αλλά πέρναγε την ώρα του σπρώχνοντας τα κλαδιά των δέντρων, σφυρίζοντας στα αυτιά των περαστικών και φέρνοντας σε δύσκολη θέση όσες γυναίκες φορούσαν φούστα.
Η Δάφνη τον πλησίασε από πίσω με μαλακά βήματα. Ο Ν. γούρλωσε τα μάτια, η γλώσσα του μπουρδουκλώθηκε κι έβγαλε ένα γρύλισμα. «Φαίνεται να τα ’χεις χαμένα», γέλασε η Δάφνη και πέρασε το χέρι της στο μπράτσο του. Πήγε κάτι να πει κι από το στόμα του βγήκαν μόνο δυο σιγανά μουγκρίσματα. Η Δάφνη γέλασε ξανά. «Πού πάμε;», ρώτησε και συμπλήρωσε: «Τι θέλεις να κάνεις;». «Τίποτα, να περπατάω μόνο», είπε ο Ν. «Τότε μπορούμε να κοιτάμε τις βιτρίνες», φώναξε θριαμβευτικά η Δάφνη και χτύπησε τα χέρια της. «Δες εκείνη εκεί, απέναντι, είναι ενδιαφέρουσα!».
Μέσα στη βιτρίνα μία γυναίκα ήταν ξαπλωμένη πάνω σ’ ένα κρεβάτι. Από τη μέση και πάνω ήταν γυμνή κι ένα μηχανικό χέρι τής έκανε μασάζ. Στα πόδια του κρεβατιού μια φωτεινή επιγραφή έγραφε: Θεσπέσιο μασάζ από τη συσκευή της μονής καλογραιών της Αγίας Μαρτυρίας. «Είναι πιο ευχάριστο με το χέρι», είπε ο Ν. κι η Δάφνη κατακοκκίνισε. «Λυπάμαι πολύ», έκανε απαρηγόρητος ο Ν., «δεν ήθελα…» κι η Δάφνη για να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση τον σκούντησε ελαφρά δείχνοντας ότι δεν έχει θυμώσει.
Στη διπλανή βιτρίνα ένας ψηλός ξερακιανός με κουκούλα ξεκοίλιαζε μικρά σκυλιά. Ήταν βιτρίνα προπαγάνδας για την ανέγερση του κυνοκομείου του δήμου. «Σίγουρα ξοδεύονται ένα σωρό λεφτά για να καθαρίζουν το βράδυ τα αίματα», είπε ο Ν. «Μα δεν είναι αληθινά σκυλιά!», διαμαρτυρήθηκε η Δάφνη κι ο Ν. ανασήκωσε τους ώμους: «Ποιος το ξέρει; Στο κάτω κάτω θα μπορούσαν να τα πάρουν τζάμπα από τους δρόμους. Γεμάτοι είναι από δαύτα». «Και μόνο η ιδέα μου προκαλεί αηδία», γκρίνιαξε η Δάφνη κι ο Ν. βιάστηκε να πει: «Μη στενοχωριέσαι. Επηρεάζονται μόνο όσοι είναι έτοιμοι να πιστέψουν σε κάτι τέτοιες ηλιθιότητες». «Θέλεις να πεις ότι όσοι επηρεάζονται από τις βιτρίνες είναι ηλίθιοι;», φώναξε η Δάφνη κι ο Ν. προτίμησε σωπάσει.
Στη διπλανή βιτρίνα ήταν μια κούκλα με φουσκωτή κοιλιά. Δύο καλλίγραμμες κοπέλες με κοντές φουστίτσες φόραγαν στην κούκλα μία μπλούζα και η κοιλιά εξαφανίζονταν ως δια μαγείας. Μία ταμπέλα έγραφε: Ούτε εσείς θα έχετε κοιλιά, αν αγοράσετε τη μπλούζα από πολυνιτροαιθουράνιο! Μπρος από τη βιτρίνα έστεκαν γυναίκες άνω των σαράντα Μαΐων που καταβροχθίζουν δέκα πάστες σαντιγί στην καθισιά τους, εκστατικές. «Πάμε να φύγουμε. Δε θέλω να δω άλλες βιτρίνες. Δε μ’ αρέσει», είπε η Δάφνη.

«Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Οι εκπτώσεις έχουν γίνει ο κανόνας στη ζωή μας», αναστέναξε ο Ν.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου