ΤΟΠΙΚΑ

Περί έρωτος

περί-έρωτος-851206

Τα χρώματα που τα πράγματα έχασαν από την εποχή των πρώτων αστεριών είναι δυνατόν να συντεθούν ξανά και να ανταλλαγούν μεταξύ δύο πλασμάτων που πραγματικά διάλεξε το ένα το άλλο, χωρίς προκαταλήψεις, μέσα από ένα είδος συγκινήσεως που ονομάζεται Έρως.
Αν και δεν κατορθώνω ποτέ να εξαντλήσω τούτο το θέμα και χωρίς την ελάχιστη σύγχυση ομολογώ τη βαθιά μου αδυναμία, εν τούτοις τολμώ να πω ότι πρόκειται γι’ αυτό το είδος της συγκινήσεως, που όταν έρχεται, αποκλείεται κανείς να πέσει έξω. Υπάρχει ανάγκη να πω ότι τα δαχτυλίδια όλων των ανέμων, τα μεγάλα υψιπετή φτερωτά σύννεφα, τα πιο ωραία μάτια που μπόρεσε ποτέ να συλλάβει και ύστερα να ακουμπήσει στον καμβά ο πλέον ευαίσθητος κι αισθαντικός χρωστήρας, εκρήγνυνται σαν ηφαίστεια από άλικα τριαντάφυλλα και μόνο από μια απαλή πνοή αυτού του συναισθήματος, που έρχεται να μας βρει από τις αχανείς κι ανεξερεύνητες εκτάσεις της κατοικίας του Έρωτος.
Είναι σχεδόν ανησυχητικό να είναι κανείς μάρτυρας της ιδιάζουσας έξαψης που καταλαμβάνει αυτόν τον ίδιο, και απερίγραπτη η εικονογράφηση της εκστάσεως που ακολουθεί, φωτογραφία της οποίας θα μπορούσαμε να αποδώσουμε μόνον με την ανάδυση από τα κύματα, εμπρός στα έκθαμβα μάτια μας, των τρούλων της χαμένης Ατλαντίδος. Ασφαλώς η μαγική όψη του μνημείου αυτού της νίκης και της καταστροφής προσιδιάζει κι έχει την ικανότητα να ορίσει, πέρα από κάθε έκφραση, την έννοια του Έρωτος.
Ξεπερνώντας ορισμένες ασήμαντες επιφυλάξεις είναι αδύνατον να μην αναγνωρίσω σ’ αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο μετεωρισμό του ανθρώπου μεταξύ ουρανού και γης το στοιχείο του μαγικού. Νιώθω ωστόσο ότι δεν είμαι αρκετά σαφής. Δεν ξέρω, αλήθεια, τι είναι εκείνο που υπεξαιρεί το αληθινό νόημα των λέξεων όταν μιλώ περί Έρωτος, αλλά, για να σχηματιστεί μια ιδέα κατά το δυνατόν ακριβής, επικαλούμαι το γεγονός ότι, μόλις άρχισα να γράφω για τον Έρωτα, το πνεύμα μου έφτασε στο ύψιστο σημείο της εσωτερικής μου κινήσεως και όλες οι δυνάμεις εξιδανικεύσεως έχουν σπεύσει να παρέμβουν, με αποτέλεσμα τώρα πλέον να προσπαθώ με αγωνία να φυλαχτώ απ’ τον πόθο. Εν πάση περιπτώσει, παραείναι σαφές νομίζω ότι ο Έρως μέσα από ένα κείμενο, όπως και στη ζωή, παρεμβαίνει άμεσα και μ’ έναν τρόπο μαγικό.
Υποστηρίζω πως δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να είναι ικανό, όπως ο Έρως, να εξαντλήσει το περιεχόμενο όλων των ονείρων. Αν μένει κάποια αμφιβολία, αυτό καταδεικνύει ότι ο φορέας της δεν έχει ποτέ ερωτευτεί πραγματικά και διαλύεται αμέσως, όπως θα διαπιστώσει, όταν πρώτη φορά τον αγγίξει η φτερούγα του Έρωτος.

Τότε άναυδος παρατηρεί τη μόνη ζωντανή νεράιδα που απόμεινε στον κόσμο να σκύβει να πιει νερό απ’ τη χούφτα του…

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου