Εγκλωβισμένοι

Πετάγομαι από το κρεβάτι στις εφτά. Ο άντρας μου τρέχει να ξυπνήσει τα παιδιά κι εγώ στην κουζίνα να ζεστάνω γάλα. Μετά τρέχω στο παιδικό δωμάτιο να τον βοηθήσω. Να δούμε, σήμερα θα προλάβουμε; Και να που ο Γιάννης, αφού τελειώνει με το γάλα του, λέει:
«Εγώ δεν πάω σήμερα σχολείο».
Πέφτουμε απάνω του κι οι δυο: «Τι πράγματα είναι αυτά; Τι ανοησίες λες;» και «βάλε τα ρούχα σου!» και «γρήγορα, περνάει η ώρα!» και «φεύγουμε και θα μείνεις μόνος σου!».
Όχι. Ο Γιάννης κουνάει το κεφαλάκι και αρνείται. Έχει κατεβασμένα μούτρα κι είναι έτοιμος να κλάψει. Τον παίρνω αγκαλιά και τον φιλάω.
«Έλα, Γιάννη μου, τι έπαθες; Γιατί δε θες να πας σχολείο;». «Η κυρία χτες με μάλωσε, δεν πάω». «Γιατί σε μάλωσε; Αυτό σημαίνει ότι έκανες κάτι κακό». «Όχι, εγώ δεν ήμουνα κακός, αυτή όμως με μάλωσε. Δεν πάω».
Ο άντρας μου τον αρπάζει κι αρχίζει να τον ντύνει με το ζόρι. Ο Γιάννης αντιστέκεται, κλωτσάει, στριφογυρίζει και βάζει τα κλάματα. Εγώ στέκομαι σα χαμένη πάνω από το κεφάλι τους και λέω συνέχεια: «Έλα, Γιάννη μου, φόρεσε τα ρούχα σου, σε παρακαλώ, θα αργήσουμε στη δουλειά!».
«Δεν έβαλα εγώ τρικλοποδιά στην Ελένη, ο Νίκος το ’κανε κι η δασκάλα μάλωσε εμένα! Δεν πάω!» φωνάζει ο Γιάννης κατακόκκινος απ’ το κλάμα. Ο άντρας μου έχει τη φαεινή ιδέα να πει: «έλα και θα βρω εγώ τη δασκάλα να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα».
Βγαίνουμε και οι τρεις τρέχοντας απ’ το σπίτι. Το σχολείο μάς πέφτει λίγο μακριά. Ο Γιάννης έρχεται στο κατόπι μας μουρμουρίζοντας. «Έλα, μην κλαψουρίζεις, τι άντρας είσαι» του λέει ο άντρας μου. Τους παρατάω και τους δυο και στρίβω στην Κουμουνδούρου. Καθώς απομακρύνομαι φωνάζω στον άντρα μου: «Τηλεφώνησέ μου, σε παρακαλώ! Φεύγω, πάω να προλάβω το λεωφορείο!».
Στο λεωφορείο σκέφτομαι το Γιάννη κι είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα, τόσο πολύ μου κοστίζει να τον βλέπω έτσι. Είναι εφτά χρονών και στην πραγματικότητα είναι όλη τη μέρα μόνος του, δίχως τους γονείς του. Τον παίρνουμε απ’ το ολοήμερο στις τέσσερις και το παιδί έρχεται ξεθεωμένο, κοιμάται μια ωρίτσα κι έπειτα τον ξυπνάω για διάβασμα. Όταν τελειώσει, συνήθως εγώ ή ο άντρας μου ή και οι δυο μαζί είμαστε απασχολημένοι με κάποια δουλειά του σπιτιού. Βλέπει λίγη τηλεόραση και στις εννιά κοιμάται.
Νομίζω, έχουμε εγκλωβιστεί κι οι τρεις…